อัตราตายและสภาพการเดินของผู้สูงอายุที่มีกระดูกสะโพกหักผ่านบริเวณ intertrochanter ซึ่งได้รับการรักษาในโรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาย้อนหลังเพื่อติดตามอัตราตายภายใน 1 ปี และความสามารถในการเดินของผู้สูงอายุที่มีกระดูกสะโพกหักผ่านบริเวณ intertrochanter โดยคำนึงถึงปัจจัย วิธีการรักษา อายุ เพศ จำนวนโรคร่วม และ ASA classification ผู้ป่วยทั้งหมด 496 ราย เป็นหญิง 337 ราย ชาย 159 ราย อายุเฉลี่ย 78 ปี ได้รับรักษาโดยวิธีผ่าตัด 251 ราย วิธีไม่ผ่าตัด 245 ราย ผลการศึกษาพบว่าอัตราตายภายใน 1 ปี เท่ากับร้อยละ 23.6 ปัจจัยที่มีผลต่ออัตราตายได้แก่ วิธีการรักษา เพศ และอายุ การรักษาโดยวิธีไม่ผ่าตัดมีอัตราตายภายใน 1 ปี สูงกว่าอย่างมีนัยสำคัญ odds ratio 3.01 (95%CI 1.8634, 4.8997 P 0.000) เพศชายมีอัตราตายภายใน 1 ปีสูงกว่าเพศหญิง จำนวนโรคร่วมไม่มีผลต่ออัตราตายภายใน 1 ปี หากผู้ป่วยยังมีชีวิตอยู่ 2 ปีหลังการรักษา พบว่าร้อยละ 55.2 สามารถเดินได้อย่างอิสระร้อยละ 27.6 เดินได้โดยใช้อุปกรณ์หรือคนช่วยพยุง ร้อยละ17.1 ต้องนั่งรถเข็นหรือนอน ผู้ป่วยที่รักษาโดยวิธีผ่าตัดสามารถเดินได้อย่างอิสระมากกว่าวิธีไม่ผ่าตัดอย่างมีนัยสำคัญ odds ratio 2.19 (95%CI 1.3009, 3.691 P 0.003) การรักษาโดยวิธีผ่าตัดมีข้อดีกว่าเมื่อคำนึงถึงอัตราตายภายใน 1 ปี และความสามารถในการเดิน จึงควรใช้เป็นวิธีการรักษาหลักในผู้ป่วยสูงอายุที่มีกระดูกสะโพกหักผ่านบริเวณ intertrochanter
Article Details
เอกสารอ้างอิง
2. Gong MQ, Mao YJ, Wei J, Wang MY, Bai J, Fan QL, et al. Outcome of hip fractures after traction treatment in elderly. Zhonghua Yi Xue Za Zhi. 2005; 85(46): 3263-5.
3. Kazakos K, Lyras DN, Verettas D, Galanis V, Psillakis I, Xarchas K. External fixation of intertrochanteric fractures in elderly high risk patients. Acta Orthop Belg. 2007; 73(1): 44-8
4. Hornby R, Evans JG, Vardon V. Operative or conservative treatment for trochanteric fracture of the femur. A randomized epidemiological trial in elderly patients. J Bone Joint Surg Br. 1989; 71(4): 619-23.
5. Handoll HH, Parker MJ, Bhargava A. Conservative versus operative treatment for hip fractures in adults. The Cochrane Library. 2007(4).
6. Dzupa V, Bartonicek J, Skala-Rosenbaum J, Prikazsky V. Mortality in patients with proximal femoral fractures during the first year after the injury. Acta Chir Orthop Traumatol Cech. 2002; 69(1): 39-44.
7. Chariyalertsak S, Suriwongpisal P, Thakkinstain A. Mortality after hip fractures in Thailand. Int Orthop. 2001; 25: 294-7.
8. Rojanasthien S, Luevitoonvechkij S. Epidemiology of hip fracture in Chiang Mai. J Med Assoc Thai. 2005; 88(5): 105-9.
9. Chapman MW. Fractures of the hip and proximal femur. In: Chapman MW, editor. Chapman’s orthopaedic surgery. 3rd ed. Philadelphia: Lippincott Williams Wilkins; 2001: p. 634-50.
10. Hommel A, Ulander K, Bjorkelund KB, Norrman PO, Wingstrand H, Thorngren KG. Influence of optimised treatment of people with hip fracture on time to operation, length of hospital stay, reoperations and mortality within 1 year. Injury. 2008; 39(10): 1164-74.
11. Ooi LH, Wong TH, Toh CL, Wong HP. Hip fractures in nonagenarians: A study on operative and nonoperative management. Injury. 2005; 36(1): 142- 7.
12. Bong SC, Lau HK, Leong JC, Fang D, Lau MT. The treatment of unstable intertrochanteric fractures of the hip: A prospective trial of 150 cases. Injury. 1981; 13(2): 139-46.
13. Jain R, Basinski A, Kreder HJ. Nonoperative treatment of hip fractures. Int Orthop. 2003; 27(1): 11-7.
14. Ishida Y, Kawai S, Taguchi T. Factors Affecting Ambulatory Status and Survival of Patients 90 Years and Older with Hip Fractures. Clin Orthop Relat Res. 2005(436): 208-15.
15. Kitamura S, Hasegawa Y, Suzuki S, Sasaki R, Iwata H, Wingstrand H, et al. Functional outcome after hip fracture in Japan. Clin Orthop Relat Res. 1998(348): 29-36.
16. Ingemarsson AH, Frändin K, Mellström D, Möller M. Walking ability and activity level after hip fracture in the elderly: A follow up. J Rehabil Med. 2003; 35(2): 76-83.
17. Richmond J, Aharonoff GB, Zuckerman JD, Koval KJ. Mortality risk after hip fracture. J Orthop Trauma. 2003; 17(1): 53-6.
