การกำหนดอายุและแบบของพระพุทธรูปบุทอง – บุเงิน ที่พบบริเวณภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบนในประเทศไทย

Abstract

บทคัดย่อ

               การวิจัยนี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาพระพุทธรูปบุทอง – บุเงินบริเวณภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบนที่มีจารึกระบุศักราชบนฐาน เพื่อนำไปสู่การกำหนดอายุและแบบของพระพุทธรูปบุทอง – บุเงิน การวิจัยมี        3 ระยะ คือ 1 รวบรวมข้อมูลเอกสารและศึกษาข้อมูล 2 การสำรวจ และ 3 การวิเคราะห์และสรุปผล

               ผลการวิจัยพบว่า พระพุทธรูปบุทอง – บุเงินมีอายุระหว่างช่วงพุทธศตวรรษที่ 21 – 23 กล่าวคือในช่วงพุทธศตวรรษที่ 21 พระพุทธรูปมีจำนวนน้อยและมีลวดลายเรียบง่ายไม่ซับซ้อน ต่อมาในช่วงพุทธศตวรรษที่ 22 เริ่มปรากฏลวดลายใหม่ และมีลวดลายเพิ่มมากขึ้นในช่วงพุทธศตวรรษที่ 23 ทั้งด้านปริมาณและความซับซ้อนของลวดลาย

               พระพุทธรูปบุทอง – บุเงินสามารถจำแนกพระพุทธรูปตามลวดลายบนฐานพระพุทธรูปได้ 5 แบบ คือ  1.ฐานลายกลีบบัวคว่ำ – บัวหงาย 2.ฐานลายบัวประกอบ 3.ฐานลายเรขาคณิต 4.ฐานลายบัวคว่ำหรือบัวหงายเพียงอย่างเดียว และ 5.ฐานเรียบไม่มีลวดลาย

Abstract

               The purpose of the research is to study the gilded and silver Buddha images with a dating inscription on the pedestal found in the upper North–eastern part of Thailand in order to identify them with different shapes and designs. The research was undertaken in three steps: (i) literature reviewing of written document, (ii) archaeological survey, and (iii) analysis of the data and conclusion.

               The gilded and silver Buddha images date back to the 16^th – 18^th century A.D.. In the period of 16^th century A.D. the Buddha images with a simple design were found lesser than those of the later periods; that is to say, in the 17^th century A.D. a good deal of  new designs of the Buddha images were made. Then were any amount of gilded and silver images of various designs that were produced in the 18^th century A.D.

               The gilded and silver Buddha images are identifiable by certain design on the pedestal as follows: (1) lotus flower motifs (2) pseudo-lotus flower motifs (3) geometric motifs (4) semi lotus flower motifs and (5) plain.