The Effect of Family Resilience Enhancement Program Through Mobile Applications on Amphetamine Consumption in Adolescents with Amphetamine Dependence Receiving Outpatient Treatment
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study is a quasi-experimental two-group repeated measures design. The objectives were to compare: 1) amphetamine consumption in adolescents with amphetamine dependence on who received multidimensional family therapy program (MDFT) measured at pre-test (t1), at end of the intervention (t2), and 2) amphetamine consumption in adolescents with amphetamine dependence on who received
multidimensional family therapy program (MDFT) measured at t1, t2 and t3. The sample consisted of 50 adolescents with amphetamine dependence who met the inclusion criteria and received services at the outpatient of Princess Mother National Institute of Drug Abuse Treatment Institute: PMNIDAT. They were matched pairs with scores on severity of dependence and parents’ marital status, then randomly assigned to the experimental and control groups, which received regular care. Research instruments for relationship assessment. All instruments were verified for content validity by 5 professional experts. Pearson Correlation reported the reliability of the 2nd instrument as 0.91, and the 3rd instrument had a Cronbach’s Alpha Coefficient reliability of 0.91. Descriptive statistics, repeated measures analysis of variance (Repeat ANOVA), and Planned comparisons were used in data analysis.
The study found that adolescents addicted to methamphetamine who participated in the family-based intervention program delivered via a mobile application (experimental group) showed significantly greater improvement in their resistance to methamphetamine addiction compared to the control group, both before and immediately after the intervention (P<0.001). Specifically, the results were statistically significant for the experimental group (P<0.001) and the control group (P<0.002).
After two weeks of receiving the family-based anti-methamphetamine empowerment program via a mobile application, the resistance scores of adolescents in the control group were found to be higher than those in the experimental group; however, the difference was not statistically significant (P<0.273).
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพฺเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร
References
กฤชญา ตั้งสุวรรณศรี. (2558). ผลการใช้โปรแกรมประยุกต์การวางแผนพฤติกรรมต่อความตั้งใจ
ไม่เสพยาบ้าซ้ำในจังหวัดกาญจนบุรี. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน 22(2):294-307.
เกรียงศักดิ์. อุบลใส (2561) “ปัจจัยทางจิตสังคมที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมป้องกันการใช้สารเสพติดของ
วัยรุ่นไทย: การประยุกต์ใช้การวิเคราะห์อภิมาน” วารสารพฤติกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนา 10.2:21-40.
โกศล วราอัศวบดีและคณะ (2564) ผลของการบำบัด start over and survive (SOS) ต่อการลดการ
เสพซ้ำ. วารสารสุขภาพจิตแห่งประเทศไทย. ผลของการบำบัด start over and survive (SOS)
ต่อการลดการเสพซ้ำในผู้ป่วยโรคจิตที่มีปัญหาการใช้สารเสพติดเมทแอมเฟตามีน
วารสารสุขภาพจิตแห่งประเทศไทย 30(2):87-99.
คณิติน จรโคกกรวด, & ลักขณา สริวัฒน์. (2022). การพัฒนาแอปพลิเคชันด้านสุขภาพจิต สำหรับ
การให้การปรึกษารายบุคคลแบบออนไลน์เพื่อลดความเครียดของวัยรุ่น. วารสารชุมชนวิจัย
มหาวิทยาลัยราชภัฏ นครราชสีมา, 16(3):222-35.
จิราวรรณ พักน้อยและคณะ. (2560). ผลของโปรแกรมการเสริมสร้างทักษะชีวิตต่อการรับรู้สมรรถนะ
แห่งตนและความคาดหวังในผลลัพธ์ของการหลีกเลี่ยงพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของนักเรียนหญิงชั้น
มัธยมศึกษาตอนต้น. คณะพยาบาลศาสตร์.มหาวิทยาลัยบูรพา. วารสารการพยาบาลและการดูแล
สุขภาพ 35(3):58-68.
