การศึกษาตัววัดความสะดวกของสายการบิน (The Study of Airline Convenience Measurement Item)

Abstract

                การศึกษาในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาสองประการ คือ เพื่อศึกษาถึงระดับการรับรู้ของความสะดวกของสายการบิน (Airline Convenience) ในประเทศไทย และเพื่อศึกษาตัววัดที่ใช้ในการวัดความสะดวกของสายการบิน ทำการศึกษาแบบสองขั้นตอน ได้แก่ การศึกษาเชิงคุณภาพ ด้วยเทคนิคการสัมภาษณ์เชิงลึกจำนวน 12 คน และตามด้วยการศึกษาเชิงปริมาณ โดยใช้แบบสอบถาม กำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างที่ระดับความเชื่อมั่นที่ร้อยละ 95 จำนวน 385 คน ทำการสุ่มตัวอย่างแบบก้อนหิมะ เทคนิคที่ใช้ในการวิเคราะห์เชิงคุณภาพ ได้แก่ การวิเคราะห์เชิงเนื้อหา (Content Analysis) ในส่วนการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ ได้แก่  ร้อยละ ค่าเฉลี่ยค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ (Exploratory Factor Analysis) ด้วยเทคนิค Principal Component Analysis (PCA) และหมุนแกนปัจจัยแบบ Varimax และวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน (Confirmatory Factor Analysis) ทำการวิเคราะห์ความเที่ยงตรง (Validity) ด้วยความเที่ยงจริงเชิงพินิจ (Face Validity) ความเที่ยงตรงเชิงจำแนก (Discriminant Validity) และความเที่ยงตรงเชิงเหมือน (Convergent Validity) และทำการวิเคราะห์ความน่าเชื่อถือภายในด้วย ค่า Cronbarch’s Alpha, Construct Reliability (CR.) และ Average Variance Extract (AVE.)

               ผลการศึกษาพบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง ส่วนใหญ่มีการเดินทางครั้งสุดท้ายภายในหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ส่วนใหญ่ใช้บริการสนามบินนานาชาติดอนเมือง และใช้บริการสายการบินไทยแอร์เอเชียมากที่สุด ผลการศึกษาระดับการรับรู้ความสะดวกของสายการบินในประเทศไทยพบว่า ความสะดวกในการตัดสินใจความสะดวกในการทำธุรกรรม และผลประโยชน์ของความสะดวก อยู่ในระดับ “มากที่สุด” และความสะดวกในการเข้าถึง และผลประโยชน์ย้อนหลังของความสะดวก อยู่ในระดับ “มาก”

               ผลการศึกษาตัววัดความสะดวกของสายการบินพบว่า มิติในการวัดความสะดวกของสายการบินมีทั้งหมด5 มิติ 16 ตัววัด (Measurement items) ได้แก่ ความสะดวกในการตัดสินใจ มี 3 ตัววัด ความสะดวกในการเข้าถึง มี 3 ตัววัด ความสะดวกในการทำธุรกรรม มี 3 ตัววัด ผลประโยชน์ความสะดวก มี 4 ตัววัด และผลประโยชน์ย้อนหลังของความสะดวก มี 3 ตัววัด

               This study has two objectives; to study the level of airline convenience perception in Thailand and to study the measurement items of airline convenience. This study has two stages; qualitative study was used with twelve in-depth interviews and followed with quantitative study by questionnaires. Sample size calculation at confidential level of 0.95 are 385 samples. Sampling method was applied with snowball technique. The analytical technique in qualitative stage was the content analysis. In quantitative stage, statistics was average, mean and standard deviation and  exploratory factor analysis was employed by principal component analysis (PCA) with varimax rotation. In addition, confirmatory factor analysis was employed. Moreover, the validity analysis was employed by face validity, discriminant validity and convergent validity. In addition, the internal consistency analysis by Cronbarch’s alpha, construct reliability (CR.) and average variance extracted (AVE.) also provided.

               The results found that most of respondents were female which occupied their last trip within one month. Most of them departed from Donmuang International Airport with Thai Air Asia.In addition, the perception level of airline convenience in Thailand also found that decision convenience, transaction convenience and benefit convenience were “very high level”. Additionally, access convenience and post-benefit convenience were “high level”.

               The airline convenience measurement study revealed that airline convenience measurement dimension consisted of 5 dimensions with 16 measurement items which showed as following; decision convenience was 3 items, access convenience was 3 items, transaction convenience was 3 items, benefit convenience was 4 items, and post-benefit convenience was
3 items.