การทดสอบความตรงเชิงโครงสร้างของแบบสอบถามบาดแผลทางใจในวัยเด็ก ในผู้ป่วยจิตเวชไทย การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาความตรงเชิงโครงสร้างของแบบสอบถามบาดแผลทางใจในวัยเด็กฉบับภาษาไทย โดยใช้การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ ในผู้ป่วยจิตเวช
รูปแบบการวิจัย: การวิจัยเชิงระเบียบวิธีวิจัย
วิธีดำเนินการวิจัย: กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยจิตเวชที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคจิตเวชตามเกณฑ์ ICD - 10 อายุระหว่าง 18-59 ปี มีประวัติพฤติกรรมรุนแรง เป็นอาการสำคัญที่ต้องเข้ารับการรักษาในแผนกฉุกเฉิน โรงพยาบาลจิตเวช และเข้ารับการรักษาเป็นผู้ป่วยใน เป็นระยะเวลา 2 สัปดาห์ จำนวน 182 คน โดยใช้แบบสอบถามข้อมูลทั่วไปและแบบสอบถามบาดแผลทางใจในวัยเด็ก ฉบับภาษาไทย วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ทดสอบความตรงเชิงเนื้อหา ความเชื่อมั่น (Cronbach's alpha) และความตรงเชิงโครงสร้างด้วยการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ
ผลการวิจัย: แบบสอบถามบาดแผลทางใจในวัยเด็ก ฉบับภาษาไทย จำนวน 25 ข้อ พบค่าดัชนีความตรงเชิงเนื้อหาเท่ากับ .93 และค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค เท่ากับ .92 ผลการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ ด้วยวิธีแวริแมกซ์ (varimax) ได้ค่า KMO เท่ากับ .87 และ Bartlett’s test of sphericity มีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .001) สกัดได้ 5 องค์ประกอบ ซึ่งสามารถอธิบายความแปรปรวนได้ร้อยละ 70.3 โดยมีค่าน้ำหนักปัจจัย (factor loading) อยู่ระหว่าง .45 ถึง .89
สรุปและข้อเสนอแนะ: แบบสอบถามบาดแผลทางใจในวัยเด็ก ฉบับภาษาไทยมีความตรงและความเชื่อมั่นที่ยอมรับได้ สามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการประเมินประสบการณ์บาดแผลทางใจในวัยเด็กในกลุ่มผู้ป่วยจิตเวชไทยได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์: วารสารพยาบาลศาสตร์เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในการเผยแพร่ผลงานที่ตีพิมพ์ ห้ามผู้ใดนำบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารพยาบาลศาสตร์ไปเผยแพร่ในลักษณะต่างๆ ดังต่อไปนี้ การส่งบทความไปตีพิมพ์เผยแพร่ที่อื่น การนำบทความเผยแพร่ออนไลน์ การถ่ายเอกสารบทความเพื่อกิจกรรมที่ไม่ใช่การเรียนการสอน ยกเว้นเสียแต่ได้รับอนุญาตจากวารสารพยาบาลศาสตร์
Disclaimer: เนื้อหาบทความหรือข้อคิดเห็นใดๆ ในวารสารพยาบาลศาสตร์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยและไม่มีส่วนรับผิดชอบแต่อย่างใด
เอกสารอ้างอิง
World Health Organization. World mental health report: transforming mental health for all. Geneva: WHO; 2022. 272 p.
Bureau of Policy and Strategy, Ministry of Public Health. National mental health situation report 2023. Bangkok: Ministry of Public Health; 2023. 227 p. (in Thai).
World Health Organization. Child maltreatment [Internet]. Geneva: WHO; 2024 [cited 2025 Apr 16]. Available from: https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/child-maltreatment.
Koss KJ, Gunnar MR. Annual research review: early adversity, the hypothalamic–pituitary–adrenocortical axis, and child psychopathology. J Child Psychol Psychiatry. 2018;59(4):327-46. doi: 10.1111/jcpp.12784.
Zannas AS, Chrousos GP. Epigenetic programming by stress and glucocorticoids along the human lifespan. Mol Psychiatry. 2017;22(5):640-6. doi: 10.1038/mp.2017.31.
Mothersill O, Tangney N, Morris DW, McCarthy H, Frodl T, Gill M, et al. Further evidence of alerted default network connectivity and association with theory of mind ability in schizophrenia. Schizophr Res. 2017;184:52-8. doi: 10.1016/j.schres.2016.11.043.
Herzog JI, Schmahl C. Adverse childhood experiences and the consequences on neurobiological, psychosocial, and somatic conditions across the lifespan. Front Psychiatry. 2018;9:420. doi: 10.3389/fpsyt.2018.00420.
McLaughlin KA, Weissman D, Bitran D. Childhood adversity and neural development: a systematic review. Annu Rev Dev Psychol. 2019;1:277-312. doi: 10.1146/annurev-devpsych-121318-084950.
