The effective of health literacy model in Novices, Phrapariyattidhamma Watphuket School, Nan Province
Keywords:
health literacy, health behavior, noviceAbstract
The action research were to development model and study the effective of health literacy model for changing health behavior in novices, Phrapariyattidhamma Watphuket School, Nan Province, to access skill, cognitive skill, communication skill, media-literacy skill, decision skill, self-management skill and health behavior. The sampling were purposive 111 novices who studying secondary education grade 1-6 in Phrapariyattidhamma Watphuket School. Research instruments consist of health literacy model for changing health behavior in Novices, the questionnaire 4 parts were 1)personal information 2)health literacy assessment 3) knowledge of health promotion 4) health care behavior. Data was analyzed by descriptive statistics and paired t – test.
Result revealed that after enrolling health literacy model novice had health literacy increase was good level 72.10 percent of full score, cognitive of health promotion increase was most accurate level 94.87 percent of full score and health behavior increase was good level (= 85.35, S.D.=4.33). And the compare mean differences found that after enrolling health literacy model novice had overall of health literacy, cognitive of health and health behavior were higher than before enrolling health literacy model and novices were had decrease of waist size with statistical significance level at .05 Therefore novices should to get develop health literacy for changing health behavior continuously for better effectiveness.
References
2. กรมอนามัยกระทรวงสาธารณสุข. คู่มืออนามัยสามเณร. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อสิ่งพิมพ์แก้วเจ้าจอม; 2556.
3. กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. แนวทางการคัดกรองส่งต่อและแก้ปัญหาเด็กอ้วนกลุ่มเสี่ยงในสถานศึกษา สถานบริการสาธารณสุขและคลินิก DPAC (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึกในพระบรมราชูปถัมภ์; 2560.
4. พิมพาภรณ์ กลั่นกลิ่น, นิตยา ไทยาภิรมย์ และพระชินภัทร ชินภทฺโทพิมพาภรณ์. กระบวนการพัฒนาการสร้างเสริมสุขภาพสามเณร โรงเรียนสมเด็จพระพุทธชินวงศ์. วารสารพยาบาล, 2556; 40 (พิเศษ): 57-66.
5. พระอรรถชัย ปริญฺญาโณ, ไพรัตน์ ฉิมหาด และ กันตภณ หนูทองแก้ว. แนวทางการจัดการสุขภาวะของพระภิกษุ-สามเณรในอำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 2563; 7(4): 46-57.
6. กรมอนามัย. แนวทางการพัฒนาโรงเรียนรอบรู้ด้านสุขภาพ (Health Literate School : HLS). กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก; 2561.
7. Kemmis, S. Action research as a practice based practice. Educational Action Research, 2009; 17(3): 463-474.
8. กองสุขศึกษา. กลยุทธ์การสร้างเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพ. กรุงเทพฯ: บริษัท สามเจริญพาณิชย์ (กรุงเทพฯ) จำกัด; 2561.
9. กรมอนามัย. รายงานผลการสำรวจสภาวะสุขภาพช่องปากแห่งชาติ ครั้งที่ 8 ประเทศไทย พ.ศ. 2560 แยกรายเขตสุขภาพ [อินเทอร์เน็ต]. สำนักงานทันตสาธารณสุข กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. [เข้าถึงเมื่อ 2 พฤศจิกายน 2563]. เข้าถึงได้จาก: http://dental2.anamai.moph.go.th/ewt_ dl_link.php?nid=2424
11. กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. ถึงเวลาพัฒนาสุขภาพเด็กไทย แนวทางการสร้างเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพแลพฤติกรรมสุขภาพตามสุขบัญญัติแห่งชาติ (พิมพ์ครั้งที่3). กรุงเทพฯ: บริษัทสามเจริญพานิชย์; 2561.
12. อาเนช โออิน. ความฉลาดทางสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพของคนไทยที่มีอายุ 15 ปีขึ้นไป อำเภอนาโยง จังหวัดตรัง. วารสารการวิจัยการพัฒนาการบริหาร, 2559; 9(1): 113-132.
13. Edwards, M. Wood, F. Davies, M. & Edwards, A. The development of health literacy in patients with a long – term health condition: the health literacy pathway model. BMC Public Health, 2012; 14: 120-130.
14. สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ. คู่มือบริหารกองทุนหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ. กรุงเทพฯ: แสงจันทร์การพิมพ์; 2562.
15. World Health Organization; WHO. [Internet]. MONITORING THE BUILDING BLOCKS OF HEALTH SYSTEMS: A HANDBOOK OF INDICATORS AND THEIR MEASUREMENT STRATEGIES. 2010. [Cited 2020 April 5]. Available from: https://www.who.int/ healthinfo/systems/WHO _MBHSS_2010_full_web.pdf
