ผลของโปรแกรมปรับเปลี่ยนการบริโภคอาหารต่อพฤติกรรมการบริโภคอาหารในกลุ่มเสี่ยงสูงต่อโรคเบาหวาน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมปรับเปลี่ยนการบริโภคอาหารต่อพฤติกรรมการบริโภคอาหารของกลุ่มเสี่ยงสูงต่อโรคเบาหวาน
รูปแบบการวิจัย: การวิจัยทดลอง
วิธีดำเนินการวิจัย: ศึกษากลุ่มเสี่ยงสูงต่อโรคเบาหวาน 60 ราย เลือกกลุ่มตัวอย่างโดยวิธีการสุ่มออกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 30 ราย กลุ่มทดลองได้รับการดูแลตามปกติร่วมกับโปรแกรมปรับเปลี่ยนการบริโภคอาหาร กลุ่มควบคุมได้รับการดูแลตามปกติเท่านั้น เครื่องมือที่ใช้ คือ โปรแกรมปรับเปลี่ยนการบริโภคอาหารระยะเวลา 8 สัปดาห์ มีกิจกรรมกลุ่ม 4 ครั้ง และติดตามทางโทรศัพท์ 1 ครั้ง เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามก่อนทดลอง หลังทดลอง (สัปดาห์ที่ 4) และระยะติดตามผล (สัปดาห์ที่ 8) วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา และสถิติการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำ
ผลการวิจัย: พฤติกรรมการบริโภคอาหาร แบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพ และการรับรู้สมรรถนะแห่งตนของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (F(1, 58) = 38.096, p < .001, F(1, 58) = 26.374, p < .001 และ F(1, 58) = 26.555, p < .001)
สรุปและข้อเสนอแนะ: โปรแกรมปรับเปลี่ยนการบริโภคอาหารนี้สามารถปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภคอาหารในกลุ่มเสี่ยงสูงต่อโรคเบาหวานได้ และยังทำให้มีความมั่นใจในการเลือกบริโภคอาหารที่เหมาะสมกับภาวะเสี่ยงสูงต่อเบาหวานของตนเอง รวมทั้งมีแบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพดีกว่ากลุ่มควบคุม ดังนั้นพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชนสามารถนำโปรแกรมไปประยุกต์ใช้ในการสร้างเสริมการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมบริโภคของกลุ่มเสี่ยงสูงต่อโรคเบาหวาน เพื่อป้องกันหรือชะลอการเกิดโรคเบาหวานในอนาคต
Article Details
ลิขสิทธิ์: วารสารพยาบาลศาสตร์เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในการเผยแพร่ผลงานที่ตีพิมพ์ ห้ามผู้ใดนำบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารพยาบาลศาสตร์ไปเผยแพร่ในลักษณะต่างๆ ดังต่อไปนี้ การส่งบทความไปตีพิมพ์เผยแพร่ที่อื่น การนำบทความเผยแพร่ออนไลน์ การถ่ายเอกสารบทความเพื่อกิจกรรมที่ไม่ใช่การเรียนการสอน ยกเว้นเสียแต่ได้รับอนุญาตจากวารสารพยาบาลศาสตร์
Disclaimer: เนื้อหาบทความหรือข้อคิดเห็นใดๆ ในวารสารพยาบาลศาสตร์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยและไม่มีส่วนรับผิดชอบแต่อย่างใด
เอกสารอ้างอิง
2. Centers for Disease Control and Prevention. National diabetes statistics report: estimates of diabetes and its burden in the United States [Internet]. Atlanta, GA: US Department of Health and Human Services; 2014 [cited 2014 Oct 24]. Available from: https://www.cdc.gov/diabetes/pdfs/data/2014-report-estimates-of-diabetes-and-its-burden-in-the-united-states.pdf.
3. Bureau of Non Communicable Diseases, Office of the Strategy and Policy, Ministry of Public Health. Prediabetes information and statistics report in fiscal year 2013 [Internet]. Nonthaburi: Office of the Strategy and Policy; 2014 [cited 2014 Jan 9]. Available from https://thaincd.com/information-statistic/non-communicable-disease-data.php. (in Thai).
4. Brownlee M, Aiello LP, Cooper ME, Vinik AI, Plutzky J, Boulton AJM. Complications of diabetes mellitus. In: Melmed S, Polonsky KS, Larsen PR, Kronenberg HM, editors. Williams textbook of endocrinology. 13th ed. Philadelphia, PA: Elsevier; 2016. chap 33.
5. International Health Policy Program Foundation. International health policy program, strategic plan for the development of disease burden assessment index and population health. Disability-Adjusted Life Year: DALY in year 2013. Nonthaburi: The Graphico-System; 2015. (in Thai).