จุฑารัตน์ หลักทรัพย์, & รุจิรา ดวงสงค์. (2560). ผลของโปรแกรมสุขศึกษาร่วมกับการใช้
แอพพลิเคชั่น LINE เพื่อพัฒนาพฤติกรรมในการป้องกันการตั้งครรภ์ในนักเรียนหญิงชั้นมัธยมศึกษา
ปีที่ 2 โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดขอนแก่น. วารสารสุขศึกษา, 40(2):51-63.
จุไรรัตน์ ช่วงไชยยะ. (2562). ผลของโปรแกรมป้องกันการสูบบุหรี่ร่วมกับการใช้ Facebook ใน
นักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 2 อำเภอเมือง จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. มหาวิทยาลัยมหิดล.
ชลอวัฒน์ อินปา, พิศิษฐ์ ศรีประเสริฐ. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเข้ารับการรักษาครบกำหนดตาม
เกณฑ์ของผู้ป่วยยาเสพติดในจังหวัดตาก. วารสารสาธารณสุขล้านนา ปีที่ 17 (2):91-100.
ชวันรัตน์ เสถียรกิตติ์ธนา, เพ็ญพักตร์ อุทิศ. (2016). ผลของโปรแกรมการฝึกทักษะชีวิตแบบบูรณาการ
โดยครอบครัวมีส่วนร่วมต่อพลังต้านการเสพยาบ้าของผู้เสพยาบ้าที่ได้รับการบำบัดในระยะฟื้นฟู.
วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 30(1):82-96.
ฐิตินันท์ อ้วนล่ำ. (2020). บทบาทพยาบาลจิตเวชในการส่งเสริมการทำหน้าที่ของครอบครัวของผู้ป่วย
จิตเภทในชุมชน. วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 34(1):1-12.
ณัฐพล โชคไมตรีและคณะ. (2565) Handbook of Addiction Psychiatry. คู่มือจิตเวชศาสตร์การ
เสพติด. ชมรมจิตเวชศาสตร์การเสพติดแห่งประเทศไทย. กรุงเทพฯ
ต้นสาย แก้วสว่าง, พงศกร รุ่งวิทยานุวัฒน์ (2563) ครอบครัวบำบัดตามแนวทางการบำบัดความคิด
และพฤติกรรม: บทความมฟื้นฟูวิชาการ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ใน
พระบรมราชูปถัมภ์. 15(1):1-13.
ตะวันชัย จิรประมุขพิทักษ์. (2560) ช่องว่างในการเข้าถึงบริการจิตเวชและภาระทางเศรษฐศาสตร์:
การศึกษาระยะยาวในชุมชน. สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข.
ตันติกร ชื่นเกษม. (2562). ความสัมพันธ์ของการเสพติดสื่อสังคมออนไลน์ที่มีต่อการใช้เวลากับ
ครอบครัวของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาในเขตประเวศ. วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร ปีที่ 12 ฉบับที่
(กรกฎาคม-ธันวาคม 2564)
เทอดศักดิ์ เนียมเปีย, วุฒิชัย จริยา. (2020). ผลของโปรแกรมเสริมสร้างพลังต้านการเสพยาบ้าต่อ
ความตั้งใจเลิกเสพยาบ้าของผู้ต้องขังเรือนจำ จังหวัดพิษณุโลก. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ,
(1):700-8.
ธมลชนก ส่งแสง, & เพ็ญพักตร์ อุทิศ. (2018). ผลของโปรแกรมการบำบัดทางความคิดและพฤติกรรม
แบบเผชิญหน้าร่วมกับการส่งข้อความผ่านระบบไลน์ต่อการเสพยาบ้าในวัยรุ่นที่เสพติดยาบ้า.
Journal of Boromarajonani College of Nursing, Surin, 8(2):22-34.
ธันยธรณ์ สุวรรณหงษ์, อมฤตา ฤทธิภักดี, & พัชรพงษ์ ตรีวิริยานุภาพ. (2019). โปรแกรมประยุกต์บน
มือถือสำหรับวางแผนดูแลสุขภาพของผู้สูงอายุ. NKRAFA JOURNAL OF SCIENCE AND
TECHNOLOGY, 15:79-87.
