สาเหตุและผลลัพธ์ทางคลินิกของภาวะชักต่อเนื่องอ้างอิงตามคำนิยามใหม่

บทคัดย่อ

ภูมิหลัง: ภาวะชักต่อเนื่องเป็นภาวะฉุกเฉินทางระบบประสาทที่สำคัญและพบบ่อยซึ่งเป็นเหตุที่ทำให้ผู้ป่วยทุพพลภาพและเสียชีวิต ในปี ค.ศ. 2015 The International League Against Epilepsy (ILAE) ได้มีการกำหนดนิยามใหม่สำหรับภาวะชักต่อเนื่อง วัตถุประสงค์: การศึกษานี้จึงทำขึ้นเพื่อศึกษาลักษณะอาการชัก  สาเหตุ ภาวะแทรกซ้อน รวมทั้งปัจจัยพยากรณ์โรคของภาวะชักต่อเนื่องที่อ้างอิงตามคำนิยามใหม่ วิธีการ: การวิเคราะห์ข้อมูลย้อนกลับจากการรวบรวมเวชระเบียนผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยภาวะชักต่อเนื่องที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลวชิรพยาบาล ตั้งแต่ 1 มกราคม 2558-31 มกราคม 2561 จำนวน 150 คน ในช่วงอายุ 18-90 ปี เพื่อหาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อภาวะชักต่อเนื่อง อ้างอิงตามคำนิยามภาวะชักต่อเนื่อง จาก ILAE  ปี ค.ศ. 2015 ผล: ผู้ป่วยชักต่อเนื่องจำนวน 150 ราย อายุเฉลี่ย 61.35 (±20.32) ปี พบว่าส่วนมากมีสาเหตุกระตุ้นการเกิดชักอย่างเฉียบพลันถึงร้อยละ 89.9 อัตราการเสียชีวิตพบสูงถึงร้อยละ 48.7 ปัจจัยด้านสาเหตุและลักษณะทางคลินิกที่มีผลต่อผลการรักษาที่ไม่ดี ได้แก่ อายุของผู้ป่วยโดยอายุที่เพิ่มขึ้นทุกๆ 1 ปี จะมีผลต่อการเกิดผลการรักษาที่ไม่ดี 1.03 เท่า (p-value 0.007, 95%CI 1.01-1.05) และผู้ป่วยที่มีภาวะแทรกซ้อนเกิดขึ้นระหว่างนอนโรงพยาบาลพบสูงถึง 16.64 เท่า (p-value < 0.001, 95%CI 4.65-59.63) ส่วนผู้ป่วยที่มีสาเหตุการชักจากระดับยากันชักที่ต่ำกว่ามาตรฐาน มีการพยากรณ์โรคที่ดีกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ภาวะแทรกซ้อนที่พบร่วมมากที่สุด ได้แก่ การมีภาวะระบบหายใจล้มเหลวฉับพลัน โรคปอดอักเสบ และการติดเชื้อในกระแสเลือด สรุป: จากการศึกษาภาวะชักต่อเนื่องตามนิยามใหม่ อายุที่เพิ่มขึ้นและการเกิดภาวะแทรกซ้อนระหว่างนอนโรงพยาบาลมีความสัมพันธ์กับผลการรักษาที่ไม่ดี ในขณะที่ผู้ป่วยภาวะชักต่อเนื่องที่มีสาเหตุจากระดับยากันชักต่ำกว่ามาตรฐานจะมีผลการรักษาที่ดีกว่า โดยพบว่าผู้ป่วยส่วนมากจะมีสาเหตุกระตุ้นการเกิดชักอย่างเฉียบพลัน โดยพบสาเหตุเกี่ยวข้องกับภาวะติดเชื้อมากที่สุด