ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยวิธีการรำไม้พลองตามจังหวะ ดนตรีพื้นบ้านที่มีต่อภาวะสุขภาพของผู้สูงอายุในตำบลขี้เหล็ก อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี
คำสำคัญ:
ผู้สูงอายุ, การรำไม้พลองตามจังหวะดนตรีพื้นบ้าน, ภาวะสุขภาพบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบผลของโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยวิธีการรำไม้พลองตามจังหวะดนตรีพื้นบ้านที่มีต่อภาวะสุขภาพของผู้สูงอายุในตำบลขี้เหล็ก อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ในตำบลขี้เหล็ก อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี จำนวน 60 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 30 คน กลุ่มควบคุม 30 คน ซึ่งได้มาโดยการสุ่มอย่างง่าย โดยกลุ่มทดลองเป็นกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมเป็นระยะเวลา 8 สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบทดสอบการรับรู้ความสามารถตนเองในการออกกำลังกายแบบรำไม้พลอง มีค่าความเชื่อมั่น 0.872 แบบสอบถามความคาดหวังผลดีในการออกกำลังกายแบบรำไม้พลอง มีค่าความเชื่อมั่น 0.861 แบบสัมภาษณ์ โดยแบ่งเป็น 4 ส่วน ได้แก่ แบบสอบสัมภาษณ์ข้อมูลทั่วไป แบบบันทึกภาวะสุขภาพผู้สูงอายุ แบบสัมภาษณ์การรับรู้ความสามารถตนเองในการออกกำลังกายแบบรำไม้พลองโดยใช้ดนตรีพื้นบ้าน มีค่าความเชื่อถือได้ของแบบวัด มีค่าตั้งแต่ 0.36 – 0.76 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ วิเคราะห์ จำนวน ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่า t แบบ independent และ t – test แบบ dependent
ผลการวิจัยพบว่า ภาวะสุขภาพกลุ่มทดลองก่อนทดลอง- หลังทดลอง ผู้สูงอายุที่มีความดันโลหิตที่อยู่ในกลุ่มป่วยลดลงอยู่ในเกณฑ์ปกติ ค่าดัชนีมวลกาย ก่อนทดลอง -หลังทดลอง ดัชนีมวลกายเป็นปกติ กลุ่มทดลองหลังทดลองมีการรรับรู้ความสามารถตนเองในการออกกำลังกายอยู่ในระดับมากที่สุด กลุ่มควบคุมที่ไม่ได้รับโปรแกรมหลังทดลองอยู่ในระดับปานกลาง กลุ่มทดลองหลังทดลองมีความคาดหวังผลดีในการออกกำลังกายมาก ส่วนผู้สูงอายุกลุ่มควบคุมที่ไม่ได้รับโปรแกรมหลังทดลองทดลองมีความคาดหวังผลดีในการออกกำลังกายปานกลาง
ผลการศึกษาสามารถนาไปเป็นข้อมูลในการวางแผนส่งเสริมสุขภาพเพื่อให้ผู้ป่วยได้มีพฤติกรรมการดูแลตนเองที่เหมาะสมอย่างยั่งยืน
เอกสารอ้างอิง
กริชเพชร นนทโคตร. (2559). “กระบวนการพัฒนาการออกกำลังกายเพื่อเสริมสุขภาพและสรรถภาพทางกายของผู้สูงอายุ อำเภอเมือง จังหวัดบุรีรัมย์,” วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตภ์. 11, 3 (พฤศจิกายน 2559): 70-79
จริยา ปัณฑวังกูร. (2549). การส่งเสริมสุขภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 2. อุบลราชธานี: วิทยาการพิมพ์.
ชลธิชา จันทคีรี. (2558). “ผลของโปรแกรมการใช้สื่อเพลงสุขภาพร่วมกับการออกกำลังกายด้วยการรำไม้พลองต่อความรู้และความผาสุกในชีวิตของผู้สูงอายุโรค ความดันโลหิตสูง,” วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา. 23,4 (ตุลาคม–ธันวาคม 2558): 15–30.
ณภัสวรรณ ธนาพงษ์อนันท์ ประสานศิลป์ คำโฮงและวรพล แวงนอก. (2562). “ประสิทธิผลของโปรแกรมการประยุกต์ใช้ทฤษฎีความสามารถตนเองที่มีต่อพฤติกรรมการส่งเสริมการออกกำลังกายของผู้สูงอายุ อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม,” วารสารสาธารณสุขมหาวิทยาลัยบูรพา. 14,1 (มกราคม–มิถุนายน 2562): 106–118.