นภธร ศิวารัตน์ (2566). การเสริมสร้างการมีส่วนร่วมของชุมชนในการแก้ไขปัญหายาเสพติดใน
ครอบครัวที่แตกแยกในกลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์. Interdisciplinary
Academic and Research Journal, 3(2):269-80.
นรากร สารีแหล้ (2561). ปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจในการเลิกสารเสพติดของผู้ติดยาเสพติดที่เข้ารับ
การบำบัดรักษาที่โรงพยาบาลธัญญารักษ์อุดรธานี. วารสารการพยาบาลสุขภาพและการศึกษา,
(3):35-42.
นันทา ชัยพิชิตพันธ์, และคณะ (2015). การพัฒนารูปแบบการบำบัดฟื้นฟูสมรรถภาพในผู้ป่วยเสพติด
ยาบ้า: การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม (No. 92705). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. นิพนธ์ปริญญา
ดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาการศึกษานอกระบบโรงเรียน คณะครุศาสตร์
นีรนุช โชติวรางกูล. (2021). การพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างความรู้ร่วมกับการบำบัดระบบเมทริกซ์
โปรแกรมในผู้ป่วยยาเสพติดเพื่อป้องกันการเสพซ้ำ. วารสารวิชาการแพทย์และสาธารณสุข เขต
สุขภาพที่ 3.18(3):203-24.
บุรฉัตร จันทร์แดง, (2560). บทวิเคราะห์สถานการณ์ที่ยาเสพติดในครัวเรือน. วารสารสถาบันวิจัยและ
พัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 4(2):37-56.
ประกาย ทิพย์พิชัย, & จุฑารัตน์ รุ่งจำรัส. (2015). แนวทางเลือกในการพัฒนาโปรแกรมสำหรับการ
ช่วยให้เลิกสูบบุหรี่ในกลุ่มวัยรุ่น. Journal of Humanities and Social Sciences Thonburi
University, 9(19):158-69.
ปองขวัญ ยิ้มสอาด. ปัญหายาเสพติดในวัยรุ่นและผลกระทบต่อครอบครัว. งานประชุมรับฟังความ
คิดเห็นเกี่ยวกับปัญหาและอุปสรรคที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติงานในผู้ปฏิบัติงานด้านยาเสพติดในพื้นที่.
ศูนย์ศึกษาปัญหาการเสพติด คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. พฤษภาคม พ.ศ. 2564.
ปิยวรรณ ทัศนาญชลี. (2561). กระบวนการไม่เสพยาบ้าซ้ำ: กรณีศึกษาผู้ผ่านการบำบัดฟื้นฟู
สมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดในระบบบังคับบำบัด. สหศาสตร์ศรีปทุม ชลบุรี. 1(3):36-48.
ปิยะรัตน์ โกวิทตรพงศ์, & นักวิจัย. (2009). ปัจจัยสำคัญต่อการพัฒนาและการเสื่อมของสมอง:
รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ (No. 72538). สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์วิจัยและ
นวัตกรรม.
ปุณณภา ศรีสมบูรณ์และคณะ (2019). ผลของการใช้โปรแกรมเตรียมความพร้อมด้วย Flipped
classroom ก่อนฝึกปฏิบัติงานต่อความเครียดและพฤติกรรมกล้าแสดงออกตามคุณลักษณะวิชาชีพ
พยาบาลของนักศึกษาพยาบาล. วารสารวิจัยและนวัตกรรมทางสุขภาพ, 2(1):196-207.
พันตรี เกิดโชค และคณะ. (2022). การศึกษารูปแบบความสัมพันธ์ระหว่างวัยรุ่นกับบิดา และมารดา
ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นจังหวัดอุบลราชธานีและปัจจัยทางครอบครัวที่เกี่ยวข้อง. Vajira
Medical Journal: Journal of Urban Medicine, 66(4):245-56.
