ความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมการป้องกันโรคไข้หวัดใหญ่ของนักเรียนชั้นประถมศึกษา ตอนปลายและชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ในเขตพื้นที่อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต
คำสำคัญ:
โรคไข้หวัดใหญ่, ความรอบรู้ด้านสุขภาพ , พฤติกรรมการป้องกันโรคของนักเรียนประถมศึกษาตอนปลายและมัธยมศึกษาตอนต้นบทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้เป็นงานวิจัยเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวาง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับและความสัมพันธ์ของความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมการป้องกันโรคไข้หวัดใหญ่ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลายและชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ในเขตพื้นที่อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 458 คน ทำการสุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิอย่างเป็นสัดส่วน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามออนไลน์ ประกอบด้วย 3 ส่วน คือ ข้อมูลทั่วไป ความรอบรู้ด้านสุขภาพ และพฤติกรรมการป้องโรคไข้หวัดใหญ่ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และหาค่าความสัมพันธ์โดยใช้สัมประสิทธิ์เพียร์สัน ระดับนัยความสัมพันธ์ทางสถิติที่ 0.05
ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิงร้อยละ 57.50 อายุเฉลี่ย 13.68 (S.D. = 1.83) ปี ความรอบรู้ด้านสุขภาพโดยรวม ( = 70.75, S.D.=13.54) และพฤติกรรมสุขภาพในการป้องกันโรคไข้หวัดใหญ่โดยรวม ( = 3.10, S.D. = 1.16) อยู่ในระดับดี ความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมการป้องกันโรคไข้หวัดใหญ่ พบว่า มีความสัมพันธ์ในทางบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยพฤติกรรมการป้องกันโรคไข้หวัดใหญ่มีความสัมพันธ์ทางบวกกับด้านความรู้และความเข้าใจ อยู่ในระดับต่ำ (r = 0.159) ด้านการเข้าถึงข้อมูล การโต้ตอบซักถาม การตัดสินใจ การปรับเปลี่ยนพฤติกรรม และการบอกต่อข้อมูล อยู่ในระดับปานกลาง (r = 0.614, 0.598, 0.641, 0.680 และ 0.637 ตามลำดับ)
ข้อเสนอแนะ ควรส่งเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพเกี่ยวกับไข้หวัดใหญ่ให้กับนักเรียนในอำเภอถลาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการป้องกันไข้หวัดใหญ่ ซึ่งจะส่งผลทำให้เกิดพฤติกรรมการป้องกันโรคไข้หวัดใหญ่ในเด็กนักเรียนเพิ่มมากขึ้น
เอกสารอ้างอิง
กรมควบคุมโรคติดต่อ กระทรวงสาธารณสุข. โรคไข้หวัดใหญ่ (Influenza). (ออนไลน์) 2566. {เข้าถึงเมื่อ 3 ธันวาคม 2566}. เข้าถึงได้จาก https://ddc.moph.go.th/ddcportal.
กองติดต่อโรคทั่วไป กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. สถานการณ์โรคไข้หวัดใหญ่. (ออนไลน์) 2563. {เข้าถึงเมื่อ 6 เมษายน 2567} เข้าถึงได้จาก (https://ddc.moph.go.th/ddcportal.
Health Data Center: HDC. ข้อมูลอัตราการป่วยของจังหวัดภูเก็ต. (ออนไลน์) 2566 {เข้าถึงเมื่อ 6 เมษายน 2567}. เข้าถึงได้จาก :https://ddc.moph.go.th/ddcportal.
กรมอนามัย. Health Literacy 66 key message เพื่อความรอบรู้ด้านสุขภาพสุขภาพของประชาชน. (ออนไลน์) 2561. {เข้าถึงเมื่อ 31 กรกฎาคม 2561} เข้าถึงได้จากhttps://multimedia.anamai.moph.go.
ณัฏฐภาส พรมมา และอุมาพร งามฤทธิ์. “การศึกษาความรู้และพฤติกรรมการป้องกันโรค ไข้หวัดใหญ่ 2009 (H1N1) ของนักเรียนโรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง” Journal of Roi Kaensarn Academi. 8(4) 133-143, 2566.
สุพิดา เย็นโภคา. “ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการป้องกันโรคไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ใหม่ 2009 ของนักเรียนช่วงชั้นที่ 3 สังกัด กรุงเทพมหานคร กลุ่มเขตกรุงเทพตะวันออก” ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์วิโรฒ, 2555.
สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดภูเก็ต. จำนวนนักเรียนในพื้นที่อำเภอถลาง รายสถานศึกษา จำแนกตามระดับชั้น/เพศ {ข้อมูล ณ วันที่ 13 กันยายน 2567}
ขวัญเมือง แก้วดำเกิง. ความรอบรู้ด้านสุขภาพกระบวนการปฏิบัติการเครื่องมือประเมิน. กรุงเทพมหานคร. สำนักพิมพ์: บริษัทไอดีออลดิจิตอลพริ้น จำกัด, 2564.
ปัทมา สุพรรณกุล. การวิเคราะห์ข้อมูลงานวิจัยด้านสาธารณสุขด้วยโปรแกรมสำเร็จรูปSPSS จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. พิษณุโลก: ห้างหุ้นส่วนจำกัด โรงพิมพ์ตระกูลไทย, 2557.
ประไพ กิตติบุญถวัลย์, จีราภรณ์ ชื่นฉ่ำ, ศักดิ์มงคล เชื้อทอง. “ความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพของเด็กวัยเรียน” วารสาร มจร การพัฒนาสังคม. 7(2):71–82, 2565.
ทัศนียา ฟุ้งเฟื่อง เเละสงกรานต์ กลั่นด้วง. “ผลของโปรแกรมสุขศึกษาเพื่อการเสริมสร้างความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพตามสุขบัญญัติแห่งชาตินักเรียนชั้น ป.6 ของโรงเรียนในเขตเทศบาลแห่งหนึ่ง จังหวัดขอนแก่น” วารสารสิ่งแวดล้อมศึกษาการแพทย์และสุขภาพ. 9(2):644–653, 2565.
ธมณณัฏฐ์ วิชา, วิภาวรรณ ชัยลังกา, ลาวัลย์ สมบูรณ์, สุดธิดา แก้วขจร และบุญญฤทธิ์ อายุยืน. “ความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมการดูแลในการป้องกันโรคติดเชื้อทางเดินหายใจของผู้ปกครองเด็กปฐมวัยในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก” พยาบาลสาร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่;50(2):195–211, 2566.
ชนาธิป ไชยเหล็ก. “ปัจจัยที่สัมพันธ์กับความรอบรู้ด้านสุขภาพในการป้องกันและควบคุมโรคของอาสาสมัครสาธารณสุขประจ าหมู่บ้านในเขตเทศบาลเมืองกาญจนบุรี จังหวัดกาญจนบุรี” วารสารโรงพยาบาลมหาสารคาม. ฉบับพิเศษ (มีนาคม–มิถุนายน) :85-96, 2567.
คณะทำงานจัดทำคู่มือการปฏิบัติงานป้องกันควบคุมโรคไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ใหม่ (H1N1) 2009 สำหรับบุคลากรด้านการแพทย์และสาธารณสุข กระทรวงสาธารณสุข. พิมพ์ครั้งที่1. สำนักงานกิจการโรงพิมพ์สงเคราะห์องค์การทหารผ่านศึก, 2553.
มลินี สมภพเจริญ. “การวิเคราะห์ประเมินการรับรู้ข่าวสารเกี่ยวกับโรคไข้หวัดใหญ่ชนิดเอ (เอช 1 เอ็น 1) ของประชาชนไทย” วารสารการประชาสัมพันธ์และการโฆษณา. 6 (1): 17-29, 2556.
รัตน กระจ่าง และศรี สินชัย. “การศึกษาการรับรู้และพฤติกรรมการป้องกันโรคไข้หวัดใหญ่ 2009 ของชาวเขาเผ่าเมี่ยน (เย้า) ในชุมชนเฝ้าระวังกรณีศึกษาโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านปางถ้ำ ตำบลร่มเย็น อำเภอเชียงคำ จังหวัดพะเยา” ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยพะเยา, 2555.
กิจติยา รัตนมณี, รวิวรรณ คำเงินและปภาสินี แซ่ติ๋ว. “ความรู้ทัศนคติและการปฏิบัติเพื่อป้องกัน และควบคุมการเกิดโรคไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ใหม่ชนิดเอ เอช วัน เอ็น วัน 2009 ของครูและผู้ดูแลเด็กเล็ก ณ ศูนย์เด็กเล็ก ในจังหวัดสุราษฎร์ธานี” Nursing Journal of The Ministry of Public Health. 22(3), 26-38, 2556.
กฤษฎา คงนมนาน. “การวิเคราะห์ microRNAs ของเซลล์มนุษย์สำหรับการยับยั้งเชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่” ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, คณะแพทย์ศาสตร์ จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย, 2555
