ผลของการฝึกการทรงตัวต่อความสามารถในการทรงตัวของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง ในโรงพยาบาลสุราษฎร์ธานี
คำสำคัญ:
ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง, การฝึกการทรงตัว, การทรงตัวบทคัดย่อ
หลักการและวัตถุประสงค์ : การฝึกการทรงตัว และการฝึกทางกายภาพบำบัดมีความสำคัญอย่างมากใน
ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง แต่เมื่อเปรียบเทียบการฝึกทางกายภาพบำบัดเพียงอย่างเดียว กับการฝึกทางกายภาพบำบัดร่วมกับโปรแกรมการฝึกการทรงตัว จะมีผลต่อความสามารถในการทรงตัวของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองหรือไม่นั้นยังไม่ทราบแน่ชัด นำมาสู่การศึกษาวิจัยนี้โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการฝึกการทรงตัวต่อความสามารถในการทรงตัวของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง
วิธีการศึกษา : ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองที่เข้ารับการรักษาทางกายภาพบำบัด โรงพยาบาลสุราษฎร์ธานี จำนวน 40 คน อายุระหว่าง 40–70 ปี มีกำลังกล้ามเนื้อร่างกายข้างที่อ่อนแรงเกรด 3 ขึ้นไป ผู้ป่วยที่มีภาวะก้อนเนื้องอก มะเร็ง กระดูกหัก นวดแผนไทย และเคยได้รับการรักษาทางกายภาพบำบัดมาก่อน จะถูกคัดออกจากโครงการวิจัย ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองถูกแบ่งเป็น 2 กลุ่ม เปรียบเทียบก่อน-หลังภายในกลุ่มเดียวกัน และระหว่างกลุ่ม (กลุ่มที่ 1 คือกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการฝึกทางกายภาพบำบัด เป็นระยะเวลารวม 1 ชั่วโมง กลุ่มที่ 2 คือกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการฝึกทางกายภาพบำบัด เป็นระยะเวลา 30 นาที ร่วมกับโปรแกรมการฝึกการทรงตัว เป็นระยะเวลา 30 นาที รวม 1 ชั่วโมง) ทำการศึกษา 3 วัน/สัปดาห์ เป็นระยะเวลา 3 เดือนติดต่อกัน
ผลการศึกษา : ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง จำนวน 32 คน แบ่งเป็น กลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการฝึกทางกายภาพบำบัด จำ�นวน 15 คน แบ่งเป็นเพศชาย 10 คน เพศหญิง 5 คน และกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการฝึกทางกายภาพบำบัดร่วมกับโปรแกรมการฝึกการทรงตัว จำนวน 17 คน แบ่งเป็นเพศชาย 8 คน เพศหญิง 9 คน โดยพบว่าทั้งกลุ่มที่ให้โปรแกรมการฝึกทางกายภาพบำบัด และกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการฝึกทางกายภาพบำบัดร่วมกับโปรแกรมการฝึกการทรงตัว มีการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของความสามารถในการทรงตัวเมื่อเทียบกับก่อนการรักษา ในขณะที่เมื่อเปรียบเทียบระหว่างกลุ่ม พบว่าภายหลังการฝึกด้วยโปรแกรมการฝึกทางกายภาพบำบัด และกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการฝึกทางกายภาพบำบัดร่วมกับโปรแกรมการฝึกการทรงตัว 3 วัน/สัปดาห์ เป็นระยะเวลา 3 เดือนติดต่อกัน ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในกลุ่มผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง
สรุป : ผลการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าโปรแกรมการฝึกการทรงตัว และโปรแกรมการฝึกทางกายภาพบำบัด จะส่งผลทำให้ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองมีความสามารถในการทรงตัวดีขึ้น
เอกสารอ้างอิง
Hanchaiphiboolkul S, Poungvarin N, Nidhi- nandana S, Suwanwela NC, Puthkhao P, Towanabut S, et al. Prevalence of stroke and stroke risk factors in Thailand: Thai Epidemiologic Stroke (TES) Study. Journal of
the Medical Association of Thailand = Chotmaihet thangphaet; 2011;94(4): 427-36.
Carla P, Anabela C, Marta A, Daniel V. Effects of oculomotor and gaze stability exercises on balance afterstroke: Clinical trial protocol. Porto Biomed J; 2017;3(2): 76-80
Powers WJ, Rabinstein AA, Ackerson T, Adeoye OM, Bambakidis NC, Becker K, et al. 2018 Guidelines for the Early Management of Patients With Acute Ischemic Stroke: A Guideline for Healthcare Professionals From the American Heart Association/American Stroke Association. Stroke; a journal of cerebral circulation; 2018; 49(3):e46-e110.
Schinkel-Ivy A, Wong JS, Mansfield A. Balance Confidence Is Related to Features of Balance and Gait in Individuals with Chronic Stroke. Journal of stroke and cerebrovascular diseases : the official journal of National Stroke Association; 2017;26(2):237-45.
Liu TW, Ng GYF, Ng SSM. Effectiveness of a combination of cognitive behavioral therapy and task-oriented balance training in reducing the fear of falling in patients with chronic stroke: study protocol for a randomized controlled trial. Trials. 2018; 7;19(1):168
Carolee J. Winstein JS, Ross Arena LRC,Steven C. Cramer BF, Richard L. Harvey MM-L, Kenneth J. Ottenbacher MJR, Lorie G. Richards, et al. A Guideline for Healthcare Professionals From the American Heart Association/American Stroke Association. Guidelines for Adult Stroke Rehabilitation and Recovery; 2016;30
(27):e98-e169
Schinkel-Ivy A, Inness EL, Mansfield A. Relationships between fear of falling, balance confidence, and control of balance, gait, and reactive stepping in individuals with sub-acute stroke. Gait & posture; 2016;43:154-9
Tilson JK, Wu SS, Cen SY, Feng Q, RoseDR, Behrman AL, et al. Characterizing and identifying risk for falls in the LEAPS study: a randomized clinical trial of intervent ions to improve walking poststroke. Stroke; a journal of cerebral circulation; 2012;43(2):446-52
Cho K, Yu J, Rhee H. Risk factors related to falling in stroke patients: a cross- sectional study. Journal of physical therapy science; 2015;27(6):1751-3
นพพล ประโมทยกุล, อรณิชา ยางงาม, ณัฐธยาน์ สัจจาภิบาลธรรม, แก้วเทพ. ป. ผลของการฝึกการทรงตัวด้วยการป้อนข้อมูลกลับผ่านทางสายตาโดยใช้โทรศัพท์มือถือแบบสมาร์ตโฟนที่มีผลต่อความสามารถในการยืนทรงตัวของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง:การศึกษานำร่อง: Effect of balancetraining by smartphone visual feedback on standing balance in patients with stroke:pilot study. ภาควิชากายภาพบาบัดคณะสหเวชศาสตร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์;2560; 39 (1):1-12.
Veerbeek JM, van Wegen E, van Peppen R, van der Wees PJ, Hendriks E, Rietberg M,et al. What is the evidence for physical therapy poststroke? A systematic review and meta-analysis. PloS one; 2014;9
(2):e87987.
Lacroix A, Kressig RW, Muehlbauer T,Gschwind YJ, Pfenninger B, Bruegger O, et al. Effects of a Supervised versus an Unsupervised Combined Balance and Strength Training Program on Balance and Muscle Power in Healthy Older Adults: A Randomized Controlled Trial. Gerontology; 2016;62(3):275-88
Rabadi MH. Review of the randomized clinical stroke rehabilitation trials in 2009. Medical science monitor : international medical journal of experimental and clinical research; 2011;17(2):RA25-43
