ปัจจัยที่มีผลต่ออาการกำเริบซ้ำในผู้ป่วยโรคจิตเภทเรื้อรัง อำเภอบ้านไผ่ จังหวัดขอนแก่น

บทคัดย่อ

การศึกษานีมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลให้ผู้ป่วยโรคจิตเภทมีอาการกำเริบซ้ำ ภายใน 1 ปี ของผู้ป่วยโรคจิตเภทเรื้อรัง ช่วงเดือนมกราคม พ.ศ. 2559 - ธันวาคม พ.ศ. 2560 อำเภอ บ้านไผ่ จังหวัดขอนแก่น เป็นการศึกษาเชิงวิเคราะห์โดยการศึกษาย้อนหลัง แบบ Retrospective Cohort Study ประชากร คือ ผู้ป่ วยโรคจิตเภทเรื้อรังที่มีอาการกำเริบในปี พ.ศ. 2559-2560 ที่มารับ บริการโรงพยาบาลบ้านไผ่ จำนวน 79 ราย ใช้สถิติเชิงพรรณนานำเสนอ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบน มาตรฐาน สถิติเชิงอนุมานใช้สถิติ Chi-square และ Odds ratio (OR), Multiple logistic regression, Adjusted Odds ratio และ 95% Confedence Interval เก็บข้อมูล โดยแบบสัมภาษณ์ และสัมภาษณ์แบบเชิงลึก ผลการวิจัยพบว่า รายได้ (OR=0.25; 95% CI=0.08–0.73) การรับรู้ เกี่ยวกับโรค (OR=0.35; 95% CI=0.12–0.96) ความสัมพันธ์ระหว่างคนในครอบครัว (OR=0.14; 95% CI=0.02–0.69) การประกอบอาชีพที่ก่อให้เกิดรายได้ (OR=0.26; 95% CI=0.10-0.67) การมี ส่วนร่วมกิจกรรมในชุมชน (OR=0.26; 95% CI=0.09–0.75) และการใช้ยาต้านอาการทางจิต ไม่ต่อเนื่อง (OR=0.07; 95% CI=0.02–0.25) เป็นปัจจัยเสี่ยงที่ทำให้ผู้ป่ วยมีอาการทางจิตกำเริบซ้ำ ภายใน 1 ปี เมื่อทำการวิเคราะห์ Multivariate analysis พบว่าการไม่รับประทานยาต้านอาการทาง จิตอย่างต่อเนื่องมีโอกาสเสี่ยง ต่อการเกิดอาการกำเริบซ้ำภายใน 1 ปี มากกว่าผู้ป่วยที่รับประทาน ยาอย่างต่อเนื่อง 12.5 เท่า (95%CI=12.41-64.80; P–value=0.003) และผู้ป่ วยจิตเภทที่รับการ รักษา รพ.จิตเวช มีความเสี่ยงต่อการเกิดอาการกำเริบซ้ำ ภายใน 1 ปี น้อยกว่า ผู้ป่วยจิตเภทที่รับการ รักษาที่ PCU/รพ.สต. 0.08 เท่า (95%CI=0.01-0.60; P–value=0.013) ดังนั้น การจัดระบบการดูแล ผู้ป่วยให้รับการรักษาและได้ยาต้านอาการทางจิตอย่างต่อเนื่องร่วมกับการเชื่อมโยง ส่งต่อดูแล ต่อเนื่องระหว่างสถานบริการปฐมภูมิ ทุติยภูมิ และตติยภูมิ สามารถป้องกันการเกิดอาการทางจิต กำเริบซ้ำ ในผู้ป่วยโรคจิตเภทเรื้อรังได้