เพ็ญพักตร์ อุทิศ. พลังต้านยาเสพติดแนวคิดและข้อมูลหลักฐานเชิงประจักษ์. คณะพยาบาลศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.2561. ISBN 978-616-47-4401-1 พิมพ์ครั้งที่ 1.
เพ็ญพักตร์ อุทิศและคณะ. (2018). การศึกษาเปรียบเทียบพลังต้านการเสพยาบ้าซ้ำของวัยรุ่นที่เสพ
ยาบ้าในสถาบันบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติด. Royal Thai Navy Medical Journal,
(3):476-92.
ไพโรจน์ บุญประเสริฐ. (2018). พฤติกรรมหลังผ่านการบำบัดรักษาของผู้เสพยาเสพติด: กรณีศึกษา
เขตพื้นที่จังหวัดเชียงราย. วารสารนิติศาสตร์และสังคมท้องถิ่น, 2(1):191-212.
ไพวัล อาจหาญ, ชมชื่น สมประเสริฐ, (2019). ผลของโปรแกรมการฟื้นฟูสภาวะจิตสังคมต่อคุณภาพ
ชีวิตของผู้ป่วยยาเสพติด. วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 33(2):61-75.
ภนิการ์ เพชรเขียวและคณะ. (2020). กระบวนการจัดการความเสี่ยงของวัยรุ่นสลัมที่ใช้ยาเสพติด:
กรณีศึกษาสลัมในกรุงเทพมหานคร. Journal of Social Science and Buddhistic
Anthropology, 5(4):395-412.
ภาสกร คุ้มศิริ, นฤมล พระใหญ่, นันท์ชัตสัณห์ สกุพงศ์, & สิทธิพร ครามานนท์. (2020). การบำบัด
ครอบครัวเชิงโครงสร้างและจิตวิทยาเชิงบวก. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, 3(2):49-65.
มนัส สุนทรโชติ และเพ็ญพักตร์ อุทิศ. (2556). ปัจจัยคัดสรรที่สัมพันธ์กับพลังต้านการเสพยาบ้าของ
วัยรุ่นที่เข้ารับการบำบัด แผนกผู้ป่วยนอกโรงพยาบาลในเขตภาคตะวันออก. วารสารการพยาบาลจิต
เวชและสุขภาพจิต, ปีที่ 27 ฉบับที่ 2 (พฤษภาคม-สิงหาคม 2556):85-98.
เมธปิยา เกิดผล แตงรัตนา. การพัฒนาโปรแกรมการศึกษานอกระบบโรงเรียนเพื่อเสริมสร้างภูมิคุ้มกัน
ทางใจต่อการเสพยาเสพติดของเยาวชนกลุ่มเสี่ยงต่อการเสพยาเสพติดซ้ำ (Doctoral dissertation,
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
โยธิน ศิรินานนท์และคณะ (2023). ประสิทธิผลโปรแกรมการเสริมสร้างแรงจูงใจต่อความพร้อมในการ
เปลี่ยนแปลงและความต้องการการรักษาของผู้เสพติดแอมเฟตามีน อำเภอสีชมพู จังหวัดขอนแก่น.
วารสารวิชาการสาธารณสุขชุมชน, 9(02):159.
รัศมน กัลยาศิริ. (2565) การเสพติดและผลแทรกซ้อนทางจิตเวช. ศูนย์ศึกษาปัญหาการเสพติด
(ศศก.) ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รัศมน กัลยาศิริ. (2565) ข้อเท็จจริงและตัวเลข : สารเสพติดผิดกฎหมายในประเทศไทย ปี พ.ศ.
-2565. ศูนย์ศึกษาปัญหาการเสพติด (ศศก.) ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เรืองสิทธิ์ เนตรนวลใย. (2020). กระบวนการเข้าสู่การบำบัดรักษาเพื่อเลิกใช้ยาบ้าด้วยความสมัครใจ
ของเยาวชนไทย. Journal of the Association of Researchers, 19(2):36-44.
