รูปแบบการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายแบบประคับประคอง: กรณีศึกษาผู้ป่วยโรคมิวโคพอลิแซ็กคาร์ริโดซิส ที่ใส่เครื่องช่วยหายใจชนิด ไบแพพ โรงพยาบาลดอนเจดีย์

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงคุณภาพโดยใช้วิธีการกรณีศึกษา (Case studies) มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการดูแลแบบประคับประคองสำหรับผู้ป่วยโรคมิวโคพอลิแซ็กคาร์ริโดซิส ที่ใส่เครื่องช่วยหายใจชนิด ไบแพพ ที่เจ็บป่วยเรื้อรังในระยะสุดท้าย ในโรงพยาบาลดอนเจดีย์ ผู้ให้ข้อมูลหลัก ประกอบด้วย ผู้ป่วยในระยะสุดท้ายและญาติ ทีมสุขภาพ ได้แก่ แพทย์ พยาบาลรวบรวมข้อมูลโดยการสังเกต สัมภาษณ์ ระยะเวลาในการศึกษาเดือน พฤศจิกายน พ.ศ.2559 – มิถุนายน พ.ศ. 2560 เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบประเมินรับผู้ป่วยไว้ดูแล แบบบันทึกปัญหาทางคลินิก การให้คาปรึกษา การสื่อสารระหว่างทีมสหสาขาวิชาชีพ แบบประเมินการดูแลผู้ป่วยใกล้เสียชีวิต แบบประเมินคุณภาพชีวิต แบบประเมินความพึงพอใจของญาติ ประเมินผลสรุปผลรูปแบบการดูแลแบบประคับประคองประเมินผลลัพธ์ด้านผู้ป่วย ครอบครัว วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพโดยใช้สถิติร้อยละ โดยวิเคราะห์เชิงเนื้อหา

ผลการวิจัยรูปแบบการดูแลผู้ป่วยโรคมิวโคพอลิแซ็กคาร์ริโดซิส ที่ใส่เครื่องช่วยหายใจชนิดไบแพพ แบบประคับประคอง มีความต่อเนื่องตั้งแต่แรกวินิจฉัยภาวะเจ็บป่วยเข้าสู่ระยะสุดท้ายจนถึงหลังการสูญเสีย ประกอบด้วย การสร้างสัมพันธภาพเพื่อความไว้วางใจ การดูแลด้านร่างกาย วัฒนธรรม สังคม สุขภาพจิตและจิตเวช จิตวิญญาณและจริยธรรม

ผลลัพธ์การดูแล พบว่า ผู้ป่วยมีคุณภาพชีวิตระดับดีมากร้อยละ 95.3 ครอบครัวมีความพึงพอใจต่อรูปแบบการดูแลแบบประคับประคองระดับมากร้อยละ 95 รูปแบบการดูแลที่พัฒนาขึ้น ได้ช่วยทำให้คุณภาพชีวิตของผู้ป่วยและญาติดีขึ้น ดังนั้นจึงควรนำรูปแบบการดูแลนี้ไปใช้ดูแลผู้ป่วยโรคมิวโคพอลิแซ็กคาร์ริโดซิส ที่ใส่เครื่องช่วยหายใจ ชนิด ไบแพพ