Hernia Mesh: Understanding the Properties and Selection of Materials for Hernia Repair
คำสำคัญ:
Hernia, Mesh, Mesh selectionบทคัดย่อ
การผ่าตัดซ่อมไส้เลื่อนเป็นหนึ่งในหัตถการที่พบได้บ่อยที่สุดในศัลยกรรมทั่วไป โดยการใช้แผ่นตาข่ายสังเคราะห์ ได้กลายเป็นมาตรฐานในการลดอัตราการกลับเป็นซ้ำ ปัจจุบันมีการพัฒนาแผ่นตาข่ายสังเคราะห์ หลากหลายประเภทและวัสดุเพื่อตอบสนองความต้องการทางศัลยกรรมและปัจจัยเสี่ยงของผู้ป่วย บทความทบทวนนี้นำเสนอภาพรวมของแผ่นตาข่ายสังเคราะห์และชีวภาพ โดยเน้นคุณสมบัติ ข้อดี และข้อจำกัด แผ่นตาข่าสังเคราะห์ชนิดไม่ดูดซึม เช่น โพลีโพรพิลีนและโพลีเอสเตอร์ มีความแข็งแรงทนทานแต่อาจกระตุ้นการอักเสบอย่างมาก ขณะที่ ePTFE ลดการยึดติดของลำไส้แต่มีข้อจำกัดด้านการยึดเกาะกับเนื้อเยื่อ แผ่นตาข่ายสังเคราะห์ชนิดดูดซึมให้การพยุงชั่วคราวในบริเวณที่มีการปนเปื้อนแต่มีความเสี่ยงต่อการเสื่อมสภาพเร็วเกินไป แผ่นตาข่ายชีวภาพที่ได้จากเนื้อเยื่อมนุษย์หรือสัตว์มีความเข้ากันได้กับร่างกายสูงและเหมาะสำหรับใช้ในบริเวณติดเชื้อ แต่มีราคาสูงและความแข็งแรงเชิงกลต่ำกว่า แผ่นตาข่ายแบบผสม (composite) ถูกออกแบบมาเพื่อผสานข้อดีของวัสดุต่างๆ โดยมีด้านหนึ่งที่ส่งเสริมการยึดเกาะกับผนังหน้าท้องและอีกด้านเป็นชั้นป้องกันการยึดติดกับอวัยวะภายใน ปัจจัยสำคัญในการเลือกใช้แผ่นตาข่ายสังเคราะห์ ได้แก่ ตำแหน่งการวาง (ภายนอกหรือภายในช่องท้อง) สภาพแผล (สะอาดหรือปนเปื้อน) คุณสมบัติที่ต้องการ (น้ำหนักเบา มีรูพรุนขนาดใหญ่ โครงสร้างเส้นเดี่ยว) และขนาดที่เหมาะสมซึ่งต้องครอบคลุมรอยโรคอย่างน้อย 4–5 ซม. เพื่อป้องกันการหดตัวและการกลับเป็นซ้ำ การเข้าใจปัจจัยเหล่านี้เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด ลดภาวะแทรกซ้อน เช่น อาการปวดเรื้อรังหรือติดเชื้อ และรักษาความทนทานของการซ่อมไส้เลื่อนในระยะยาว
