ประสิทธิผลของระบบโทรเวชกรรมเติมยาสำหรับผู้ป่วยความดันโลหิตสูงที่ควบคุมความดันโลหิตได้ในหน่วยบริการปฐมภูมิระดับตำบล อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบูรณ์

บทคัดย่อ

การศึกษานี้เป็นการวิจัยหลังจากการนำนโยบายไปปฏิบัติ เพื่อพรรณนาและประเมินประสิทธิผลรวมถึงความพึงพอใจของระบบโทรเวชกรรมเติมยาสำหรับผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงที่ควบคุมได้ในหน่วยบริการสุขภาพปฐมภูมิระดับตำบล อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบูรณ์ ทำการศึกษาระหว่างวันที่ 1 พฤษภาคม 2567–31 กรกฎาคม 2567 โดยการทบทวนข้อมูลจาก 3 ส่วน ได้แก่ รายงานการประชุมการพัฒนาระบบโทรเวชกรรมเติมยา เวชระเบียนอิเล็กทรอนิกส์ของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงที่เข้ารับบริการระบบโทรเวชกรรมเติมยา และแบบสอบถามความพึงพอใจของผู้ป่วยต่อระบบโทรเวชกรรมเติมยา ข้อมูลถูกแสดงในรูปแบบข้อมูลเชิงพรรณนาและเชิงวิเคราะห์ ความแตกต่างของค่าเฉลี่ยความดันโลหิตถูกทดสอบโดยใช้สถิติ Repeated measures ANOVA โดยกำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 ผลการศึกษาพบว่ามีผู้ป่วยเข้าผ่านเกณฑ์คัดเข้า/ออก จำนวน 56 คน ค่าเฉลี่ยความดันโลหิต systolic และ diastolic (mean±SD) ครั้งที่ 1, 2, และ 3 คือ 127.16±8.19 mmHg, 126.55±9.79 mmHg, 125.27±10.24 mmHg และ 72.48±7.72 mmHg, 70.52±9.33 mmHg, 70.59±10.15 mmHg ตามลำดับ ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ทั้งความดันโลหิต systolic และ diastolic ความพึงพอใจของผู้ป่วยอยู่ที่ระดับมากที่สุดในด้านความสะดวกในการเดินทาง และการให้บริการของเจ้าหน้าที่ ข้อเสนอแนะเพิ่มเติมจากผู้ป่วยคือการได้รับยามากกว่า 3 เดือน และการจัดส่งยาที่บ้าน โดยสรุปการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่า ระบบโทรเวชกรรมเติมยาในหน่วยบริการปฐมภูมิช่วยให้ผู้ป่วยที่ควบคุมความดันโลหิตได้ ได้รับการรักษาต่อเนื่องอย่างมีประสิทธิภาพ และผู้ป่วยมีความพึงพอใจสูง ข้อเสนอแนะคือ ควรปรับปรุงระบบให้มีความยืดหยุ่นมากขึ้น เช่น การจัดส่งยาถึงบ้านหรือการให้ญาติมารับยาแทน รวมทั้งควรติดตามผลในระยะยาว เพื่อประเมินผลลัพธ์ทางสุขภาพและอาการไม่พึงประสงค์ในอนาคต