การมีส่วนร่วมของชุมชน ในการพัฒนาตำบลต้นแบบด้านการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุระยะยาว ตำบลธาตุ อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี
Main Article Content
บทคัดย่อ
การพัฒนาตําบลต้นแบบด้านการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุในระยะยาว เป็นเป้าหมายสูงสุดของการ พัฒนาระบบการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุ โดยการมีส่วนร่วมของภาคีเครือข่ายในชุมชน เพื่อให้ชุมชนสามารถ พึ่งตนเองด้านการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุในชุมชนได้ การวิจัยครั้งนี้เป็นวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม มี ความมุ่งหมายเพื่อศึกษาการมีส่วนร่วมของชุมชน ในการพัฒนาตําบลต้นแบบด้านการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุ ระยะยาวตําบลธาตุ อําเภอวารินชําราบ จังหวัดอุบลราชธานี ผู้ร่วมกระบวนการวิจัยประกอบด้วย นายก องค์การบริหารส่วนตําบล สมาชิกองค์การบริหารส่วนตําบล ผู้นําชุมชน/กํานันและผู้ใหญ่บ้าน กรรมการ ชมรมอาสาสมัครสาธารณสุขและอาสาสมัครดูแลผู้สูงอายุ กรรมการชมรมผู้สูงอายุ เจ้าหน้าที่โรงพยาบาล ส่งเสริมสุขภาพตําบล เจ้าหน้าที่องค์การบริหารส่วนตําบล รวมทั้งสิ้น 54 คน ทําการคัดเลือกแบบเจาะจง และผู้ที่ได้รับประโยชน์จากการพัฒนาได้แก่ ผู้สูงอายุกลุ่มตัวอย่าง 110 คน โดยการหาค่าสัดส่วนในกรณีที่ ทราบจํานวนประชากร เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์ การสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและ การวิเคราะห์ เชิงเนื้อหา
ผลการวิจัย พบว่ากระบวนการพัฒนาครั้งนี้ มี 6 ขั้นตอน ได้แก่ 1) แต่งตั้งคณะทํางานวิจัย 2) ศึกษาข้อมูลพื้นฐาน 3) ประชุมเชิงปฏิบัติการจัดทําแผน 4) ปฏิบัติตามแผนปฏิบัติการ 5) นิเทศติดตาม ตรวจสอบประเมินผลการดําเนินงาน 6) สรุปผลถอดบทเรียนการดําเนินงานได้รูปแบบการดําเนินงานที่ เรียกว่า Double - CAMP ซึ่งประกอบด้วย มีคณะกรรมการดําเนินงาน (C = Committee) มีการสื่อสาร ประชาสัมพันธ์ (C = Communication) ผู้บริหารให้ความสําคัญ (A = Administrator) มีการพัฒนา ศักยภาพ (A = Ability) มีงบประมาณ (M = Money) มีการสร้างแรงจูงใจ (M = Motivation) มีการ วางแผน (P = Planning) สร้างการมีส่วนร่วม (P = Participation) และผลการดําเนินงานส่งผลให้การมี ส่วนร่วมของผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการพัฒนา โดยรวมอยู่ในระดับมาก ผู้สูงอายุมีความพึงพอใจต่อการ พัฒนาด้านบริการการดูแลผู้สูงอายุในสถานบริการและที่บ้าน ที่มีคุณภาพโดยบุคลากรสาธารณสุข ระดับ มาก และส่งผลให้ผ่านเกณฑ์มาตรฐานการพัฒนาตําบลต้นแบบด้านการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุระยะยาว ของ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุขเป็นระดับดีมากโดยสรุป ปัจจัยแห่งความสําเร็จ คือ กระบวนการพัฒนาโดยมีการสร้างแรงจูงใจในการทํางานที่ดี มีการพัฒนาศักยภาพคนอย่างเป็นระบบ เน้นการทํางานที่มีเป้าหมายร่วมกันทุกขั้นตอน ส่งผลให้เกิดการ พัฒนาตามเป้าหมายในที่สุด
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
กนิษฐา บุญธรรมเจริญ และศิริพันธุ์ สาสัตย์. (2548). รายงานผลการศึกษาโครงการ: การทบทวนวรรณกรรมเปรียบเทียบการดูแลระยะยาว (Long Term Care) ในประเทศต่างๆ สํานักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ.
ณรงค์ศักดิ์ อังคะสุวพลา. (2553). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุ. เอกสารประกอบการบรรยายการประชุมวิชาการแห่งชาติด้านสูงวัยและผู้สูงอายุ “สังคมสูงวัยเปี่ยมสุขด้วยวิถีสุขภาพและสิ่งแวดล้อม” วันที่ 9-12 กุมภาพันธ์ 2553 ณ อาคาร อปร, โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์.
มติสมัชชาสุขภาพแห่งชาติ ครั้งที่ 2. (2552). การพัฒนาระบบการดูแลระยะยาวสําหรับผู้สูงอายุที่อยู่ในภาวะพึ่งพิง วันที่ 18 ธันวาคม 2552. สมัชชาสุขภาพแห่งชาติ 2. มติ 11.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย (มส.ผส.) และ กองทุนผู้สูงอายุ สมศักดิ์ ชุณหรัศมี (บรรณาธิการ). (2552). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2551. คณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ และ กองทุนผู้สูงอายุ (พิมพ์ครั้งที่ 1), กรุงเทพมหานคร: บริษัท ทีคิวพี่จํากัด.
วรพจน์ พรหมสัตยพรต. (2550). การบริหารงานสาธารณสุขท้องถิ่น, กรุงเทพฯ: บริษัท ธนาเพรส จํากัด.
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร และคณะ. (2552). ระบบการดูแลระยะยาวและกําลังคนในการดูแลผู้สูงอายุ: ทิศทางประเทศไทย. แผนงานวิจัยเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตที่ดีของผู้สูงอายุ, มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย(มส.ผส.), กรุงเทพมหานคร.
สมศักดิ์ ชุณหรัศม. (2551). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2550. มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย(มส.ผส.) และ กองทุนผู้สูงอายุ คณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ. (พิมพ์ครั้งที่ 1) กรุงเทพมหานคร: บริษัท ทีคิวพี่จํากัด.
สุมัทนา กลางคาร และวรพจน์ พรหมสัตยพรต. (2553).หลักการวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 6. มหาสารคาม: สารคามการพิมพ์ - สารคามเปเปอร์.
สัมฤทธิ์ ศรีธํารงสวัสดิ์ และคณะ. (2550). การศึกษาวิจัยเรื่องรูปแบบการดูแลสุขภาพสําหรับผู้สูงอายุในระยะยาวโดยชุมชน สํานักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. กรุงเทพมหานคร: บริษัท กราฟิโก ซิสเต็มส์ จํากัด.
สํานักสถิติเศรษฐกิจสังคมและประชามติ1. (2551). สรุปผลที่สําคัญ การสํารวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย พ.ศ. 2550. สํานักงานสถิติแห่งชาติ, กรุงเทพมหานคร สํานักส่งเสริมสุขภาพ.
กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. (2549). คู่มือการดําเนินงานการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุที่บ้าน. กระทรวงสาธารณสุข.
อมร นนทสุต. (2549). แผนที่ยุทธศาสตร์, (พิมพ์ครั้งที่ 2), นนทบุรี: บริษัท เรดิชั่น จํากัด.
Norton, E. C. (2000). Long-term care. In A. J. Culyer &J. P. Newhouse (Eds.), Handbook of health economics (pp. 955-994). Amsterdam: Elsevier.
WHO study group. (2000). Home-based Long-term care. WHO technical report series 898. Geneva, World Health Organization.