ลชา เรืองกิจ, ปิยวัฒน์ เกตุวงศา, & ประภา พรรณจูเจริญ. (2017). ผลของแรงสนับสนุนทางสังคมที่มี
ต่อการเข้ารับการดูแลอย่างต่อเนื่องสำหรับผู้ติด Methamphetamine. วารสารโรงพยาบาล
มหาสารคาม, 14(1):74-82.
วงศ์พันธ์ อมรินทร์เทวา. พลิกหน้ากฎหมายยาเสพติดใหม่เปิดมิติใหม่แห่งการแก้ปัญหายาเสพติดไทย.
https://www.the101.world/new-narcotic-bills/
วนัญญา แก้วปาน. (2560). สัมพันธภาพครอบครัวกับปัญหาการกระทำความผิดในวัยรุ่น. Veridian E
Journal, Silpakorn University. 10(1):361-71.
วรรณกร พลพิชัย, จันทรา อุ้ยเอ้ง. (2561). การสนับสนุนทางสังคมจากครอบครัวทักษะทางสังคม
และพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากยาเสพติดของวัยรุ่นในตำบลไม้ฝาด อำเภอสิเกา จังหวัดตรัง.
วรรณกร พลพิชัย., จันทรา อุ้ยเอ้ง. (2561). การสนับสนุนทางสังคมจากครอบครัวทักษะทางสังคม
และพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากยาเสพติดของวัยรุ่นในตำบลไม้ฝาด อำเภอสิเกา จังหวัดตรัง.
วรรณรัตน์ ลาวัง และคณะ (2561) รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์โครงการพัฒนาแอพพลิเคชั่น “สมาร์ท
การดูแล” เพื่อสนับสนุนผู้ดูแลคนพิการทางการเคลื่อนไหว. โครงการวิจัยประเภทงบประมาณเงิน
รายได้ (เงินอุดหนุนจากรัฐบาล) . มหาวิทยาลัยบูรพา.
วรางคณา โสมะนันทน์, คาลอส บุญสุภา, และ พลอยไพลิน กมลนาวิน. (2564). การให้บริการการ
ปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบออนไลน์: มิติใหม่ของการให้บริการปรึกษาเชิงจิตวิทยา.
วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 15(1):248.
วราภรณ์ มั่งคั่งและคณะ. (2559). ปัจจัยครอบครัวที่มีผลต่อการใช้ยาเสพติดของวัยรุ่นชายในศูนย์ฝึก
และอบรมเด็กและเยาวชนแห่งหนึ่ง (Family Factors Influencing Substance Abuse in Male
Adolescents at a Juvenile Vocational Training Centre). วารสารสาธารณสุข มหาวิทยาลัย
บูรพา, 11(2):53-63.
วิภากรณ์ ปัญญาดี. (2020). ผลการปรับรูปแบบการบำบัดยาเสพติดแบบจิตสังคมบำบัดต่อการปฏิบัติ
ตามแผนการบำบัดของผู้รับการบำบัดยาเสพติดชนิดเมทแอมเฟตามีน. วารสารวิชาการ วิทยาลัย
บริหารศาสตร์, 3(3):107-19.
วุฒิไกร ศักดิ์สุรกานต์ (2558) ประสิทธิผลการประยุกต์โปรแกรมทักษะชีวิตเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการ
ป้องกันการเสพสารเสพติดของนักเรียนประถมศึกษาปีที่ 6 ใน อำเภอเมืองชลบุรี. วารสารการ
สาธารณสุข, 24:612-20.
ศรราม ฦาชา, ชนะชัย อวนวัง, & ทัชชวัฒน์ เหล่าสุวรรณ. (2020). พฤติกรรมเสี่ยงต่อยาเสพติดของ
นักเรียนโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาอำเภอบ้านแท่น จังหวัดชัยภูมิ. วารสารมจรอุบล
ปริทรรศน์, 5(3):291-302.
