ภาวะสุขภาพจิตจากการปฏิบัติงานด้านโรคติดเชื้อไวรัสโคโรโนา 2019 ของบุคลากรทางการแพทย์และสาธารณสุข จังหวัดขอนแก่น

บทคัดย่อ

การศึกษาเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวางนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาภาวะสุขภาพจิตจาก       การปฏิบัติงานด้านโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 และปัจจัยที่เกี่ยวข้องของบุคลากรทางการแพทย์       และสาธารณสุขที่ปฏิบัติงานในสถานบริการสาธารณสุขสังกัดสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดขอนแก่น คำนวณกลุ่มตัวอย่างในการศึกษา 403 คน และคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ แล้วสุ่มตัวอย่าง     อย่างง่ายตามขนาดสัดส่วนของขนาดประชากรแต่ละพื้นที่ ระหว่างเดือนกรกฎาคมถึงสิงหาคม 2565 เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปและภาวะสุขภาพจิต คือ สถิติพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่ามัธยฐาน         ค่าต่ำสุด ค่าสูงสุด และสถิติอนุมาน วิเคราะห์ปัจจัยที่สัมพันธ์กับภาวะสุขภาพจิต ได้แก่ สหสัมพันธ์   ของเพียร์สัน ผลการศึกษา พบว่า บุคลากรทางการแพทย์และสาธารณสุข จังหวัดขอนแก่น ส่วนใหญ่ไม่คิดลาออก (ร้อยละ 56.60) มีภาวะสุขภาพจิตจากการปฏิบัติงาน จำแนกรายองค์ประกอบ ดังนี้     1) ระดับพลังใจ ส่วนใหญ่อยู่ในระดับมาก (ร้อยละ 56.58) 2) ระดับภาวะเหนื่อยล้าหมดไฟ ส่วนใหญ่อยู่ในระดับปานกลาง (ร้อยละ 60.05) 3) ระดับความเครียด ส่วนใหญ่อยู่ในระดับน้อย (ร้อยละ 73.45) 4) ระดับภาวะซึมเศร้า ส่วนใหญ่อยู่ในเกณฑ์ปกติ (ร้อยละ 84.86) 5) ความเสี่ยงต่อการ       ฆ่าตัวตาย ส่วนใหญ่ไม่มีแนวโน้มฆ่าตัวตายในปัจจุบัน (ร้อยละ 98.01) โดยปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ทางเดียวกับภาวะสุขภาพจิตมีจำนวน 14 ตัวแปร สูงสุด 3 อันดับแรก คือ การขาดแรงจูงใจ รองลงมา คือ การไม่มีเวลาพักผ่อน และปริมาณงานตามลำดับ ทั้งในมิติสภาพแวดล้อมการทำงาน แรงจูงใจ และโครงสร้างความสัมพันธ์ ดังนั้นควรมีการพัฒนาแนวทางการป้องกันและดูแลช่วยเหลือภาวะสุขภาพจิตในการทำงานของบุคลากรทางการแพทย์และสาธารณสุข