ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความตั้งใจเลิกสูบบุหรี่ของผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรังในหน่วยบริการปฐมภูมิ อำเภอเมือง จังหวัดนนทบุรี

บทคัดย่อ

การสูบบุหรี่เป็นหนึ่งในสาเหตุหลักของการเกิดโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง และหากสามารถปรับเปลี่ยนพฤติกรรมเลิกสูบบุหรี่ได้สำเร็จ จะเกิดประโยชน์ทั้งในระยะสั้นและระยะยาว นอกจากจะทำให้โรคที่เป็นรักษาได้ง่ายขึ้น ลดโอกาสการเกิดภาวะแทรกซ้อนแล้ว ยังทำให้คุณภาพชีวิตในมิติต่าง ๆ เช่น ด้านร่างกาย ด้านจิตใจและอารมณ์ ด้านสังคม ดีขึ้น การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวาง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความตั้งใจเลิกสูบบุหรี่และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความตั้งใจเลิกสูบบุหรี่ของผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรังในหน่วยบริการปฐมภูมิ อำเภอเมือง จังหวัดนนทบุรี กลุ่มตัวอย่างคือผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรังที่เข้ารับบริการที่คลินิกโรคเรื้อรังในหน่วยบริการปฐมภูมิ อำเภอเมือง จังหวัดนนทบุรี ในปี พ.ศ. 2567 ที่มีพฤติกรรมการสูบบุหรี่ในปัจจุบัน จำนวน 291 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ จำนวน ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ความสัมพันธ์ด้วยสถิติ Chi-square test และ Fisher's exact test ผลการศึกษาพบว่า
กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีความตั้งใจเลิกสูบบุหรี่ โดยคิดที่จะเลิกสูบบุหรี่ภายใน 6 เดือนข้างหน้าร้อยละ 76.6 และพร้อมที่จะเลิกสูบบุหรี่ภายใน 1 เดือนข้างหน้าร้อยละ 9.3 ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความตั้งใจเลิกสูบบุหรี่อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ ระยะเวลาที่สูบบุหรี่ ระดับการติดนิโคติน ระดับการรับรู้ความสามารถในการควบคุมพฤติกรรมการเลิกสูบบุหรี่ และระดับการรับรู้ระบบบริการช่วยเลิกบุหรี่ (p < 0.05) ผลที่ได้จากการศึกษาครั้งนี้จะเป็นประโยชน์ต่อการจัดทำแนวทางการพัฒนาโปรแกรมในการส่งเสริมการเลิกสูบบุหรี่ในหน่วยบริการปฐมภูมิ โดยเฉพาะในผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรังได้อย่างเหมาะสมและมีประสิทธิภาพต่อไป