ปัจจัยเสี่ยงที่สัมพันธ์ต่อการเกิดภาวะชักซ้ำจากไข้ของผู้ป่วยเด็กโรงพยาบาลสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาข้อมูลคุณลักษณะทั่วไปและลักษณะทางคลินิกของผู้ป่วยเด็กที่เกิดภาวะชักจากไข้ความชุกและปัจจัยเสี่ยงที่สัมพันธ์ต่อการเกิดภาวะชักซ้ำจากไข้ของผู้ป่วยเด็กในโรงพยาบาลสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ระเบียบวิธีวิจัยการศึกษาเป็นการศึกษาแบบ Retrospective cohort study ในผู้ป่วยเด็กอายุ 6 เดือน ถึง 60 เดือน ที่ได้รับการวินิจฉัยภาวะชักจากไข้ที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล ตั้งแต่ตุลาคม พ.ศ. 2563 ถึง กรกฎาคม พ.ศ. 2566 และติดตามการเกิดภาวะชักซ้ำจากไข้ภายในระยะเวลา 1 ปี วิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรมสำเร็จรูป ใช้สถิติเชิงพรรณนา และสถิติอนุมาน ได้แก่ Binary logistic regression analysis นำเสนอข้อมูลด้วย Adjusted odds ratio และ 95% CI กำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 ผลการศึกษา ข้อมูลคุณลักษณะทั่วไป พบว่า ผู้ป่วยเด็กส่วนใหญ่เป็นเพศชาย (52.9%) ลักษณะทางคลินิก พบว่าผู้ป่วยเด็กส่วนใหญ่เกิดภาวะชักจากไข้แบบธรรมดา (83.4%) ปัจจัยเสี่ยงที่ส่งผลต่อการเกิดภาวะชักซ้ำจากไข้ของผู้ป่วยเด็กอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ เพศ และชนิดของภาวะชักจากไข้ โดยเพศชายมีโอกาสเกิดภาวะชักซ้ำจากไข้ได้มากกว่าเพศหญิง 2.46 เท่า (p-value = 0.046, 95% CI = 1.02-5.94) และผู้ป่วยเด็กที่มีภาวะชักจากไข้แบบซับซ้อนมีโอกาสเกิดภาวะชักซ้ำจากไข้ได้มากกว่าผู้ป่วยเด็กที่มีภาวะชักจากไข้แบบธรรมดา 3.37 เท่า (p-value = 0.024, 95% CI = 1.17-9.65) สรุปผลการวิจัยพบว่าปัจจัยเสี่ยงที่ส่งผลต่อการเกิดภาวะชักซ้ำจากไข้ของผู้ป่วยเด็กอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ เพศ และชนิดของภาวะชักจากไข้