Self-care programmes for type 2 Diabetes Mellitus: A systematic review

Authors

  • Wichuda Chantasin Faculty of Public Health, Valaya Alongkorn Rajabhat University under the Royal Patronage Pathum Thani Province
  • Pannee Banchonhattakit Faculty of Public Health, Valaya Alongkorn Rajabhat University under the Royal Patronage Pathum Thani Province
  • Withaya Chanchai Faculty of Medicine, Siam University
  • Aussadawut Yothasupap Faculty of Public Health, Valaya Alongkorn Rajabhat University under the Royal Patronage Pathum Thani Province

Keywords:

Self-care, Type 2 Diabetes Mellitus, Model

Abstract

This systematic review aimed to explore existing evidence regarding self-care programs for Type 2 diabetes mellitus in Thailand by using the PICO framework, and assessing the quality of the studies and level of evidence method (Heller et al. 2008). An electronic search of the databases by Proquest, Pubmed, Science Direct, ThaiJO, and Google Scholar. All studies published in Thai and English, from 2011 to 2021, were included. The keywords relating to Diabetes Mellitus Type 2, Self-care, and Model were used in the search process.

            Results from a total of 6 eligible studies in the review revealed that these were quasi-experimental designed studies with a comparison of control and experimental groups. Also, results showed that the self-care programs for type 2 diabetes mellitus included the group process, eating, exercise, stress management, participation, self-efficacy, social support, glycemic control, and good behaviors.

            Results suggest that the self-care programs for type 2 diabetes mellitus with the group self-management program can improve HbA1c control and be applied to other health services.

References

กรมการแพทย์ กระทวงสาธารณสุข. (2556). เอกสารข้อมูล: สถานการณ์โรคเบาหวาน/ความดันโลหิตสูงและภาวะแทรกซ้อนในประเทศไทย. กรมการแพทย์ กระทวงสาธารณสุข.

ไกรพิชิต ปรุงฆ้อง. (2563). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ในโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล เขตรับผิดชอบของโรงพยาบาลพังโคน จังหวัดสกลนคร. วารสารโรงพยาบาลสกลนคร, 23(3), 14-26.

เนาวรัตน์ ศักดา, เพลินตา เรืองสูง, เพลินตา เรืองสูง, อติญาณ์ ศรเกษตริน, สุทธานันท์ กัลกะ. (2559). ผลของการให้โปรแกรมการสร้างเสริมสุขภาพแก่ผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 กรณีศึกษา ศูนย์สุขภาพชุมชนโพหวาย. วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี กรุงเทพ, 32(1), 57-67.

เรียมรัตน์ รักเสมอวงศ์ และพิสมัย หวังผล. (2562). ผลการปฏิบัติสมาธิ บำบัดแบบ SKT ท่า 1 และท่า 3 ต่อระดับ HbA1c ในผู้ป่วย โรคเบาหวานชนิดที่ 2 โรงพยาบาลทรายมูล จังหวัดยโสธร. วารสารสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 10, 17(2), 28-36.

ศรัณยา เพิ่มศิลป์, รุจิรา ดวงสงค์. (2554). ผลของการประยุกต์ใช้ทฤษฎีแบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพร่วมกับแรงสนับสนุนทางสังคมใน การควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มารับบริการโรงพยาบาลอุบลรัตน์ อำเภออุบลรัตน์ จังหวัดขอนแก่น. วารสารวิจัยมข., 11(4), 89-100.

สมาคมโรคเบาหวานแห่งประเทศไทยฯ. (2566). แนวทางเวชปฏิบัติสำหรับโรคเบาหวาน 2566. กรุงเทพฯ: ศรีเมืองการพิมพ์.

สมพงษ์ หามวงค์และพรรณี บัญชรหัตถกิจ. (2556). ผลของโปรแกรมสุขศึกษาโดยประยุกต์ใช้ทฤษฎีความสามารถแห่งตนร่วมกับแรงสนับสนุนทางสังคมในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มารับบริการในโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านหนองกุงเผือก อำเภอหนองกุงศรี จังหวัดกาฬสินธุ์. ศรีนครินทร์เวชสาร, 28(4), 451-460.

สหรัฐ หมื่นแก้วคราม และรุจิรา ดวงสงค์. (2556). ผลของโปรแกรมการพัฒนาพฤติกรรมเพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนโรคไตในผู้เบาหวานชนิดที่ 2: กรณีศึกษาที่โรงพยาบาลบ้านผือ อำเภอบ้านผือ จังหวัด อุดรธานี. ศรีนครินทร์เวชสาร, 28(4), 461-468.

อุระณี รัตนพิทักษ์, กีรดา ไกรนุวัตร, อภิรดี ศรีวิจิตรกมล, และจุฑาทิพย์ วิภา วัฒนะ. (2556). ผลของโปรแกรมการจัดการเบาหวานด้วยตนเองต่อความรู้พฤติกรรมและดัชนีสุขภาพในผู้เป็นเบาหวานชนิดที่ 2. วารสารพยาบาลศาสตร์, 31(1), 7-18.

Aekplakorn W, Chariyalertsak S, Kessomboon P, Assanangkornchai S, Taneepanichskul S, Putwatana P. (2018). Prevalence of diabetes and relationship with socioeconomic status in the Thai population: national health examination survey, 2004–2014. Journal of Diabetes Research, 1654530.

Davies MJ, D’Alessio DA., et al. (2018). Management of hyperglycemia in type 2 diabetes. A consensus report by the American Diabetes Association (ADA) and the European Association for the Study of Diabetes (EASD). 41(12):2669-701.

Diabetes Association of Thailand. (2017). Clinical practice guideline for diabetes 2017. Pathumthani: Romyen Media Company Limited. Federation I. (2019). IDF Diabetes Atlas, 9th ed. Brussels, Belgium.

Riddle, M. C., Gerstein, H. C., Holman, R. R., Inzucchi, S. E., Zinman, B., Zoungas, S., & Cefalu, W. T. (2018). A1C Targets Should Be Personalized to Maximize Benefits While Limiting Risks. Diabetes Care, 41(6), 1121-1124. doi:10.2337/dci18-0018.

Rapat Eknithiset, & Ratana Somrongthong. (2017). Effectiveness of a diabetes mellitus pictorial diary handbook program for middle-aged and elderly type 2 diabetes mellitus patients: a quasi-experimental study at Taladnoi Primary Care Unit, Saraburi, Thailand. Journal of Multidisciplinary Healthcare, 327–334.

Downloads

Published

2024-08-29

How to Cite

Chantasin, W., Banchonhattakit, P. ., Chanchai, W. ., & Yothasupap, A. . (2024). Self-care programmes for type 2 Diabetes Mellitus: A systematic review. UBRU Journal for Public Health Research, 13(2), 19–31. Retrieved from https://he02.tci-thaijo.org/index.php/ubruphjou/article/view/266978

Issue

Section

REVIEW ARTICLES