The development of a model for promoting physical activities among the elderly in the Ban Sala Daeng Nuea community
Keywords:
Physical activity, Elderly, The promotion of physical activity modelAbstract
Background : The COVID-19 pandemic has resulted in a decrease in physical activity among the elderly, leading to a sedentary lifestyle. This impairs their ability to perform activities of daily living and movements. Consequently, a model for promoting physical activity in the elderly has been developed by applying the self-efficacy theory to encourage sufficient physical activity that aligns with the elderly's lifestyle.
Objective : This research aims to 1) study the current state of physical activity among the elderly in the community, 2) develop a model for promoting physical activity among the elderly, and 3) evaluate the effects of the developed promotion model on physical activity levels in the elderly.
Materials and methods : This research employed a three-phase research and development design. Phase 1: Assess physical activity levels among the elderly and conduct focus group discussions with 20 community leaders and elderly participants. Phase 2: Develop a physical activity promotion model for the elderly. Phase 3: Evaluate the effectiveness of the model by implementing it using a purposive sample of 32 elderly participants.
Results : After implementing the model for promoting physical activity in the elderly, the model consisted of two physical activities: arm swinging and riding a tricycle. Following the use of the model, the model's usefulness ( = 4.79, SD = 0.22) and feasibility (
= 4.61, SD = 0.35) were at their highest levels.
Conclusion : The development of a physical activity promotion model for the elderly, applying the self-efficacy theory, can effectively promote physical activities among the elderly.
References
องค์การอนามัยโลก. สถานการณ์โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ในประเทศไทย: 7 กุมภาพันธ์ 2567 [อินเทอร์เน็ต].2567. [เข้าถึงเมื่อ 16 เมษายน 2567].เข้าถึงได้จาก:https://www.who.int/Thailand/news/detail/07-02-2024-update-on-covid-19-in-thailand--7-february-2024- THA
กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019(Covid-19): [อินเทอร์เน็ต] 2564.[เข้าถึงเมื่อ 16 เมษายน 2567].เข้าถึงได้จาก from: https://ddc.moph.go.th/viralpneumonia
กรมกิจการผู้สูงอายุ. ผู้สูงอายุติดเชื้อโควิด 19 ในประเทศไทย. [อินเทอร์เน็ต] 2565.[เข้าถึงเมื่อ 16 เมษายน 2567].เข้าถึงได้จาก from: https://www.dop.go.th/th/know/side/1/1/857
บัญชา เกิดมณี, สุรชัย ธรรมทวีธิกุล, ญานพินิจ วชิรสุรงค์,บดินทร์ชาติ สุขบท, สมบัติ ทีฆทรัพย์. แนวคิดและแนวทางในการแก้ปัญหาโควิด-19. วารสารก้าวทันโลกวิทยาศาสตร์. 2563; 20(1), 1-12.
จิราวรรณ เผื่อแผ่, วิราพรรณ วิโรจน์รัตน์, ณัฐสุรางค์ บุญจันทร์. การจัดการดูแล ภาวะ Long COVID ในผู้สูงอายุ. วารสารพฤฒาวิทยาและเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ.2564;20(3):81-6.
Loyola WS, Torres CV, Camillo CA, Probst VS. Effects of an exercise model based on functional circuits in an older population with different levels of social participation. Geriatrics & Gerontology International. 2018;18(2):216-23.
Tyrrell CJ, Williams KN. The paradox of social distancing: Implications for older adults in the context of COVID-19. Psychological Trauma. 2020; 12(S1), S214– S216. https://doi.org/10.1037/tra0000845
Biswas A, Oh PI, Faulkner GE, Bajaj RR, Silver MA, Mitchell MS, et al. Sedentary time and its association with risk for disease incidence, mortality, and hospitalization in adults: a systematic review and meta-analysis. Ann Intern Med. 2015;162(2):123-32.
ดวงทิพย์ อนันต์ศุภมงคล, จิตรลดา สมประเสริฐ. ผลของการใช้โปรแกรมการทำกิจกรรมทางกายของผู้สูงอายุต่อสมรรถภาพทางกาย. วารสารวิจัยสุขภาพและการพยาบาล.2567; 40(2):100-112.
ณัชศฬา หลงผาสุข. กิจกรรมทางกายในผู้สูงอายุ: ประยุกต์ใช้ทฤษฎีการรับรู้สมรรถนะแห่งตน. วชิรสารการพยาบาล.2562; 21(2):67-75.
Bandura A, Freeman WH, Lightsey R. Self-Efficacy: The Exercise of Control. J Cogn Psychother. 1997; (2):158-66.
พรรณนภา ไร่กลาง, ราณี วงศ์คงเดช. ผลของการใช้โปรแกรมส่งเสริมกิจกรรมทางกาย โดยประยุกต์ใช้แนวคิดการรับรู้ความสามารถของตนเองในผู้สูงอายุ จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ. 2565;15(3): 1-14.
เอกสิษฐ์ หาแก้ว. รูปแบบการจัดการโปรแกรมกิจกรรมทางกายเพื่อส่งเสริมสุขภาพนักเรียนในโรงเรียนผู้สูงอายุ.[วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต].พิษณุโลก:มหาวิทยาลัยนเรศวร; 2563.
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. สถานการณ์ด้านกิจกรรมทางกายและพฤติกรรมเนือยนิ่งของประชากรสูงอายุ. ใน ปิยวัฒน์ เกตุวงศา, กรกนก พงษ์ประดิษฐ์, บรรณาธิการ. ฟื้นกิจกรรมทางกายในประเทศไทยหลังวิกฤตโควิด-19. พิมพ์ครั้งที่ 2.นนทบุรี: บริษัท ภาพพิมพ์ จำกัด; 2563. หน้า 28-31.
สมเกียรติ คงธนจินดาสิริ, มานพ สังข์แก้ว, มนตรี สามงามดี, ปัทมา เซ้งอาศัย, ปิยพงษ์ ชูจันอัด. การพัฒนารูปแบบกิจกรรมทางกายที่มีผลต่อสมรรถภาพทางกายของผู้สูงอายุ. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มทร.สุวรรณภูมิ. 2567; 8(2):73-89.
อวยพร ตั้งธงชัย, ณัฐยา แก้วมุกดา, พีระเดช มาลีหอม และมาสริน ศุกลปักษ์. การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมกิจกรรมทางกายเพื่อพัฒนาความอยู่ดีมีสุขเชิงอัตวิสัยของผู้สูงอายุ.วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์. 2559;31(3):135-43.
เตชภณ ทองเติม. การพัฒนารูปแบบการเพิ่มกิจกรรมทางกายสำหรับพระภิกษุสูงวัยในชนบท : การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม. [รายงานการวิจัย]. ศรีสะเกษ: มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ; 2563.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Thammasat University Hospital Journal Online
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