ศศิภรณ์ วิงวอน, นิตยา ตากวิริยะนันทน์, อาจารย์ที่ปรึกษาหลักและคณะ (2564). ผลของการบำบัด
ด้วยการคิดและปฏิบัติธรรมร่วมกับการให้ความช่วยเหลือทางสังคมต่อการทำหน้าที่ทางสังคมและ
ภาวะสุขภาพจิตของผู้ป่วยที่ป่วยติดสารเสพติดแอมเฟตามีนที่กรุณาเป็นสาเหตุ
ให้เข้าร่วมในสถานบำบัดบำบัดแห่งหนึ่งในปทุมธานี. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศิริเพ็ญ ศุภกาญจนกันติ และคณะ. (2562) โครงการประเมินความสูญเสียทางเศรษฐกิจและสังคม
อันเนื่องมาจากยาเสพติดระยะที่ 1 คณะเศรษฐศาสตร์และวิทยาลัยวิทยาศาสตร์สาธารณสุข
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิริลักษณ์ แสงส่อง,เพ็ญพักตร์ อุทิศ, สุนิศา สุขตระกูล. (2019). ผลของโปรแกรมครอบครัวบำบัด
แบบผสมผสานต่อการเสพยาบ้าในวัยรุ่นที่เสพติดยาบ้า. วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต,
(2):76-90.
ศุภฤกษ์ นาคดิลก. (2563). อุบัติการณ์ของผู้ป่วยที่ใช้ สารเมทแอมเฟตามีนซ้ำในสถาบันบำบัดรักษา
และฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติดแห่งชาติบรมราชชนนี (สบยช.) วารสารวิชาการเสพติด, 6(1):47-58.
สมควร จุลอักษรและคณะ. (2560). ผลของโปรแกรมสุขภาพจิตศึกษาครอบครัวต่อการทำหน้าที่ของ
ครอบครัวตามการรับรู้ของผู้ป่วยโรคจิตจากสุราหรือยาเสพติด. วารสารการพยาบาลจิตเวช และ
สุขภาพจิต, 31(3):71-83.
สรัญญา วรรณชัยกุล (2022). บทบาทของพยาบาลจิตเวชในการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการส่งเสริม
สุขภาพจิตและป้องกันการเจ็บป่วยทางจิต. Nursing Journal, 49(1):364-78.
สวัสดิ์ อุ่นใจ และคณะ. (2560) การประเมินการใช้แมทริกซ์โปรแกรมในการบำบัดรักษาผู้ติดยาเสพ
ติดของโรงพยาบาลสังกัดสำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข 7 จังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
ตอนบน; วารสารการพัฒนาสุขภาพชุมชน มหาวิทยาลัยขอนแก่น; 5(4):661-81.
สาวิตรี หลักทอง, นุจรี ไชยมงคล และคณะ (2563). ช่วงเวลาการฟื้นตัวของชีวิต: ประสบการณ์การ
ฟื้นคืนสู่สุขภาวะในเยาวชนชายที่ได้รับการบำบัดยาเสพติด. วารสารพยาบาลทหารบก.ปีที่ 22 ฉบับที่
มกราคม-เมษายน 2564:370-9.
สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด. แผนปฏิบัติการด้านการป้องกันและปราบ
ปรามยาเสพติด พ.ศ. 2565. กระทรวงยุติธรรม.
สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด. รายงานผลการดำเนินการป้องกันและ
ปราบปรามยาเสพติดจะจำงบประมาณ พ.ศ. 2564. กระทรวงยุติธรรม.
https://www.oncb.go.th/EBookLibrary/annual%20report%202564.pdf
สำเนา นิลบรรพ์ และคณะ. (2559) ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการเสพยา
ซ้ำของผู้เสพเมทแอมเฟตามีน. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรม
ราชูปถัมภ์; 10(1):195-209.
สุกุมา แสงเดือนฉาย, และคณะ. (2559) ผลของการบำบัดความคิดและพฤติกรรมเพื่อป้องกัน
การติดซ้ำของผู้ป่วยเมทแอมเฟตามีนที่เข้ารับการบำบัดรักษาแบบผู้ป่วยใน. วารสารวิชาการเสพติด
;4(1):1-16.
