ภาวะผู้นําเชิงยุทธศาสตร์การบริหารจัดการ ในภาวะวิกฤติ และการสร้างความร่วมมือของชุมชนในการ แก้ไบอุทกภัยอย่างยั่งยืน : ศึกษาเฉพาะกรณีพื้นที่น้ําท่วม ในเขตจังหวัดสิงห์บุรี จังหวัดอ่างทอง และจังหวัดลพบุรี ของประเทศไทย

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์หลักของวิทยานิพนธ์ปริญญาเอกนี้มีชื่อว่า “ภาวะผู้นําเชิงยุทธศาสตร์การบริหาร จัดการในภาวะวิกฤติและการสร้างความร่วมมือของชุมชนในการแก้ไขอุทกภัยอย่างยั่งยืน : ศึกษาเฉพาะ กรณีพื้นที่น้ําท่วมในเขตจังหวัดสิงห์บุรี จังหวัดอ่างทอง และจังหวัดลพบุรี ของประเทศไทย” เพื่อศึกษาถึง ยุทธศาสตร์การบริหารจัดการวิกฤติของผู้นํา ในการแก้ไขปัญหาน้ําท่วมในเขตจังหวัดสิงห์บุรี จังหวัด อ่างทอง และจังหวัดลพบุรี ในการปฏิบัติภารกิจบรรเทาอุทกภัยร่วมกับผู้นําท้องถิ่น โดยใช้ประชาชนเป็น ศูนย์กลางในการบริหาร โดยรูปแบบที่มีความแน่นอน โดยมุ่งเน้นไปที่ความร่วมมือ ลงมือทําด้วยกัน และ มุ่งเน้นการสื่อสารแบบสองทาง (การมีส่วนร่วม) สําหรับแก้วิกฤติและการป้องกันการเกิดน้ําท่วมอย่างยั่งยืน ในอนาคตสําหรับระเบียบวิธีวิจัยได้ใช้วิธีการศึกษาทั้งในเชิงปริมาณ และเชิงคุณภาพซึ่งงานวิจัยทางวิชาการ ในครั้งนี้ นอกจากจะใช้การวิจัยแบบผสมและการวิจัยเอกสารที่ได้นํามาใช้อย่างมากแล้วยังมีการวิจัย เชิงคุณภาพและการสัมภาษณ์อย่างเข้มข้นในเชิงลึก ถึง 53 บุคคล ที่เป็นผู้ให้ข้อมูลสําคัญล้วนแล้วแต่เป็น ผู้บริหารที่โดดเด่นและเชี่ยวชาญจากทุกภาคส่วนทั้งภาค การบริหารภาควิชาการ ภาคเศรษฐกิจและภาค สังคมโดยเฉพาะผู้ที่อยู่ในองค์กรรัฐบาล, รัฐสภา และผู้เชี่ยวชาญระดับสูง ระดับกลาง ในการบริหารจัดการ น้ําและการบรรเทาอุทกภัยทั้งในระดับชาติ และระดับจังหวัด โดยได้ดําเนินการอย่างพิถีพิถัน นอกจากนี้ การวิจัยเชิงปริมาณยังได้ดําเนินการโดยใช้แบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่าง 500 ตัวอย่างโดยแจกคําถามกับ ผู้นํา เชิงกลยุทธ์ในระดับภูมิภาคและท้องถิ่น ซึ่งเป็นผู้ที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลรับผิดชอบการบริหาร

จัดการน้ําท่วมและบรรเทาอุทกภัย ในสถานการณ์จัดการวิกฤติอย่างทั่วถึง อย่างระมัดระวังและเน้นการ วิเคราะห์เชิงวิชาการ

