การศึกษาสถานการณ์โรคไข้เลือดออกตามการรับรู้ของแกนนำสุขภาพประจำครอบครัว อำเภอทรายมูล จังหวัดยโสธร

ผู้แต่ง

  • พทุธินันท์ บุญทา คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
  • นพรัตน์ ส่งเสริม คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
  • เสนอ ภิรมจิตรผ่อง คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี

คำสำคัญ:

สถานการณ์โรคไข้เลือดออก, การรับรู้ของแกนนำสุขภาพประจำครอบครัว

บทคัดย่อ

การวิจัยในครั้งมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสถานการณ์โรคไข้เลือดออกตามการรับรู้ของแกนนำสุขภาพประจำครอบครัว อำเภอทรายมูล จังหวัดยโสธรและเปรียบเทียบสถานการณ์โรคไข้เลือดออกตามการรับรู้ของแกนนำสุขภาพประจำครอบครัว อำเภอทรายมูล จังหวัดยโสธร จำแนกตามข้อมูลทั่วไปของผู้ตอบแบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ แกนนำสุขภาพประจำครอบครัว บ้านเสาเล้าและบ้านสีสุก ตำบลดู่ลาด อำเภอทรายมูล จังหวัดยโสธร จำนวน 226 คนทำการสุ่มตัวอย่างโดยวิธีการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แบบสำรวจลูกน้ำยุงลาย (ก.อ. 1/1) และแบบสอบถามเพื่อการวิจัย มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.95 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงมาตรฐาน การทดสอบค่า ทีและการทดสอบค่า เอฟ ผลการวิจัย พบว่า 1. ผลการศึกษาสถานการณ์โรคไข้เลือดออกตามการรับรู้ของแกนนำสุขภาพประจำครอบครัว อำเภอทรายมูล จังหวัดยโสธร พบว่า แกนนำสุขภาพประจำครอบครัวบ้านเสาเล้า และบ้านสีสุก ตำบลดู่ลาด อำเภอทรายมูล จังหวัดยโสธร ส่วนมากมีความรู้เกี่ยวกับโรคไข้เลือดออก มีการรับรู้โอกาสเสี่ยงต่อการติดเชื้อโรคไข้เลือดออก มีการรับรู้ต่อความรุนแรงของโรคไข้เลือดออก มีความคาดหวังในความสามารถที่จะควบคุมป้องกันโรคไข้เลือดออก มีแรงจูงใจเพื่อป้องกันโรคไข้เลือดออก และมีพฤติกรรมการควบคุมและป้องกันโรคไข้เลือดออก อยู่ในระดับปานกลางทั้งหมด 2. ผลการสำรวจดัชนีความชุกของลูกน้ำยุงลายของหมู่บ้านแกนนำสุขภาพประจำครอบครัวบ้านเสาเล้าและบ้านสีสุก ตำบลดู่ลาด อำเภอทรายมูล จังหวัดยโสธร พบว่า ค่า CI (เฉลี่ย 6.03) และ ค่า HI (เฉลี่ย 8.41) สูงกว่าเกณฑ์กระทรวงสาธารณสุขกำหนด ค่า BI (เฉลี่ย 232.74) ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์กระทรวงสาธารณสุขกำหนดมาก แสดงว่ามีความเสี่ยงที่จะเกิดการแพร่ของโรคไข้เลือดออก 3. แกนนำสุขภาพประจำครอบครัวบ้านเสาเล้า และบ้านสีสุก ตำบลดู่ลาด อำเภอทรายมูล จังหวัดยโสธร ที่มีเพศ อายุ สถานภาพสมรส การศึกษา อาชีพ รายได้ของครอบครัวต่อเดือน และจำนวนสมาชิกในครอบครัวต่างกัน มีการรับรู้สถานการณ์โรคไข้เลือดออกไม่แตกต่างกัน

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงสาธารณสุข กรมควบคุมโรค สานักระบาดวิทยา. (2554). รายงานการเฝ้าระวังทางระบาดวิทยา (รง.506) จาก http://www.boe.moph.go.th.

ณรงค์ ลือชา. (2553).การรับรู้และการมีส่วนร่วมของผู้นำชุมชนในการป้องกันและควบคุมโรคไข้เลือดออก : กรณีศึกษา อำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง.

ธานี นามม่วง. (2548). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการป้องกันโรคไข้เลือดออกของประชาชนในอำเภอกาบเชิงจังหวัดสุรินทร์. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.

