การสร้างแบบตัวชี้วัดความสุขที่แท้จริงในการออกกำลังกายของผู้สูงอายุยุค 4.0

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสุขที่แท้จริงสำหรับการออกกำลังกายของผู้สูงอายุ และการสร้างแบบตัวชี้วัดความสุขที่แท้จริงในการออกกำลังกายของผู้สูงอายุยุค 4.0 ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล รูปแบบการวิจัยเป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 60 คน แบ่งเป็นกลุ่มที่ 1 ได้แก่ กลุ่มผู้บริหารศูนย์ดูแลผู้สูงอายุ และผู้ดูแล จำนวน 10 คน กลุ่มที่ 2 ได้แก่ กลุ่มผู้สูงอายุ จำนวน 50 คน จากการเก็บข้อมูลทั้งหมด 10 แห่ง โดยใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างคัดเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสัมภาษณ์เชิงลึกหาคุณภาพของเครื่องมือ IOC มากกว่า 0.5 วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกแบบมีส่วนร่วม และสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม โดยวิเคราะห์ข้อมูลตามขั้นตอนการดำเนินการ และนำเสนอในการสร้างแบบตัวชี้วัดความสุขที่แท้จริงในการออกกำลังกายของผู้สูงอายุ รวมถึงข้อมูลในแบบพรรณนา

ผลการวิจัย พบว่า สัมพันธภาพจากครอบครัว ญาติ เพื่อน ผู้ดูแล ผู้บริหารศูนย์ดูแลผู้สูงอายุ มีผลต่อการออกกำลังกายความสุขที่แท้จริงในการออกกำลังกายอย่างยั่งยืนตอบวัตถุประสงค์ข้อที่ 1 ได้แบบตัวชี้วัดความสุขที่แท้จริงในการออกกำลังกาย ประกอบไปด้วย 5 มิติตามทฤษฏีความพึงพอใจที่สำคัญ ได้แก่ มิติที่ 1 ความเป็นรูปธรรมของการบริการ มิติที่ 2 ความเชื่อถือไว้วางใจได้ มิติที่ 3 การตอบสนองต่อลูกค้า มิติที่ 4 การให้ความเชื่อมั่นต่อลูกค้า มิติที่ 5 การรู้จักและเข้าใจลูกค้า ซึ่งสอดคล้องกับแนวคิดความรอบรู้ด้านสุขภาพเชื่อมโยงกับทฤษฏีสัมพันธภาพ