ประสิทธิผลของการฝึกด้วยลู่เดินรบกวนการทรงตัวต่อการควบคุมการทรงตัวในผู้สูงอายุที่มีปัญหาการทรงตัว: การทบทวนอย่างเป็นระบบ

บทคัดย่อ

ภูมิหลัง: เทคโนโลยีที่ใช้ในการฝึกเดินสำหรับผู้ที่มีปัญหาการควบคุมการทรงตัวได้รับการพัฒนาอย่างต่อเนื่องโดยเฉพาะการฝึกเดินที่จำเพาะและทำซ้ำ เช่น การฝึกเดินบนสายพาน การฝึกเดินด้วยสายพานแบบมีเครื่องพยุงน้ำหนักตัว และการฝึกเดินด้วยหุ่นยนต์ ภายใต้แนวคิดการฝึกดังกล่าว ร่วมกับแนวคิดการปรับการทรงตัวต่อแรงรบกวนภายนอกจึงได้มีการพัฒนาการฝึกเดินบนลู่เดินรบกวนการทรงตัว (perturbation treadmill) ซึ่งควบคุมแรงรบกวนในขณะเดินแม้ว่าเทคโนโลยีนี้จะมีศักยภาพ แต่ยังขาดการศึกษาที่เพียงพอเพื่อประเมินประสิทธิผล วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาประสิทธิผลของการฝึกเดินด้วย perturbation treadmill เปรียบเทียบกับการฝึกแบบดั้งเดิมในผู้สูงอายุที่มีปัญหาการทรงตัว วิธีการ: สืบค้นข้อมูลจากฐานข้อมูล CENTRAL และ MEDLINE (14 กุมภาพันธ์ 2565) โดยใช้การศึกษาแบบ randomizedcontrolled trials (RCTs) ได้เอกสารจาก CENTRAL 40 รายการ และ MEDLINE 15 รายการ หลังคัดกรองเอกสารที่ไม่ซ้ำซ้อนเหลือจำนวน 37 การศึกษา และคัดเอกสารที่ไม่ตรงตามเกณฑ์ออกจากบทคัดย่อจำนวน 21 การศึกษา จากเนื้อหาฉบับเต็มจำนวน 9 การศึกษา เหลือ 7 การศึกษาที่ผ่านการประเมิน การศึกษาที่ผ่านการคัดเลือกทั้งหมด 7 ฉบับถูกประเมินคุณภาพ พบว่ามีอคตีในบางด้าน เช่น บางการศึกษาไม่มีรายงานรายละเอียดการสุ่ม ผล: การศึกษาพบกลุ่มตัวอย่าง 3 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มโรคพาร์กินสัน (4 การศึกษา) ผู้สูงอายุ (2 การศึกษา) กลุ่มโรคหลอดเลือดสมอง (1 การศึกษา) ประสิทธิผลของการฝึกเดินและการทรงตัวแตกต่างกันในแต่ละกลุ่ม ไม่สามารถสังเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธี meta-analysis ได้ เนื่องจากตัวอย่างมีขนาดเล็กและมีความหลากหลายในการวัดผล สรุป: ผลการฝึกด้วย perturbation treadmill มีศักยภาพในการส่งเสริมการเดินและการทรงตัวในผู้สูงอายุที่มีปัญหาการทรงตัวแต่ยังไม่พบความแตกต่างอย่างชัดเจนเมื่อเทียบกับการฝึกด้วยวิธีอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม การฝึกแบบนี้อาจมีข้อได้เปรียบในด้านการส่งเสริมความสามารถในการทรงตัวขณะเคลื่อนไหว จำเป็นต้องมีการศึกษาวิจัยเพิ่มเติมในลักษณะการทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุม เพื่อการนำไปประยุกต์ใช้ในทางคลินิกอย่างเหมาะสมในอนาคต