ประภัสสร เค้าสัมพันธ์. (2560). ผลของโปรแกรมการใช้แรงสนับสนุนทางสังคมต่อพฤติกรรมการออกกำลังกายรำไม้พลอง ค่าดัชนีมวลกายและระดับน้ำตาลของผู้สูงอายุโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ควบคุมโรคไม่ได้ จังหวัดสุโขทัย. วิทยานิพนธ์พยาบาล ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พิมพ์พิสุทธิ์ บัวแก้ว และรติพร ถึงฝั่ง. (2559). “การดูแลสุขภาพและภาวะสุขภาพของผู้สูงอายุไทย,” วารสารสมาคมนักวิจัย. 21, 2 (พฤษภาคม–สิงหาคม 2559): 94–109.
เพ็ญภพ พันธุ์เสือ. (2560). ประสิทธิผลของการออกกำลังกายแบบชี่กงต่อภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุไทย. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรดุษฎีบัณทิต สาขาการวิจัยและการจัดการด้านสุขภาพ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2560.
รุจิรา ดวงสงค์. (2550). การจัดการทางสุขศึกษาและการส่งเสริมสุขภาพ. ขอนแก่น: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 2550.
ลดาวัลย์ ชุติมากุล. (2560). ผลของรูปแบบการออกกำลังกายด้วยท่าฝึกโขนเบื้องต้นที่มีต่อสรรถภาพในการปฏิบัติกิจกรรมการทรงตัวและคุณภาพชีวิตในผู้สูงอายุ. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรดุษฎีบัณทิต สาขาวิทยาศาสตร์การกีฬา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วนิดา ดำรงค์ฤทธิชัยและคนอื่น ๆ. (2553). การสร้างเสริมสุขภาพ: แนวคิดหลักการและการประยุกต์ใช้ในการปฏิบัติการพยาบาล. พิมพ์ครั้งที่ 2. สมุทรปราการ: คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
วิไลพร คลีกร. (2550). ประสิทธิผลของการออกกำลังกาย ด้วยไม้พองประยุกต์ศิลปะพื้นบ้านของผู้สูงอายุ บ้านหนองกี่ จังหวัดบุรีรัมย์. วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการพัฒนาสุขภาพชุมชน มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
สถาบันเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข. (2549). แนวทางเวชปฏิบัติ การดูแลโภชนะบำบัดในโรคเบาหวาน โรคความดันโลหิตสูงและภาวะไขมันในเลือดผิดปกติสำหรับผู้สูงอายุ.กรุงเทพฯ: ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2551). สรุปผลที่สำคัญ: การสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย พ.ศ. 2550. กรุงเทพฯ: สำนักสถิติพยากรณ์ สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
สิริลักษณ์ ใยดี. (2560). การเปรียบเทียบประสิทธิผลของการออกกำลังกายด้วยการรำไม้พลองป้าบุญมีแบบประยุกต์กับโปรแกรมการออกกำลังกายที่บ้านต่อการทำหน้าที่ของร่างกายในผู้หญิงที่มีปัญหาข้อเข่าเสื่อมในชุมชน. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขากายภาพบำบัด มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สุปราณี หมื่นยา. (2560). “ประสิทธิผลของการสนับสนุนจากครอบครัวต่อพฤติกรรมการออกกำลังกายของผู้สูงอายุ,” วารสารคณะพยาบาลศาสตร์มหาวิทยาลัยบูรพา. 25, 1 (มกราคม–มีนาคม 2560): 74–81
หนึ่งฤทัย โพธิ์ศรีและบุญศรี กิตติโชติพาณิชย์. (2561) “ผลของโปรแกรมการสร้างเสริมสุขภาพด้วยการออกกำลังกายด้วยไม้พลองประยุกต์ศิลปะพื้นบ้าน ร่วมกับการสร้างสนับสนุนทางสังคมต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ,”. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ. 36,2 (เมษายน–มิถุนายน 2556): 49–57.
อังศินันท์ อินทรกำแหง. (2552). การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมสุขภาพ. กรุงเทพฯ: สุขขุมวิทการพิมพ์จำกัด.
เอกชัย เพียรศรีวัชราและคนอื่นๆ. รายงานการสำรวจสุขภาวะผู้สูงอายุไทย ปี 2556 ภายใต้แผนงานส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุและผู้พิการ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์วัชรินทร์ พี.พี., 2556.
Acanfora, D. et al. “Exercise training effects on elderly and middle-age patients with chronic heart failure after acute decompensation: A randomized, controlled trial,” International Journal of Cardiology. 225 (October 2016): 313–323.
Bonardi, J. M. T. et al. “Effect of different types of exercise on sleep quality of elderly subjects,” Sleep Medicine. 25 (September 2016): 122–129.
Kim, H. et al. “The effects of exercise and milk-fat globule membrane (MFGM) on walking parameters in community-dwelling elderly Japanese women with declines in walking ability: A randomized placebo controlled trial,” Archives of Gerontology and Geriatrics. 83 (March 2019): 106–113.
Shanahan, J., et al. “To dance or not to dance? A comparison of balance, physical fitness and quality of life in older Irish set dancers and age-matched controls,” Public Health, 141(September 2016): 56–62.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารนี้ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารฯ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรณ์จากบรรณาธิการวารสารนี้ก่อนเท่านั้น
