การประเมินและพัฒนาการจัดกิจกรรมโครงการสุขภาพในโรงเรียน : กรณีศึกษาในโรงเรียนที่รับนักศึกษาสถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตลําปาง ศึกประสบการณ์วิชาชีพ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้แบ่งเป็น 2 ตอนได้แก่การประเมินผลการจัดกิจกรรมโครงการสุขภาพในโรงเรียนและ การพัฒนาการจัดกิจกรรมโครงการสุขภาพโรงเรียนที่นักศึกษาสถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตลําปางเปฝึก ประสบการณ์วิชาชีพ ตอนที่ 1
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลการจัดกิจกรรมโครงการสุขภาพในโรงเรียน ที่นักศึกษา สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตลําปางฝึกประสบการณ์วิชาชีพ โดยทําการศึกษาจากกลุ่มประชากร ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษาและอาจารย์พี่เลี้ยง ในปีการศึกษา 2551 จํานวน 77 คน และจากนักศึกษา ฝึกประสบการณ์วิชาชีพ จํานวน 52 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามความ คิดเห็นเกี่ยวกับการจัดกิจกรรมโครงการสุขภาพในโรงเรียน ผลการวิจัยพบว่า
- ด้านการรับรู้เกี่ยวกับการดําเนินงานในด้านนโยบายการส่งเสริมสุขภาพของโรงเรียน ตามความ คิดเห็นของผู้บริหาร อาจารย์พี่เลี้ยงและนักศึกษาแตกต่างกันอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05
- การบริหารจัดการด้านสุขภาพในโรงเรียน ตามความคิดเห็นของผู้บริหาร อาจารย์พี่เลี้ยงและ นักศึกษาแตกต่างกันอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .05
- ด้านการจัดการสิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อสุขภาพ ตามความคิดเห็นของผู้บริหาร อาจารย์พี่เลี้ยงและ นักศึกษาไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .05
- ด้านบริการสุภาพ ตามความคิดเห็นของผู้บริหาร อาจารย์พี่เลี้ยงและนักศึกษา แตกต่างกัน อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .05
- ด้านการสอนสุขศึกษาในโรงเรียน ตามความคิดเห็นของผู้บริหาร อาจารย์พี่เลี้ยงและนักศึกษา ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .05
- ความต้องการทักษะความสามารถของนักศึกษาพลศึกษาในการฝึกปฏิบัติงานด้านการส่งเสริม สุขภาพในโรงเรียน พบว่า ผู้บริหารสถานศึกษา อาจารย์พี่เลี้ยงและนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพ มี
ความคิดเห็นต่อความต้องการทางด้านทักษะความสามารถของนักศึกษาในการฝึกปฏิบัติงานด้านการ ส่งเสริมสุขภาพในโรงเรียน ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .05
ตอนที่ 2
- จากรายงานการประเมินผลการจัดกิจกรรมโครงการสุขภาพในโรงเรียน คณะผู้วิจัยได้นํามาจัดลําดับ ความสําคัญของปัญหาเพื่อวางแผนการจัดอบรมเชิงปฏิบัติการในการพัฒนาทักษะและความสามารถ เพิ่มเติมให้กับนักศึกษา จากนั้นจึงประเมินผลการพัฒนาการจัดกิจกรรมโครงการสุขภาพในโรงเรียนของ นักศึกษา โดยการสอบถามความคิดเห็นจากผู้บริหารสถานศึกษา อาจารย์ พี่เลี้ยง ในปีการศึกษา 2552 จํานวน 58 คน และนักศึกษาที่เข้ารับการฝึกประสบการณ์วิชาชีพ จํานวน 43 คน ผลการวิจัยพบว่า
- การพัฒนาความรู้ความสามารถในการพัฒนากิจกรรมโครงการสุขภาพในโรงเรียน ทั้ง 3 องค์ประกอบได้แก่การจัดสิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อสุขภาพ การบริการสุขภาพและการสอนสุขศึกษา ตามความ คิดเห็นของผู้บริหาร อาจารย์พี่เลี้ยงและนักศึกษา เห็นว่ามีการพัฒนาอยู่ในระดับมาก
- การพัฒนาความรู้ความสามารถด้านอื่น ๆ ที่จําเป็นต่อวิชาชีพครู มีการพัฒนาอยู่ในระดับมาก 3. การพัฒนาด้านการจัดทําโครงการ มีการพัฒนาอยู่ในระดับมาก 4. การพัฒนาการจัดทําการวิจัยในชั้นเรียน มีการพัฒนาอยู่ในระดับมาก
การประเมินระดับความพึงพอใจในผลของการจัดกิจกรรมโครงการสุขภาพในโรงเรียน มีการ พัฒนาอยู่ในระดับมาก
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. (2542). แนวทางการดําเนินงานโรงเรียนส่งเสริมสุขภาพ. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ฉัตร เสกสรรวิริยะ และคณะ. (2542). การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของประชาชนตามนโยบาย 60 โดยใช้นักเรียนเป็นสื่อกลางจังหวัดนนทบุรี, วารสารสุขศึกษาม พฤษภาคม-สิงหาคม.
ชลิดา ศรมณี และพูนศรี เพียรสนอง. (2542). การบริหารงานบุคคล, กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยรามคําแหง.
ชูเกียรติ ลีสุวรรณ์. (2531). เอกสารประกอบการสอนการพัฒนาโครงการการศึกษานอกระบบ. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.เอกสารอัดสําเนา.