ผลการศึกษาวิจัย แสดงให้เห็นถึงข้อเท็จจริงเกี่ยวกับการเป็นผู้นําเชิงยุทธศาสตร์ในการบริหาร จัดการวิกฤติของบุคลากรระดับจังหวัดและท้องถิ่นเหล่านี้ในพื้นที่ลุ่มน้ําที่เกี่ยวข้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในกลุ่มของผู้ที่มีภารกิจในการแก้ไขปัญหาอุทกภัยจะต้องมีภาวะผู้นําที่เปี่ยมความสามารถในการจัดการ กับสถานการณ์ในภาวะวิกฤติ ที่เกิดจากภัยพิบัติน้ําท่วมและภัยสาธารณะที่เกี่ยวข้อง เช่น โรคติดเชื้อ โรคติดต่อเฉียบพลัน ภัยจากการไร้ที่อยู่อาศัยและการอพยพโยกย้าย ทั้งนี้ต้องสามารถให้การดูแลเอาใจใส่ ที่ดีและบริหารงานแบบไร้พิษภัย การเสียสละตนเอง การมีส่วนร่วมของพลเมืองอย่างเท่าเทียมและการมี ความสามารถในการตัดสินใจที่ดีและแม่นยํา

โดยสรุปหากพิจารณาจากภาวะผู้นําแบบตื่นตระหนกในการบริหารงานในภาวะวิกฤติโดยเฉพาะ อย่างยิ่ง เมื่อมีความเกี่ยวข้องกับชีวิตและความตายที่เกี่ยวข้องกับสถานการณ์น้ําท่วมของมวลชน ยุทธศาสตร์ที่ดีที่สุด สําหรับทั้งหน่วยกู้ภัยและผู้ประสบภัย คือ การแผ้วถางทางสู่ความร่วมมือกันอย่าง สมัครใจโดยให้ความเคารพซึ่งกันและกัน การมีความเห็นอกเห็นใจต่อผู้ที่ตกเป็นเหยื่อได้รับผลกระทบ ทุกๆ คน โดยหวังที่จะช่วยลดทอนความทุกข์ยากของพวกเขา นอกจากนี้ เพื่อให้ผู้นําภาครัฐและผู้นําการ บริหารจัดการในภาวะวิกฤติสามารถดูแลภารกิจการบรรเทาอุทกภัยในพื้นที่ที่เกี่ยวข้อง ให้สามารถประสบ ความสําเร็จในการจัดการสถานการณ์น้ําท่วมภัยพิบัติ หากจะเกิดขึ้นอีกครั้งในอนาคต พวกเขาจําเป็น อย่างยิ่งยวดที่จะเปิดพื้นที่ (โอกาส) หรือช่องว่างให้มากขึ้น สําหรับการมีส่วนร่วมของประชาชนจาก ภาคสังคมโดยร่วมมือกันทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง ซึ่งจะต้องใส่ใจและให้ความสนใจมากขึ้นในการบ่มเพาะ (ปลูกฝัง) การเตรียมความพร้อมทั้งทางร่างกายและจิตใจ ในช่วงเวลาที่เกิดความวุ่นวายเพื่อเตรียม ความพร้อมให้กับชีวิตยามเกิดวิกฤติที่รุนแรง สําหรับประชาชนทุกคนเพื่อให้พวกเขาสามารถอยู่รอดและ มีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขในช่วงเวลาของวิกฤติการจัดการน้ําในอนาคต

ดังนั้น รูปแบบภาวะผู้นําเชิงยุทธศาสตร์ การบริหารจัดการในภาวะวิกฤติ และการสร้างความ ร่วมมือของชุมชนในการแก้ไขอุทกภัยอย่างยั่งยืน ของจังหวัดสิงห์บุรี จังหวัดอ่างทอง และจังหวัดลพบุรี ที่เป็นผลการวิจัยในครั้งนี้ สามารถนําเสนอได้ดังนี้ คือจาก “ผู้กอบกู้วิกฤติที่หดหูเศร้าหมองและ ตื่นตระหนก” สู่ “ผู้ชุบชีวิตใหม่ที่เปี่ยมความเห็นอกเห็นใจและไร้พิษภัย”