ผลของการฝึกพลัยโอเมตริกที่มีต่อความคล่องแคล่วว่องไวของนักกีฬาดาบไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบผลของการฝึกพลัยโอเมตริกที่มีผลต่อความคล่องแคล่วว่องไวของนักกีฬาดาบไทย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักกีฬาดาบไทยของมหาวิทยาลัย การกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตกระบี่ อายุระหว่าง 18 - 23 ปี เพศชาย จำนวน 30 คน ซึ่งได้โดยวิธีการสุ่มอย่างง่าย(simple random sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบทดสอบความคล่องแคล่วว่องไว ก้าวเต้น 20 วินาที และโปรแกรมการฝึกพลัยโอเมตริก สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ประกอบด้วย ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวแบบวัดซ้ำ และการเปรียบเทียบพหุคูณ (post-hoc multiple comparison) เป็นรายคู่ ตามวิธีการของฟิเชอร์ (fisher’s least significant difference test: LSD test) โดยกำหนดความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
ผลการวิจัยพบว่า ความคล่องแคล่วว่องไวของนักกีฬาดาบไทยก่อนการฝึกมีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 37.07 ครั้ง และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน เท่ากับ 1.57 ค่าเฉลี่ยหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 เท่ากับ 38.68 ครั้ง และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน เท่ากับ 1.55 ค่าเฉลี่ยหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 เท่ากับ 40.90 ครั้ง และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน เท่ากับ 1.48 ตามลำดับ นอกจากนี้ยังพบอีกว่า ค่าเฉลี่ยความคล่องแคล่วว่องไว ระหว่างก่อนการฝึก หลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 และหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และจากการเปรียบเทียบพหุคูณเป็นรายคู่ พบว่า ก่อนการฝึกกับหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 ก่อนการฝึกกับหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 และหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 กับหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเช่นกัน
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
Boonchom Srisa-ard. (2011). Introduction to Research (9th ed.). Bangkok: Suweeriyasan.
Boontham Kigpredarborisuthi. (2008). Research Methodology in Social Science Subject (10th ed.). Bangkok: Chamchuri Product.
Charoen Krabuanrat. (2014). Science of Coaching. Bangkok: Sinthana Copa Center Company Limited.
Harit Hattha. (2014). Effect of Plyometric Training on Agility of Fulsal Players (Master’s thesis), Kasetsart University, Faculty of Sports Science.
Hongthong Buathong. (2016). The Effect of Agility Program with in Creasing Intensity on Agility and Leg Strength of Male Volleyball Players (Master’s thesis), Burapha University.
Kraiwich Jeeradechakul. (2010). The Effects of Plyometric Training on Muscle Power, Speed and Agility in Male Kabaddi Players (Master’s thesis), Kasetsart University.
Onemai Praphanbundit. (2008). Weight Training. Bangkok: iGroup Press.
Thaworn Kamutsri. (2017). Physical Fitness Conditioning. Nakhon Pathom: Media Press.
Thaworn Kamutsri, Arom Treeraj, Chatchai Sriwilai, & Jira Nabsanit. (2015). Criteria for Physical Fitness Testing of Athletes at the University of Thailand. College of Sports Science and Technology Mahidol University. Media Press.