Dierkhising CB, Luthar SS, Shoum K, Nitkin D. A longitudinal study of the effects of childhood trauma on the development of borderline personality disorder. J Pers Disord. 2019;33 Suppl:6-25. doi: 10.1521/pedi.2019.33.supp.6.
Afifi TO, Henriksen CA, Asmundson GJG, Sareen J. The relationship between child abuse, parental divorce, and lifetime mental disorders and suicidality in a nationally representative adult sample. Child Abuse Negl. 2009;33(3):139-47. doi: 10.1016/j.chiabu.2008.12.009.
Misiak B, Krefft M, Bielawski T, Moustafa AA, Sasiadek MM, Frydecka D. Toward a unified theory of childhood trauma and psychosis: a comprehensive review of epidemiological, clinical, neuropsychological and biological findings. Neurosci Biobehav Rev. 2017;75:393-406. doi: 10.1016/j.neubiorev.2017.02.015.
Bernstein DP, Fink L, Handelsman L, Foote J, Lovejoy M, Wenzel K, et al. Initial reliability and validity of a new retrospective measure of child abuse and neglect. Am J Psychiatry. 1994;151(8):1132-6. doi: 10.1176/ajp.151.8.1132.
Kongerslev MT, Bach B, Rossi G, Trauelsen AM, Ladegaard N, Løkkegaard SS, et al. Psychometric validation of the Childhood Trauma Questionnaire-Short Form (CTQ-SF) in a Danish clinical sample. Child Abuse Negl. 2019;94:104026. doi: 10.1016/j.chiabu.2019.104026.
Charoenchip P, Pornchaikate Au Yeong A, Kesornsri S. Factors predicting depressive symptoms among prisoners [master’s thesis]. Nakhon Pathom: Mahidol University; 2025. 197 p. (in Thai).
Uttachat B, Kesornsri S, Seeherunwong A, Lin EC. Factors predicting violent behavior of psychiatric patients receiving services in the emergency department of the psychiatric hospital [master’s thesis]. Nakhon Pathom: Mahidol University; 2025. 227 p. (in Thai)
Nunnally JC. Psychometric theory. New York: McGraw-Hill; 1978. 701 p.
Crocker L, Algina J. Introduction to classical and modern test theory. New York: Holt, Rinehart and Winston; 1986. 527 p.
Overall JE, Gorham DR. The brief psychiatric rating scale. Psychol Rep. 1962;10:799-812. doi: 10.2466/pr0.1962.10.3.799.
Kittirattanapaiboon P. The use and interpretation of the Brief Psychiatric Rating Scale (BPRS). Chiang Mai: Suanprung Hospital; 2001. (in Thai).
Benjehma R, Upasen R. Predicting factor of remission in persons with schizophrenia, Srithaya Hospital. Nursing Journal. 2020;47(4):66-75. (in Thai).
Brislin RW. Back-translation for cross-cultural research. J Cross Cult Psychol. 1970;1(3):185-216. doi: 10.1177/135910457000100301.
MacDonald K, Thomas ML, Sciolla AF, Schneider B, Pappas K, Bleijenberg G, et al. Minimization–denial and response bias on the Childhood Trauma Questionnaire: a meta-analytic review. Psychol Trauma. 2016;8(4):367-74. doi: 10.1037/tra0000073.
Hair JF, Black WC, Babin BJ, Anderson RE. Multivariate data analysis. 7th ed. Upper Saddle River (NJ): Pearson Education; 2010. 761 p.
Tabachnick BG, Fidell LS. Using multivariate statistics. 6th ed. Boston: Pearson; 2013. 983 p.
Watkins MW. Exploratory factor analysis: a guide to best practice. J Black Psychol. 2018;44(3):219-46. doi: 10.1177/0095798418771807.
Polit DF, Beck CT. The content validity index: Are you sure you know what's being reported? Critique and recommendations. Res Nurs Health. 2006;29(5):489-97. doi: 10.1002/nur.20147.
Paivio SC, Cramer KM. Factor structure and reliability of the Childhood Trauma Questionnaire in a Canadian undergraduate student sample. Child Abuse Negl. 2004;28(8):889-904. doi: 10.1016/j.chiabu.2004.01.011.
Scroope C. Thai culture - communication [Internet]. Perth, WA: Cultural Atlas; 2016 [cited 2025 Apr 16]. Available from: https://culturalatlas.sbs.com.au/thai-culture/thai-culture-communication.
van de Vijver FJR, Tanzer NK. Bias and equivalence in cross-cultural assessment: an overview. Eur Rev Appl Psychol. 2004;54(2):119-35. doi: 10.1016/j.erap.2003.12.004.
Beaton DE, Bombardier C, Guillemin F, Ferraz MB. Guidelines for the process of cross-cultural adaptation of self-report measures. Spine (Phila Pa 1976). 2000;25(24):3186-91. doi: 10.1097/00007632-200012150-00014.