6. Institute of Medical Research and Technology Assessment, Department of Medical Service, Ministry of Public Health. Literature review: present situation and noncommunicable disease service plan. Nonthaburi: Institute of Medical Research and Technology Assessment; 2014. (in Thai).
7. Office of the Permanent Secretary, Ministry of Public Health. NCD Service Plan (DM/ HT/ COPD/ STROKE). In: NCD Service Plan; 2013 February 15; Office of the Permanent Secretary, Building 1, Floor 2, Meeting Room 2. Nonthaburi: Ministry of Public Health; [2013]. p.12-7. (in Thai).
8. Gong Q, Gregg EW, Wang J, An Y, Zhang P, Yang W, et al. Long-term effects of a randomised trial of a 6-year lifestyle intervention in impaired glucose tolerance on diabetes-related microvascular complications: the China Da Qing diabetes prevention outcome study. Diabetologia. 2011;54(2):300-7.
9. American Diabetes Association. 4. Lifestyle management. Diabetes Care. 2017;40 Suppl 1:33-43
10. Office of Disease Control, Kamphaengphet Provincial Health Office. Prediabetes information report [Internet]. Kamphaengphet: Kamphaengphet Provincial Health Office; 2015 [cited 2015 Mar 29]. Available from: https://ncd.kpo.go.th/chronic/rep_dmscreen_r1.php. (in Thai).
11. Office of Non-communicable Diseases Control, Khlong Lan District Public Health Office. Implementation for control of non-communicable diseases in year 2013 [Supervision Document]. Kamphaengphet: Office of Non-communicable Diseases Control, Khlong Lan District Public Health Office; 2013. 34 p. (in Thai).
12. Kowall B, Rathmann W, Stang A, Bongaerts B, Kuss O, Herder C, et al. Perceived risk of diabetes seriously underestimates actual diabetes risk: The KORA FF4 study. PloS One. 2017;12(1):e0171152.
13. Jiamjarasrangsi W, Jaipakdee J, Tadpitakkul N, Kulnawan N, Buranarach M, Wongrochananan S. Type 2 diabetes epidemiology prevention and self-management support. Bangkok: Text and Journal Publication; 2017. 407 p. (in Thai).
14. Ley SH, Hamdy O, Mohan V, Hu FB. Prevention and management of type 2 diabetes: dietary components and nutritional strategies. Lancet. 2014;383(9933):1999-2007.
15. Fuengfung S, Kaveevivichai C, Piaseu N. Effects of diet control program using food exchange on knowledge, health behaviors, and blood glucose levels among persons with type 2 diabetes in District Health Promoting Hospitals. Journal of Public Health Nursing. 2015;29(3):34-49. (in Thai).
16. Pichayapinyo P, Lagampan S, Rueangsiriwat N. Effects of a dietary modification on 2h postprandial blood glucose in Thai population at risk of type 2 diabetes: an application of the stages of change model. Int J Nurs Pract. 2015;21(3):278-85.
17. Rosenstock IM, Strecher VJ, Becker MH. Social learning theory and the health belief model. Health Educ Q. 1988;15(2):175-83.
18. Champion VL, Skinner CS. The health belief model. In: Glanz K, Rimer BK, Viswanath K, editors. Health behavior and health education: theory, research, and practice. 4th ed. San Francisco, CA: Jossey-Bass A Wiley Imprint; 2008. p.45-65.
19. Langlarlertsakul M, Imamee N, Therawiwat M, Kengganpanich T. Factors predicting self-care behavior on diet and exercise of diabetes risk group, Phuket province, Thailand. Journal of Public Health. 2013;43(1):55-67. (in Thai).
20. Mohammadi S, Karim NA, Talib RA, Amani R. The impact of self-efficacy education based on the health belief model in Iranian patients with type 2 diabetes: a randomised controlled intervention study. Asia Pac J Clin Nutr. 2018;27(3):546-55.
21. Bandura A. Self-efficacy: the exercise of control. New York: W.H. Freeman; 1997.
22. Namjoo Nasab M, Ghavam A, Yazdanpanah A, Jahangir F, Shokrpour N. Effects of self-management education through telephone follow-up in diabetic patients. The Health Care Manager. 2017;36(3):273-81.
23. Cohen J. Statistical power analysis for the behavioral sciences. 2nd ed. Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates; 1988. 567 p.
24. Himmunngan R, Apasuwannakul N. Self efficacy theory to consumption behavior change in diabetes patients attending at Joho Community Health Center, Nakornratchasima Province. Disease Control Journal. 2011;37(3):170-8. (in Thai).
25. Ory MG, Lee Smith M, Mier N, Wernicke, MM. The science of sustaining health behavior change: the health maintenance consortium. Am J Health Behav. 2010;34(6):647-59.
