ปัจจัยทำนายพฤติกรรมหยุดเสพเมทแอมเฟตามีนของผู้เสพที่ได้รับการบำบัด เขตสุขภาพที่ 8
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเชิงทำนายนี้ เพื่อศึกษา 1) พฤติกรรมหยุดเสพเมทแอมเฟตามีนของผู้เสพเข้ารับการบำบัด เขตสุขภาพที่ 8 และ 2) อิทธิพลของปัจจัยทำนายพฤติกรรมหยุดเสพเมทแอมเฟตามีนของผู้เสพเข้ารับการบำบัด กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้เสพเมทแอมเฟตามีนเข้ารับการบำบัดรักษาที่โรงพยาบาลธัญญารักษ์อุดรธานี จำนวน 222 คน เครื่องมือวิจัยเป็นแบบสอบถาม มีดัชนีความตรงเชิงเนื้อหาอยู่ระหว่าง 0.86-1.00 ค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาคอยู่ระหว่าง 0.71-0.97 และการวิเคราะห์ปัจจัยเชิงยืนยันมีค่าอยู่ระหว่าง 0.82-0.97 สถิติที่ใช้คือการวิเคราะห์โมเดลสมการโครง สร้าง ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้เสพมีพฤติกรรมหยุดเสพเมทแอมเฟตามีนหลังบำบัดอยู่ในระดับดี และ 2) โมเดลสมการโครงสร้างของปัจจัยทำนายพฤติกรรมหยุดเสพเมทแอมเฟตามีนมีความสอดคล้องกับข้อ มูลเชิงประจักษ์โดยปัจจัยที่มีอิทธิพลทางตรงต่อพฤติกรรมหยุดเสพเมทแอมเฟตามีนคือพฤติกรรมควบคุมความคิดเกี่ยวกับการเสพเมทแอมเฟตามีนโดยทำนายพฤติกรรมหยุดเสพ ร้อยละ 71.9 ปัจจัยที่มีอิทธิพลทางอ้อมผ่านพฤติกรรมควบคุมความคิดเกี่ยวกับการเสพเมทแอมเฟตามีน ได้แก่ การยอมรับจากครอบครัว ความคิดเกี่ยวกับการเสพเมทแอมเฟตามีน แรงจูงใจในการหยุดเสพเมทแอมเฟตามีน การยอมรับจากสังคม และการเข้าถึงยาเสพติด มีอิทธิพลทางอ้อมโดยส่งผ่านความคิดเกี่ยวกับการเสพเมทแอมเฟตามีน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงสาธารณสุข กรมสุขภาพจิต. (2563). คู่มือระบบการดูแลผู้ป่วยจิตเวชที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรงสำหรับสถาบัน/โรงพยาบาล สังกัดกรมสุขภาพจิต. พรอสเพอรัสพลัส.
กระทรวงสาธารณสุข สำนักงานเลขานุการคณะกรรมการบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติด. (2567, 15 กุมภาพันธ์). รายงานผลการดำเนินการบำบัดรักษาฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติด รายสัปดาห์ ตั้งแต่วันที่ 4 - 10 กุมภาพันธ์ 2567. https://ncmc.moph.go.th/home/index/detail/30573
กัญญา ภู่ระหงษ์. (2561). ปัจจัยที่มีผลต่อการเสพซ้ำของผู้ติดยาเสพติดในเขตจังหวัดปทุมธานี. วารสารพยาบาลสาธารณสุข, 32(2), 23-40.
จุไรพร สัมพุทธานนท์ และ จินตนา ยูนิพันธุ์. (2561). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการรับรู้ความสามารถของตนเองในการป้องกันการเสพแอมเฟตามีนซ้ำของวัยรุ่นชายสถานบำบัดยาเสพติดของรัฐ. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ, 36(1), 6-14.
โรงพยาบาลธัญญารักษ์อุดรธานี. (2566). รายงานการบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติดโรงพยาบาลธัญญารักษ์อุดรธานี. โรงพยาบาลธัญญารักษ์อุดรธานี.
ศิริลักษณ์ ปัญญา, เสาวลักษณ์ ทาแจ้ง, นภาจันทร์ ชาปลิก, สุกัญญา กาญจนบัตร, และจริยา มงคลสวัสดิ์. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ปัจจัยจิตสังคม และปัจจัยสิ่งแวดล้อมกับการกลับมาเสพยาซ้ำของผู้กลับไปเสพแอมเฟตามีนซ้ำในโรงพยาบาลธัญญารักษ์. พยาบาลสาร, 43(2), 273-281.
ศุภฤกษ์ นาคดิลก. (2563). อุบัติการณ์ของผู้ป่วยที่ใช้สารเมทแอมเฟตามีนซ้ำในสถาบันบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติดแห่งชาติบรมราชชนนี (สบยช.). วารสารวิชาการเสพติด, 6(1), 47-58.
สมศักดิ์ เพียววงศ์. (2560). รูปแบบความสัมพันธ์ของปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการป้องกันการเสพยา เสพติดซ้ำของกลุ่มผู้ผ่านการบำบัดฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดในพื้นที่กรุงเทพมหานคร. วารสารช่อพะยอม, 28(2), 120-135.
อรรถพล ยิ้มยรรยง และ เพ็ญนภา แดงด้อมยุทธ์ (2564). ผลของการบำบัดทางความคิดและพฤติกรรมอย่างย่อโดยครอบครัวมีส่วนร่วมต่อการเสพแอมเฟตามีนของวัยรุ่นเสพติดแอมเฟตามีนระยะฟื้นฟู. วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี อุตรดิตถ์, 13(1), 71-83.
อัครวัฒน์ เพียวพงภควัต. (2563). ปัจจัยทำนายการสนับสนุนทางสังคมของครอบครัวและชุมชนกับการเลิกเสพสารเสพติดประเภทเมทแอมเฟตามีน โรงพยาบาลหนองกี่ จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9: วารสารส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม, 14(33), 22-34.
อับดุลคอลิก อัรรอฮีมีย์, ฐานิดาภัทฐ์ แสงทอง, จิรัชยา เจียวก๊ก, และสวัสดิ์ ไหลภาภรณ์. (2565). การป้องกันการเสพยาเสพติดซ้ำด้วยตนเอง: กรณีศึกษา ผู้ผ่านการบำบัดรักษาอาการติดสารเสพติดในพื้นที่จังหวัดปัตตานี. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 10(3), 345-357.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2014). Multivariate data analysis (7 th.ed.). Pearson Education.
Kline, R. B. (2005). Principles and practice of structural equation modeling. Guilford Press.
United Nations Office on Drugs and Crime. (2022). World drug report 2022: Booklet 1 Executive summary policy implication. United Nations.
