การปฏิบัติพัฒนกิจและความผาสุกทางใจของผู้สูงอายุ อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา

บทคัดย่อ

การวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษา ระดับการปฏิบัติพัฒนกิจและระดับความผาสุกทางใจของผู้สูงอายุ ศึกษาเปรียบเทียบความผาสุกทางใจของผู้สูงอายุตามปัจจัยส่วนบุคคล ศีกษาความสัมพันธ์ระหว่าง การปฏิบัติพัฒนกิจกับความผาสุกทางใจของผู้สูงอายุ วัสดุและวิธีการ กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้สูงอายุในอำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา ปี 2561 จำนวน 370 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสัมภาษณ์และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติ สถิติใน การวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ สถิติพรรณา ค่า t – test ค่า F – test Least Significant Difference และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน กำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 และ 0.01

ผลการวิจัย พบว่า การปฏิบัติพัฒนกิจอยู่ในระดับสูง เมื่อจำแนกตามสภาวะสุขภาพ ระดับการศึกษา การเป็นสมาชิกชมรม และรายได้ต่อเดือนที่แตกต่างกัน มีความผาสุกทางใจแตกต่างกัน ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 และ การปฏิบัติพัฒนกิจมีความสัมพันธ์ทางบวกกับความผาสุกทางใจ ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.01

สรุปการส่งเสริมสุขภาพให้แข็งแรง การสนับสนุนการศึกษา การจัดกิจกรรมชมรมที่เหมาะสม และจัดสรรรายได้อย่าพอเพียง ส่งผลให้ผู้สูงอายุมีความผาสุกทางใจเพิ่มขึ้น และการสนับสนุนการปฏิบัติพัฒนกิจ ส่งผลให้ผู้สูงอายุมีความผาสุกทางใจเพิ่มขึ้น