Development of the elderly care model in community through a senior citizen school in Sang-thor Sub-district, Khueng-nai District, Ubon Ratchathani Province

Authors

  • Numfon Srisen หลักสูตรสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
  • Songkramchai Leethongdee คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
  • Wirote Semrhum สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดอุบลราชธานี

Keywords:

Elderly, senior citizen school, elderly care model

Abstract

The purpose of this action research was to develop the Elderly Care Model in Community through A Senior Citizen School in Sang-thor Sub-district, Khueng-nai. There were the policy makers, the practitioners, and the elderly totally 84 people participated in this study. Quantitative data was collected by using the questionnaires developed by the researcher. Data was analyzed by using descriptive statistics: percentage, mean, and standard deviation, and using inference statistics: Wilcoxon matched-pairs signed rank test. Qualitative data was collected by using group discussion and was analyzed by using content analysis.

This research found that developing of the Elderly Care Model for 8 steps, such as 1) Study the context of the community, appoint a working group.2) Selection of target groups for research.3) Analyze the problems.4) implementing plans.6) Follow up and support operations. 7) Evaluate. 8) Summarize the lesson learned. This time, causing a system of operations in the area development a new model “S T E S Model” (Sang-Thor Elderly School Model), Is a work process that is strengthened by the process. Furthermore, from this study the policy makers and the practitioners had more knowledge, more collaboration, and more satisfaction than before. The elderly also had more knowledge to improve self-care behaviors, less depression, ultimately improve quality of life. Therefore, the success factors consisted of 1) clear policy and procedure, 2) network and collaboration, and 3) the operation strength of the team.

References

กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2559). คู่มือโรงเรียนผู้สูงอายุ. กรุงเทพ ฯ: กรมกิจการผู้สูงอายุ.
ขนิษฐา นันทบุตร และคณะ.(2550). นวัตกรรมการดูแลสุขภาพชุมชน : การดูแลผู้สูงอายุในชุมชน. ขอนแก่น : คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
กิติวรรณ จรรยาสุทธิวงศ์. (2558). การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ภายใต้ระบบสุขภาพอำเภอ ในศูนย์บริการสาธารณสุขสังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น เทศบาลเมืองศรีสะเกษจังหวัดศรีสะเกษ. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 34(6), 551-559.
เพ็ญจันทร์ สิทธิปรีชาชาญและคณะ. (2557). กระบวนการพัฒนาระบบการดูแลสุขภาพชุมชน: 14 กรณีศึกษาในชุมชนพื้นที่ภาคกลาง. วารสารพยาบาลสาธารณสุข. 28(1), 1-16.
วราวรรณ ฐาปนธรรมชัย และกลมพร สอนศรี. (2556). กลยุทธ์การเสริมสร้างการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาเทศบาลตำบลโพรงมะเดื่ออำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม. วารสารวิทยบริการมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. 24(3), 94-108.
วิราพรรณ วิโรจน์รัตน์และคณะ.(2557). การพัฒนาระบบบริการสุขภาพสำหรับผู้สูงอายุที่ต้องพึ่งพาผู้อื่น. วารสารสภาการพยาบาล. 29(3), 104-115.
สุมัทนา กลางคาร และวรพจน์ พรหมสัตยพรต.(2553). หลักการวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 6. มหาสารคาม: สารคามการพิมพ์สาคามเปเปอร์.
สุทธิพงศ์ บุญผดุง. (2554). รายงานการวิจัยการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในท้องถิ่นโดยใช้โรงเรียนเป็นฐานตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง (ระยะที่ 1). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
สุวิมลรัตน์ รอบรู้เจน. (2560). การพัฒนารูปแบบการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุ สำหรับผู้ดูแลผู้สูงอายุ อำเภอวารินชำราบ จังหวัด อุบลราชธานี. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์. 9(3), 57-69.
Kemmis, S., McTaggart, R., and Deakin University (Vic.). (1982). The action research planner. Deakin Univ. Retrieved from https://books.google.co.th/books/about/The_Action_Research_Planner

Downloads

Published

2020-06-30

How to Cite

Srisen, N. ., Leethongdee, S. ., & Semrhum, W. . (2020). Development of the elderly care model in community through a senior citizen school in Sang-thor Sub-district, Khueng-nai District, Ubon Ratchathani Province. UBRU Journal for Public Health Research, 9(1), 31–41. Retrieved from https://he02.tci-thaijo.org/index.php/ubruphjou/article/view/243312

Issue

Section

ORIGINAL ARTICLES