“บวร” เพื่อการดูแลสุขภาพตนเองของชาติพันธุ์ไทย-ลาว หลังสถานการณ์โควิด-19

บทคัดย่อ

            การวิจัย“บวร” เพื่อการดูแลสุขภาพตนเองของชาติพันธุ์ไทย-ลาว หลังสถานการณ์โควิด-19 ครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา กรณีศึกษากลไก “บวร” ของกลุ่มชาติพันธ์ไทย-ลาว  หมู่บ้านกลุ่มชาติพันธุ์ไทย-ลาว ที่อำเภอกระสัง(จังหวัดบุรีรัมย์) และ อำเภอนาตาล (จังหวัดอุบลราชธานี) ประเทศไทย และ เมืองไกสอน       พมวิหาน (แขวงสะหวันนะเขต) สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวและวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันตัวแปร (Confirmatory Factor Analysis) เพื่อทำให้ข้อสรุปตามวัตถุประสงค์น่าเชื่อถือ ดำเนินการวิจัยเชิงคุณภาพแนวชาติพันธุ์วรรณนา (Ethnography Method) การเก็บรวบรวมข้อมูล การสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview) คนลาว 25 คน คนไทย 25 คน และ การใช้เทคนิคการสังเกต (Observation) แบบการสังเกตแบบมีส่วนร่วม (Participant Observation) และดำเนินการวิจัยเชิงปริมาณ แนวทางวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันตัวแปร โดยการใช้แบบสอบถาม 56 ข้อ สำรวจความคิดเห็นจากบุคคลที่พูดภาษาไทยอีสานและลาวเป็นภาษาแม่ (Mother Tonque) จำนวน 500 คน ผลการววิจัย เครื่องมือในการวิจัย คือ ผู้วิจัยคือเครื่องมือ การวิเคราะห์เนื้อหาและทำเป็นแบบสอบถาม 56 ข้อ และ ใช้สถิติของการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันตัวแปร (Confirmatory Factor Analysis)  ผลการวิจัยพบว่า “บวร” คือ บ้าน -วัด-รพ. เป็นกลไกการขับเคลื่อนร่วมกัน ในสามฝ่าย ระหว่างบ้านหรือหมู่บ้าน วัด และ โรงพยาบาล ในการดูแลสุขภาพตนเอง หลังสถานการณ์โควิด-19 จึงควรรณรงค์ให้ประชาชนมีค่านิยมการดูแลสุขภาพตนเอง และ กำหนดจารีตประเพณีในหมู่บ้านให้ร่วมมือกันสร้างกลไก บ้าน -วัด-รพ. ให้หมุนเวียน การป้องกันและควบคุมโรค ส่งเสริมสุขภาพ รักษาพยาบาลและการฟื้นฟูสุขภาพ อย่างเป็นระบบ