ผลการฝึกโปรแกรมสมรรถภาพทางกายเพื่อสุขภาพ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนมาแตร์เดอีวิทยาลัย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อเปรียบเทียบผลของโปรแกรมการฝึกสมรรถภาพทางกาย ระหว่างกลุ่มทดลองกับกลุ่มควบคุม 2) เพื่อเปรียบเทียบผลของโปรแกรมการฝึกสมรรถภาพทางกายเพื่อสุขภาพระหว่างก่อนการทดลองสัปดาห์ที่ 1 หลังการทดลองสัปดาห์ที่ 4 และหลังการทดลองสัปดาห์ที่ 8 ของกลุ่มทดลอง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นนักเรียนหญิงโรงเรียนมาแตร์เดอีวิทยาลัย จำนวน 52 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย 1) โปรแกรมฝึกสมรรถภาพทางกายที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้น 2) แบบทดสอบสมรรถภาพทางกายของ สำนักวิทยาศาสตร์การกีฬา กรมพลศึกษา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา วิธีดำเนินการวิจัย ผู้วิจัยทำการเก็บรวบรวมข้อมูลโดยกลุ่มทดลองทำการทดลองเป็นระยะเวลา 8 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 3 วัน คือ วันจันทร์ วันพุธ และวันศุกร์ ช่วงเวลาการทดลอง 15.00 - 16.00 น. วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบค่าที (independent t - test) วิเคราะห์ความแปรปรวนสองทางชนิดวัดซ้ำ (two - way analysis of variance with repeated measures) การเปรียบเทียบเป็นรายคู่โดยวิธีของตูกี (tukey)
ผลการวิจัยพบว่า
- การเปรียบเทียบผลของโปรแกรมการฝึกสมรรถภาพทางกายเพื่อสุขภาพระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมพบว่า รายการยืนยกเข่าขึ้นลง 3 นาที พบความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ส่วนรายการดัชนีมวลกาย นั่งงอตัวไปด้านหน้า ดันพื้นประยุกต์ 30 วินาที ลุกนั่ง 60 วินาที ของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมไม่พบความแตกต่างกัน
2. การเปรียบเทียบผลของสมรรถภาพทางกายเพื่อสุขภาพระหว่าง ก่อนการทดลองสัปดาห์ที่ 1 หลังการทดลองสัปดาห์ที่ 4 และหลังการทดลองสัปดาห์ที่ 8 ของกลุ่มทดลอง พบว่า รายการทดสอบนั่งงอตัวไปข้างหน้า ดันพื้นประยุกต์ 30 วินาที ลุกนั่ง 60 วินาที และยืนยกเข่าขึ้นลง 3 นาที พบความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ส่วนรายการทดสอบดัชนีมวลกายไม่พบความแตกต่างกัน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
Bureau of Sports Science, Department of Physical Education, Ministry of Tourism and Sports. (2019). Guide to Physical Performance Tests and Benchmarks for Thai children aged 7 - 12 years. Ayutthaya: World Expert Publishing.
Charoen Krabuanrat. (2014). Application of basic principles in training (FITT). Journal of Health Education, Physical Education and Recreation, 40(2), 5 - 12.
Jirakorn Siriprasert. (2000). Skills and techniques for teaching physical education at the primary level. Bangkok: Chulalongkorn University.
Panitta Ruengpanyawut. (2013). Effects of physical education learning management using Thai folk games on health - related physical fitness of elementary school students. Chulalongkorn University.
Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2, 49 - 60.
Sontaya Silamad. (2012). The 4th Training Principles for Sports Instructors of Chulalongkorn University. Bangkok.
Sontaya Silamad. (2014). Physical Activity for Health. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
