ปัจจัยทำนายพลังสุขภาพจิตของผู้สูงอายุในจังหวัดนครพนม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเชิงสหสัมพันธ์นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพลังสุขภาพจิตและปัจจัยทำนายพลังสุขภาพจิตของผู้สูงอายุในจังหวัดนครพนม กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้สูงอายุในจังหวัดนครพนม จำนวน 120 คน เลือกแบบเจาะจง เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล การสนับสนุนทางสังคม การรับรู้ภาวะสุขภาพ ความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันต่อเนื่อง และพลังสุขภาพจิตของผู้สูงอายุ หาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาคได้เท่ากับ 0.85, 0.76, 0.82 และ 0.85 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา และการวิเคราะห์การถดถอยพหุแบบขั้นตอน ผลการวิจัย พบว่า ผู้สูงอายุมีพลังสุขภาพจิตอยู่ในระดับสูง (M = 4.02, SD = 0.38) ปัจจัยทำนายพลังสุขภาพจิต ได้แก่ การสนับสนุนทางสังคม (Beta = 0.334) การรับรู้ภาวะสุขภาพ (Beta = 0.331) และความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันต่อเนื่อง (Beta = 0.235) โดยสามารถอธิบายความแปรปรวนของพลังสุขภาพจิตของผู้สูงอายุได้ร้อยละ 34.7 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กชกร ฉายากุล และ ภรณ์ทิพย์ ผลกระโทก. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยบางประการกับพลังสุขภาพจิตของผู้สูงอายุที่ป่วยด้วยโรคเรื้อรัง ในเขตชุมชนชนบท จังหวัดนครราชสีมา. วารสาร เครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 7(2), 127-137.
กระทรวงสาธารณสุข กรมสุขภาพจิต. (2563). เปลี่ยนร้ายกลายเป็นดี RQ พลังสุขภาพจิต. บียอนด์พับลิสชิ่ง.
จิรานันท์ วงศ์สุวรรณ, ศิวพร อึ้งวัฒนา, และ สุกฤตา สวนแก้ว. (2562). การสนับสนุนทางสังคมและพฤติกรรมสุขภาพของผู้สูงอายุในชมรมผู้สูงอายุ อำเภอสูงเม่น จังหวัดแพร่. พยาบาลสาร, 47(3), 267-276.
ฉัตรฤดี ภาระญาติ และ วารี กังใจ. (2559). ปัจจัยทํานายพลังสุขภาพจิตของผู้สูงอายุ. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์มหาวิทยาลัยบูรพา, 24(2), 97-106
ฐิตินันท์ อ้วนล่ำ และ ศุภรัตน์ แป้นโพธิ์กลาง. (2565). ปัจจัยทํานายพลังสุขภาพจิตในผู้สูงอายุที่เป็นโรคไม่ติดต่อเรื้อรังที่ใช้บริการในโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบางพูน 2 อำเภอเมือง จังหวัดปทุมธานี. วารสารวิจัยสุขภาพและการพยาบาล, 38(2), 111-122.
นภัสกร จันทร์สอน, วารี กังใจ, และสหัทยา รัตนจรณะ. (2561). ปัจจัยทำนายพลังสุขภาพจิตของผู้สูงอายุโรคเบาหวาน. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ, 12(2), 12-24.
มะลิ โพธิพิมพ์, สุชาติ บุณยภากร, จีรภา บุณยภากร, วลัญช์ ชยาเขตบำรุง, จุน หน่อแก้ว, วรารัตน์ สังวะลี, และ วาสุกรี เชวงกูล. (2564). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพลังสุขภาพจิตผู้สูงอายุในชุมชนแห่งหนึ่ง จังหวัดนครราชสีมา. วารสารมหาวิทยาลัยวงษ์ชวลิตกุล, 34(1), 22-33.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2566). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2565. พริ้นเทฮรี่.
สมฤทัย เจิมไธสง, จิณห์จุฑา ชัยเสนา ดาลลาส และภรภัทร เฮงอุดมทรัพย์. (2562). ปัจจัยทำนายความยืดหยุ่นในชีวิตของผู้สูงอายุที่มีภาวะซึมเศร้า. วชิรสารการพยาบาล, 21(2), 51-66.
สุทธิชัย จิตะพันธ์กุล. (2558). หลักสำคัญของเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดนครพนม กลุ่มนโยบายและวิชาการ. (2564). รายงานสถานการณ์ทางสังคมจังหวัด ประจำปี 2564. https://www.m-society. go.th/ewtadmin/ewt/msoweb/download/ article/article_20211110144258.pdf
อณัญญา ลาลุน และ สุวรรณี มณีศรี. (2563). การรับรู้ภาวะสุขภาพและความสามารถในการทำกิจวัตรประจำวันของผู้สูงอายุโรคความดันโลหิตสูง ตำบลนาฝาย อำเภอเมือง จังหวัดชัยภูมิ. วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 9(1), 65-73.
American Psychological Associations (2023). Mental health benefits of senior activities. https://www.apa.org/monitor/2023/02/mental-health-senior-activities
Grotberg, E. H. (1995). The international resilience project: Research and application. Civitan International, Birmingham, Alabama.
National Institute on Aging (2023). Healthy aging: Importance of mental health. https://www.nia.nih.gov/news/healthy-aging-importance-mental-health
Resnick, B. (2011). Resilience in older adults. In M. L. Wykle, & S. H. Gueldner (Eds.), Aging well Gerontological education for nurses and other health professionals (pp. 563-575). Jones & Bartlett Learning.
Resnick, B., Gwyther, L. P., & Roberto, K. A. (Eds.), (2018). Resilience in aging: Concepts, research, and outcomes (2nd.ed.). Springer. https://doi.org/10.1007/978-1-4419-0232-0
Wagnild, G. M. (2003). Resilience and successful aging: Comparison among low and high income older adults. Journal of Gerontological Nursing, 29(12), 42-49. https://doi.org/10.3928/0098-9134- 20031201-09.
Wagnild, G. M., &Young, H. M. (1993). Development and psychometric evaluation of the resilience scale. Journal of Nursing Measurement, 1(2),165-178.
World Health Organization. (2023, October 20). Mental health of older adults. https://www.who.int/news-room/fact- sheets/detail/mental-health-of-older-adults