ประภัสสร ดาแป้น. (2555). การจัดการสิ่งแวดล้อมของชุมชนเมืองเพื่อการป้องกันควบคุมโรคไข้เลือดออกในพื้นที่อุบัติการณ์โรคสูงและต่ำ จังหวัดนครศรีธรรมราช. วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาบริหารสาธารณสุข มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์.

เมตตา ถนอมสิน. (2551). การมีส่วนร่วมของแกนนำสุขภาพประจาครอบครัวในการป้องกันและควบคุมโรคไข้เลือดออกในตำบลปากน้ำแหลมสิงห์ อำเภอแหลมสิงห์ จังหวัดจันทบุรี. การค้นคว้าแบบอิสระคหกรรมศาสตร มหาบัณฑิต (การพัฒนาครอบครัวและสังคม) สาขาวิชานิเวศศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

รูซือมันอาแวเง๊าะ. (2552). ความรู้ทัศนคติและการมีส่วนร่วมในการป้องกันโรคไข้เลือดออกของประชาชนอำเภอแว้งจังหวัดนราธิวาส. งานนิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา.

ลำยวน โชคชัยชานาญกิจ. (2547). ความรู้ ทัศนคติ และการปฏิบัติในการป้องกันและควบคุมโรคไข้เลือดออกในชุมชน อำเภอพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาเวชศาสตร์ชุมชนจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วนิดา วิระกุลและคณะ. (2544). การศึกษารูปแบบและระบบการพัฒนาการเรียนรู้ของแกนนำสุขภาพประจำครอบครัว. ขอนแก่น : โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา,

วรนุช ยิ้มฟุ้งเฟื่อง. (2548). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการป้องกันโรคไข้เลือดออกของประชาชนจังหวัดนนทบุรี. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

วรพจน์ เครือจันต๊ะ. (2548). สถานการณ์และปัญหาของการป้องกันและควบคุมโรคไข้เลือดออกของประชาชนบ้านแพะหนองแดง ตำบลทุ่งฝ้าย อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง. การค้นคว้าแบบอิสระสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

วัชรพันธ์ แน่ประโคน. (2544). การป้องกันโรคไข้เลือดออกของประชาชนในเขตพื้นที่อำเภอเมืองจังหวัดบุรีรัมย์. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

สมชาย อยู่ดี. (2555). การรับรู้และพฤติกรรมการป้องกันโรคไข้เลือดออกของประชาชนในตำบลเชียงแรง อำเภอภูซาง จังหวัดพะเยา. การศึกษาค้นคว้าด้วยตนเองสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยพะเยา.

สำนักงานควบคุมโรคไข้เลือดออก. (2544). โรคไข้เลือดออก ฉบับประเกียรณก พ.ศ.2544. กรุงเทพฯ : สำนักงานควบคุมโรคไข้เลือดออก กรมควบคุมโรคติดต่อ กระทรวงสาธารณสุข.

สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดยโสธร. (2555). รายงานการเฝ้าระวังโรคติดต่อนำโดยแมลงและโรคติดต่อจากสัตว์สู่คน. ยโสธร : กลุ่มงานป้องกันควบคุมโรคติดต่อ สานักงานสาธารณสุขจังหวัดยโสธร.

_______. (2556). รายงานการเฝ้าระวังโรคติดต่อนำโดยแมลงและโรคติดต่อจากสัตว์สู่คน. ยโสธร : กลุ่มงานป้องกันควบคุมโรคติดต่อ สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดยโสธร.

สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดอุบลราชธานี. (2556). รายงานสถานการณ์โรคเฝ้าระวังทางระบาดวิทยาเดือน เมษายน 2556. อุบลราชธานี : งานระบาดวิทยา กลุ่มงานควบคุมโรค สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดอุบลราชธานี.

อารีย์ เชื้อสาวะถี. (2546). พฤติกรรมการป้องกันโรคไข้เลือดออกของแกนนำสุขภาพประจาครอบครัวอำเภอพลจังหวัดขอนแก่น. วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาบริหารสาธารณสุข มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2016-06-01

รูปแบบการอ้างอิง

บุญทา พ., ส่งเสริม น., & ภิรมจิตรผ่อง เ. (2016). การศึกษาสถานการณ์โรคไข้เลือดออกตามการรับรู้ของแกนนำสุขภาพประจำครอบครัว อำเภอทรายมูล จังหวัดยโสธร. วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 5(1), 63–74. สืบค้น จาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/ubruphjou/article/view/162310

ฉบับ

ประเภทบทความ

นิพนธ์ต้นฉบับ