การพัฒนารูปแบบการป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุกลุ่มติดบ้าน โดยความร่วมมือระหว่างภาคส่วนทุกระดับ ในอำเภอสรรพยา จังหวัดชัยนาท

บทคัดย่อ

บทนำ: จังหวัดชัยนาทมีอัตราผู้สูงอายุเสียชีวิตจากการหกล้มสูงกว่าระดับประเทศเฉลี่ยร้อยละ 7.56 ต่อปี แต่ชุมชนในเขตเมืองและเขตชนบทยังขาดการพัฒนารูปแบบการป้องกันการหกล้มที่เหมาะสม

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาสถานการณ์การหกล้มของผู้สูงอายุกลุ่มติดบ้าน ความร่วมมือระหว่างภาคส่วน แนวทางการพัฒนารูปแบบการป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุกลุ่มติดบ้านโดยความร่วมมือระหว่างภาคส่วนทุกระดับ และประเมินผลการพัฒนา

วิธีการศึกษา: เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม ผู้ร่วมวิจัยเลือกแบบเจาะจง แบ่งเป็น 4 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 และ 2 ศึกษาสถานการณ์และความร่วมมือระหว่างภาคส่วน ผู้สูงอายุกลุ่มติดบ้าน 415 คนและแกนนำภาคส่วน 30 คน ระยะที่ 3 และ 4 พัฒนารูปแบบและประเมินผล ผู้สูงอายุกลุ่มติดบ้าน 30 คน และแกนนำภาคส่วน 30 คน เครื่องมือที่ใช้รวบรวมข้อมูลผ่านการตรวจสอบคุณภาพจากผู้ทรงคุณวุฒิ 5 ท่าน ได้แก่ แบบสอบถามสถานการณ์ปัญหา การรับรู้ความสามารถตนเอง และพฤติกรรมป้องกันการหกล้ม วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติเชิงพรรณนา Paired t-test ระดับนัยสำคัญที่ .05 และใช้แนวทางการสนทนากลุ่ม ศึกษาข้อมูลความร่วมมือ การพัฒนารูปแบบและผลการนำรูปแบบไปใช้ของแกนนำภาคส่วน โดยวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา

ผลการศึกษา: ภายหลังการนำรูปแบบไปใช้ พบว่า ผู้สูงอายุกลุ่มติดบ้านมีค่าเฉลี่ยด้านการรับรู้ความสามารถของตนและพฤติกรรมการป้องกันการหกล้มเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) ไม่พบการหกล้มร้อยละ 86.7 และได้รับการปรับสภาพแวดล้อมบ้านร้อยละ 40   

สรุป: รูปแบบที่พัฒนาขึ้น สามารถป้องกันการหกล้มในกลุ่มผู้สูงอายุติดบ้านได้โดยความร่วมมือแบบภาคีหุ้นส่วนทุกระดับ