การศึกษาผลของการให้การปรึกษาแบบสร้างแรงจูงใจในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการสูบบุหรี่ ของผู้ป่วยโรคเรื้อรังที่ได้รับการบำบัดในคลินิกสุขภาพใจ โรงพยาบาลศรีประจันต์

บทคัดย่อ

การศึกษานี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองผลของการให้การปรึกษาแบบสร้างแรงจูงใจในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการสูบบุหรี่ของผู้ป่วยโรคเรื้อรังที่ได้รับการบำบัดในคลินิกสุขภาพใจ โรงพยาบาลศรีประจันต์จำนวน 26 คน โปรแกรมการให้การปรึกษาแบบสร้างแรงจูงใจจำนวน 5 ครั้ง ระยะเวลาในการบำบัด 3 เดือน เปรียบเทียบปริมาณการสูบบุหรี่และปริมาณ PiCO ของกลุ่มตัวอย่างก่อนและหลัง โดยใช้สถิติทดสอบ Paired t-test for dependent sample

ผลการทดลอง ประชากรเป็นเพศชายร้อยละ 92.31 ช่วงอายุที่สูบบุหรี่มากที่สุดคืออายุ 60 ปีขึ้นไป รูปแบบวิธีการเลิก พบว่า วิธีค่อยๆลด เป็นวิธีที่มีจำนวนผู้รับบริการมากที่สุด ร้อยละ 57.69 และวิธีหักดิบร้อยละ 42.31 ผลการบำบัดครั้งที่ 5 พบว่า ผลการบำบัดเลิกได้ ร้อยละ 57.69 ผลการบำบัดแบบลดการสูบบุหรี่ร้อยละ 38.46

ผลการเปรียบเทียบจำนวนมวนของการสูบบุหรี่ก่อนเข้าโปรแกรมและหลังการเข้าโปรแกรมการปรึกษาแบบสร้างแรงจูงใจ พบว่าค่าเฉลี่ยก่อนเข้าโปรแกรมฯ เท่ากับ 13.94 และค่าเฉลี่ยหลังเข้าโปรแกรมฯ เท่ากับ 1.56 และค่า t-test เท่ากับ 5.169 ซึ่งมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ p<.01 และผลการเปรียบเทียบปริมาณ PiCO ก่อนเข้าโปรแกรมและหลังการเข้าโปรแกรมฯ พบว่าค่าเฉลี่ยก่อนเข้าโปรแกรมเท่ากับ 4.30 และค่าเฉลี่ยหลังเข้าโปรแกรมเท่ากับ 1.40 และค่า t-test เท่ากับ 4.851 ซึ่งมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ p<.01

ข้อเสนอแนะเพื่อการนำผลการวิจัยไปใช้ประโยชน์

การให้การบำบัดแบบสร้างแรงจูงใจในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการสูบบุหรี่ของผู้ป่วยโรคเรื้อรังและมีการติดตามต่อเนื่อง 6 เดือน จนถึงขั้นเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม (Maintanance) เพื่อป้องกันการกลับมาเสพซ้ำในผู้ที่เลิกสูบได้ ซึ่งสามารถนำไปปรับใช้ในการปรับพฤติกรรมการเสพติดอื่นๆได้