สุทธิชัย ศิรินวล. (2557) มาตรการป้องกันการเสพยาบ้าซ้ำในกลุ่มผู้ผ่านการบำบัดจังหวัดสุโขทัย
(วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สุนิศา สุขตระกูล, เพ็ญพักตร์ อุทิศ, กงจักร สอนลา, & มะลิ แสวงผล. (2018). การศึกษาเปรียบเทียบ
พลังต้านการเสพยาบ้าซ้ำของวัยรุ่นที่เสพยาบ้าในสถาบันบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติด.
Royal Thai Navy Medical Journal, 45(3):476-92.
อรรถพล ยิ้มยรรยง, เพ็ญนภา แดงต้อมยุทธ์ (2564). ผลของการบำบัดทางความคิดและ
พฤติกรรมอย่างย่อโดยครอบครัวมีส่วนร่วมต่อการเสพแอมเฟตามีนของวัยรุ่นเสพติดแอมเฟตามีน
ระยะฟื้นฟู. วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี อุตรดิตถ์ ปีที่ 13 (1):71-83.
อาภาศิริ สุวรรณานนท์ และคณะ. (2550) ปัจจัยด้านบุคคลที่มีผลต่อการติดยาเสพติดซ้ำ. กรุงเทพฯ:
สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติด.
อารี สุภาวงศ์. (2559). ประสิทธิผลของการบำบัดรักษาผู้ป่วยยาเสพติดตามรูปแบบจิตสังคมบำบัด
แบบประยุกต์ โรงพยาบาลทุ่งสง. วารสารพยาบาลสงขลานครินทร์, 36 (พิเศษ), 160-70.
Ajzen, I., & Fishbein, M. (1980). Understanding attitudes and prediction social
behavior. Englewood Chiffs, N J: Prentice-Hall
American Hospital Association. Creating Value by Bringing Hospital Care Home. The
Value Initiative. 2020.
Anthony, K., Nagel, D. M., & Goss, S. (2010). The use of technology in mental health:
Applications, ethics and practice.
Arpit Parmar และ Pragya Sharma. 2017 Ecological Momentary Interventions Delivered
bySmartphone Apps: Applications in Substance UseTreatment in Indian Scenario.
Carr, A. (2000). Drug abuse in adolescence. In Birchwood M., Fowller D., and
Chan, G. H. (2020). A comparative analysis of online, offline, and integrated
counseling among hidden youth in Hong Kong. Children and Youth Services Review,
, 105042.
Dillon et al. (2007). “Risk, Protective factors and resilience to drug use : identifying.
Dillon et al. Risk. (2007). Protective factors and resilience to drug use: identifying
family therapy. In Weisz, J. and Kazdin, A. Evidence-based psychotherapies for
children and adolescent. pp. 416-432. 2nd. New York: Guilford. Masten,
A. S., & Coatsworth, J. D. (1998). The development of competence in favorable and
unfavorable environments: Lessons from research on successful children. American
psychologist, 53(2):205.
Forman, G.S., and Kalafat, J. (1998). Substance Abuse and Suicide: Promoting
Resilience against Self-Destructive Behavior in Youth. School Psychology Review,
:398-406.
Haase, J. E. (2004). The Adolescent Resilience Model as a Guide to Interventions.
Haase, J. E., Kintner, E. K., Robb, S. L., Stump, T. E., Monahan, P. O., Phillips, C.,
Stegenga, K. A., & Burns, D. S. (2017). The Resilience in Illness Model Part 2:
Confirmatory Evaluation in Adolescents and Young Adults With Cancer.
Cancer Nursing, 40(6):454-63.
Hodder RK, Freund M, Wolfenden L, Bowman J, Nepal S, Dray J, Kingsland M, Yoong
SL, Wiggers J. Systematic review of universal school-based ‘resilience’ interventions
targeting adolescent tobacco, alcohol or illicit substance use: A meta-analysis. Prev
Med. 2017 Jul; 100:248-68.
