การพยาบาลผู้ป่วยโรคจิตเภทชนิดหวาดระแวง : กรณีศึกษา

บทคัดย่อ

โรคจิตเภทชนิดหวาดระแวงเป็นโรคจิตเภทที่พบมากที่สุด สถิติโรงพยาบาลขอนแก่นปี 2560-2562 มีจำนวน 175,451,425 คน การบำบัดรักษาด้วยยาเป็นสิ่งสำคัญเพื่อควบคุมอาการด้านบวก ป้องกันอาการกำเริบซ้ำ การใช้กระบวนการพยาบาลอย่างมีประสิทธิภาพจะทำให้ผู้ป่วยร่วมมือในการรับประทานยา กรณีศึกษานี้เป็นการดูแลผู้ป่วยโรคจิตเภทชนิดหวาดระแวงรักษาที่คลินิกจิตเวช โรงพยาบาลขอนแก่น โดยมีอาการกำเริบซ้ำ จากการรับประทานยาไม่ต่อเนื่อง ใช้สุราและยาเสพติด ครอบครัวมีการดูแลที่ไม่ถูกต้อง วัตถุประสงค์ดูแลเป็น 2 ระยะ คือ ระยะที่ 1 เพื่อให้ผู้ป่วยมีความปลอดภัยจากหวาดระแวง ร่วมมือในการรักษาด้วยยา เสริมสร้างสัมพันธภาพ ใช้ระยะเวลา  8 สัปดาห์ ระยะที่ 2 เพื่อเพิ่มศักยภาพการดูแลตนเอง ครอบครัวสามารถดูแลผู้ป่วยได้ถูกต้องใช้ระยะเวลา 8 สัปดาห์ วิธีดำเนินการเป็นการศึกษารายกรณี  จำนวน 2 ราย ดำเนินการ ระหว่างเดือนมีนาคม - มิถุนายน 2563 ขั้นตอน ได้แก่ เลือกผู้ป่วยแบบเจาะจง ทบทวนเอกสารและวรรณกรรม ประเมินภาวะสุขภาพ ตรวจสภาพจิต ประวัติการเจ็บป่วยทางจิตเวช วิเคราะห์ข้อมูล ปฏิบัติตามกระบวนการพยาบาล อภิปรายผลสรุปและข้อเสนอแนะ ผลการศึกษาพบว่าผู้ป่วยทั้ง 2 ราย มีการรับประทานยาตามแผนการรักษา ไม่มีอาการกำเริบซ้ำ มีการสร้างสัมพันธภาพกับครอบครัวและสังคมได้ดีขึ้น ครอบครัวมีความรู้ความเข้าใจในการดูแล การศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่าการใช้หลักการป้องกันงานสุขภาพจิตและจิตเวชชุมชน มาประยุกต์ใช้ในการดูแลผู้ป่วยช่วยให้ผู้ป่วยและครอบครัวมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ข้อเสนอแนะในการนำผลการศึกษาไปใช้ควรนำไปพัฒนาแนวปฏิบัติการพยาบาลผู้ป่วยโรคจิตเภทชนิดหวาดระแวงที่ใช้สารเสพติด และการจัดการผู้ป่วยรายกรณีในการดูแลผู้ป่วยจิตเภท