ธเนศ ต่วนชะเอม. (2549). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 10 (พ.ศ. 2550-2554) และเทคนิควิธีเขียนข้อเสนอการวิจัยเพื่อของบประมาณประจําปีงบประมาณ พ.ศ. 2551 ตามมติคณะรัฐมนตรี. เอกสารประกอบ การประชุมสัมมนาเชิงปฏิบัติการการวิจัยพัฒนาคุณภาพการศึกษาของสถาบันการพลศึกษา ระหว่างวันที่ 27 พฤศจิกายน-1 ธันวาคม 2549 กรุงเทพฯ : กองส่งเสริมวิชาการ สถาบันการพลศึกษา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
ธัญญา โกมุทท์วงศ์. (2541). การพัฒนารูปแบบโรงเรียนส่งเสริมสุขภาพเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมอนามัยส่วนบุคคลของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 และ 6 จังหวัดปทุมธานี วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.
นลินี มกรเสน. (2538). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรมสุขภาพตามสุขบัญญัติแห่งชาติของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จังหวัดสุพรรณบุรี, วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตร์บัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.
นิศา ซูโต. (2531). การประเมินโครงการ. กรุงเทพ ฯ : มาสเตอร์เพลส.
บุญชม ศรีสะอาด. (2540). การวัดและประเมินผลการศึกษา มหาสารคาม : อภิชาติการพิมพ์.
ประชุม รอดประเสริฐ. (2533). การบริหารโครงการ. พิษณุโลก: เนติกุลการพิมพ์.
ประทีบ ตั้งรุ่งวงษ์ธนา. (2540). การศึกษาการออกกําลังกายและการเล่นกีฬาของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์มหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประภาเพ็ญ สุวรรณ. (2538). แนวทฤษฎีทางพฤติกรรมศาสตร์ เพื่อประยุกต์ในงานศึกษา” เอกสารประกอบการประชุมวิชาการสุขศึกษา ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ : คณะสาธารณสุข มหาวิทยาลัยมหิดล.
วิจิตร อาวะกุล. (2537). การฝึกอบรม: คู่มือฝึกอบรมและพัฒนาบุคคล, กรุงเทพฯ : ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วัชรินทร์ จําปี. (2539). คลื่นลูกใหม่ในการฝึกอบรม. วารสารการศึกษานอกโรงเรียน, 23(130), 3-6 กุมภาพันธ์-มีนาคม.
วินัย นาราภิรมย์. (นปป.) การประเมินโครงการฝึกประสบการณ์วิชาชีพของนักศึกษา หลักสูตรประกาศนียบัตร วิชาการศึกษาชั้นสูง (พลศึกษา) วิทยาลัยพลศึกษาจังหวัดชัยภูมิ, ชัยภูมิ : วิทยาลัยพลศึกษา จังหวัดชัยภูมิ, มปป.
วิรัชชัย ทอดเสียง. (2537). ความรู้ เจตคติ และการปฏิบัติเกี่ยวกับสุขภาพของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ในโรงเรียนสังกัดสํานักงาน การประถมศึกษาอําเภอแม่ยะ จังหวัดเชียงใหม่, วิทยานิพนธ์ ปริญญาศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิตเซียงใหม่ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สุชาติ โสมประยูร และเอมอัชฌา วัฒนบุรานนท์. (2542). การบริหารงานสุขศึกษาในโรงเรียน. กรุงเทพฯ : เอมี่ เทรดดิ้ง.
สุพล ทองคลองไทร และชายชัย อาจินสมาจาร. (2530). การฝึกอบรม. วารสารศึกษาศาสตร์, มอ.ปัตตานี, 3(7), 39-51.
สมทรง รักษ์เผ่า และสรรค์กฎณ์ ดวงคําสวัสดิ์. (2540). กระบวนการดําเนินงานสุขศึกษาเพื่อพัฒนาพฤติกรรมสุขภาพ กรณีการพัฒนาพฤติกรรมผู้บริโภคในชุมชน, กรุงเทพฯ: สํานักงานปลัดกระทรวงสาธารสุข.
สมพงษ์ ชาตะวิถี. (2541). การประเมินโครงการฝึกประสบการณ์วิชาชีพของนักศึกษาโปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา (การฝึกและการจัดการกีฬา) วิทยาลัยพลศึกษาจังหวัดมหาสารคาม มหาสารคาม.
สรรสนีย์ ใจกล้า. (2539). การยอมรับและการปฏิบัติตามหน้าที่ของผู้นําเยาวชนสาธารณสุขในโรงเรียน, วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย, เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สํานักงานพัฒนาการพลศึกษา สุขภาพและนันทนาการ, กรมพลศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2544). ปัจจัยที่มีผลต่อการปฏิบัติตนทางสุขภาพของนักเรียนเพื่อสร้างเกณฑ์มาตรฐานการส่งเสริมสุขภาพในโรงเรียนกรุงเทพ : โรงพิมพ์การศาสนา.
สุรศักดิ์ นานุกูล และคณะ. (2527). การบริหารงานบุคคล. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์เทพนาวี.
อุทัย หิรัญโต. (2531). หลักการบริหารงานบุคคล, กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
Green LW.R. and Kreuter, MW, (1991). Health Promotion Planning: An Educational and Environmental Approach. 2nd ed. Toronto : Mayfield publishing Company.
Katz, F.M. (1978). Guidelines for Evaluating a Training Programmer for Health Personal. Geneva: World Health Organization.
Rutman, Leonard (ed). (1982). Evaluation Research Methods : A Basic Guide. 7# ed. Beverly Hills, California: Sage Publications, Inc.
Stufflebeam, Danial L. (1985). The CPP Model for Program Evaluation." in George E. Mamdans, Michal S. and Daniel L. Slurilebeam. Evaluation Model : View Points on Education and Human Service. Boston: Kluwe - Nighoff.
World Health Organization. (1988). Towards Health Promoting School. New Delhi: Regional Office For South East Asia.