Hodder RK, Freund M, Wolfenden L, Bowman J, Nepal S, Dray J, Kingsland M, Yoong
SL, Wiggers J. Systematic review of universal school-based ‘resilience’ interventions
targeting adolescent tobacco, alcohol or illicit substance use: A meta-analysis. Prev
Med. 2017 Jul;100:248-268.
Liddle, H. A. (2002). Multidimensional Family Therapy Treatment (MDFT) For
adolescent cannabis users: Vol. 5 Cannabis Youth Treatment (CYT) manual series.
Rockville, MD: Center for Substance Abuse Treatment, Substance Abuse
and Mental Health Services Administration.
Liddle, H. A., Dakof, G. A.,Turner, R. M., Henderson, C. E., and Greenbaum, P. E.
Liddle, H. A., Rowe, C. L., Dakof, G. A., Henderson, C. E. and Greenbaum, P. E. (2009).
Liddle, H.A. (2002). Multidimensional Family Therapy: A treatment manual.
Rockville, MD: Center for Substance Abuse Treatment.
Liddle, H.A. (2010). Treating adolescent substance abuse using multidimensional
Methods, pp. 41-72. USA: Humana Press. multidimensional family therapy and
cognitive behavior therapy. Addictive Multidimensional Family Therapy for Young
Adolescent Substance Abuse:
National Institute on Drug Abuse (2018) Principle of drug addition treatment; a
research based guide Published October 1999 and revised in April 2009 (2nd ed). NIH
Pub Number,09-4180
Rachyla, I., Perez-Ara, M., Mol?s, M., Campos, D., Mira, A., Botella, C., & Quero, S.
(2018). An internet-based intervention for adjustment disorder (TAO): study protocol
for a randomized controlled trial. BMC Psychiatry, 18(1):1-10.
Results of a Pilot Test of a Self-Administered Smartphone-Based Treatment System
for Alcohol Use Disorders: Usability and Early Outcomes Patrick L. Dulin, PhD1,
Vivian M. Gonzalez, PhD1, and Kendra Campbell, PhD2 1Department of Psychology,
University of Alaska, Anchorage 2San Francisco VA Medical Center Published in final
edited form as: Subst Abus. 2014;35(2):168-75.
Sansom-Daly, U. M., Wakefield, C. E., Ellis, S. J., McGill, B. C., Donoghoe, M. W., Butow,
P., Bryant, R. A., Sawyer, S. M., Patterson, P., Anazodo, A., Plaster, M., Thompson, K.,
Holland, L., Osborn, M., Maguire, F., O’Dwyer, C., De Abreu Lourenco, R., Cohn, R. J., &
Party, T. R. L. W. (2021). Online, Group-Based Psychological Support for Adolescent
and Young Adult Cancer Survivors: Results from the Recapture Life Randomized Trial.
Cancers, 13(10):2460.
Sobell, L.C. and Sobell, M.B. (1992). Timeline follow-back: A technique for Social
Research.
Stjerneklar, S., Hougaard, E., Nielsen, A. D., Gaardsvig, M. M., & Thastum, M. (2018).
Internet-based cognitive behavioral therapy for adolescents with anxiety disorders: A
feasibility study. Internet Interventions, 11:30-40.
Weitzel JA, Bernhardt JM, Usdan S, Mays D, Glanz K. Using wireless handheld
computers and tailored text messaging to reduce negative consequences of drinking
alcohol. J Stud Alcohol Drugs. 2007 Jul;68(4):534-7.
WHO 2008a. mhGAP : Mental Health Gap Action Programme : scaling up care for
mental, neurological and substance use disorders. Geveva: World Health
Organization.
Xia, Y., Gong, Y., Wang, H., Li, S., & Mao, F. (2022). Family function impacts relapse
tendency in substance use disorder: Mediated through self-esteem and resilience.
Frontiers in psychiatry, 13. ORIGINAL RESEARCH article Front. Psychiatry, 14 February
Sec. Addictive Disorders Volume 13-2022 Feb 14;13.
