ความสัมพันธ์ระหว่างความแตกฉานทางสุขภาพ การรับรู้สมรรถนะแห่งตนในการดูแล และการสนับสนุนทางสังคม กับพฤติกรรมการดูแลของผู้ดูแลเด็กโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวที่ได้รับยาเคมีบำบัด
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความแตกฉานทางสุขภาพ การรับรู้สมรรถนะแห่งตนในการดูแล และการสนับสนุนทางสังคม กับพฤติกรรมการดูแลของผู้ดูแลเด็กโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวที่ได้รับยาเคมีบำบัด
รูปแบบการวิจัย: การศึกษาความสัมพันธ์เชิงพรรณนา
วิธีดำเนินการวิจัย: กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้ดูแลเด็กโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวที่ได้รับยาเคมีบำบัด อายุ 1-5 ปี ที่เข้ารับการรักษาที่คลินิกโรคเลือดและมะเร็ง และหอผู้ป่วยเด็กในโรงพยาบาลระดับตติยภูมิ 4 แห่งในกรุงเทพมหานคร จำนวน 85 คน ใช้วิธีการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบสะดวก รวบรวมข้อมูลโดยใช้ 1) แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป 2) แบบสอบถามพฤติกรรมการดูแล 3) แบบสอบถามความแตกฉานทางสุขภาพ 4) แบบสอบถามการสนับสนุนทางสังคม 5) แบบสอบถามการรับรู้สมรรถนะแห่งตนในการดูแล วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์สเปียร์แมน
ผลการวิจัย: ผู้ดูแลผู้ป่วยเด็กโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวที่ได้รับเคมีบำบัด มีพฤติกรรมการดูแลอยู่ในระดับมาก ความแตกฉานทางสุขภาพ และการรับรู้สมรรถนะแห่งตนในการดูแลมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการดูแลของผู้ดูแลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = .45, p < .01, r = .31, p < .01 ตามลำดับ) ส่วนการสนับสนุนทางสังคม ไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการดูแลของผู้ดูแล (r = .13, p > .05)
สรุปและข้อเสนอแนะ: จากผลการศึกษาพบว่า พฤติกรรมการดูแลของผู้ดูแลโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวที่ได้รับยาเคมีบำบัดอยู่ในระดับเหมาะสมมาก โดยพฤติกรรมการดูแลของผู้ดูแลมีความสัมพันธ์ทางบวกกับความแตกฉานทางสุขภาพและการรับรู้สมรรถนะแห่งตนในการดูแล ดังนั้นบุคลากรทีมสุขภาพโดยเฉพาะแพทย์และพยาบาล ควรส่งเสริมให้ผู้ดูแลมีความแตกฉานทางสุขภาพและการรับรู้สมรรถนะแห่งตนในการดูแล เพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการดูแลของผู้ดูแลเด็กโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวที่ได้รับยาเคมีบำบัดเมื่ออยู่ที่บ้านให้ดีขึ้น
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์: วารสารพยาบาลศาสตร์เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในการเผยแพร่ผลงานที่ตีพิมพ์ ห้ามผู้ใดนำบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารพยาบาลศาสตร์ไปเผยแพร่ในลักษณะต่างๆ ดังต่อไปนี้ การส่งบทความไปตีพิมพ์เผยแพร่ที่อื่น การนำบทความเผยแพร่ออนไลน์ การถ่ายเอกสารบทความเพื่อกิจกรรมที่ไม่ใช่การเรียนการสอน ยกเว้นเสียแต่ได้รับอนุญาตจากวารสารพยาบาลศาสตร์
Disclaimer: เนื้อหาบทความหรือข้อคิดเห็นใดๆ ในวารสารพยาบาลศาสตร์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยและไม่มีส่วนรับผิดชอบแต่อย่างใด
เอกสารอ้างอิง
Heron M. Deaths: Leading causes for 2013. Natl Vital Stat Rep. 2016;65(2):1-95.
Imsamran W, Chaiwerawattana A, Wiangnon S, Pongnikorn D, Suwanrungrung K, Sangrajrang S, et al. Cancer in Thailand Vol. VIII, 2010-2012. Bangkok: New Thammada Press (Thailand); 2017. 178 p. (in Thai).
Medication Records and Statistic Units, Chulalongkorn Hospital. Statistic of children with cancer in department of pediatric. Bangkok: Medication Record and Statistic Units, Chulalongkorn Hospital; 2016. 10 p. (in Thai).
Capo G, Waltzman R, Managing hematologic toxicities. J Support Oncol. 2004;2(1):65-79.
The Thai Society of Hematology. National protocol for the treatment of childhood cancers. Bangkok: M Print Collaboration; 2016. 56 p. (in Thai).
de Naurois J, Novitzky-Basso I, Gill MJ, Marti FM, Cullen MH, Roila F, et al. Management of febrileneutropenia: ESMO clinical practice guidelines. Ann Oncol. 2010;21 Suppl 5:v252-6. doi: 10.1093/annonc/mdq196.
Klunklin P, Thaiyapirom N, Woragidpoonpol P. Health promotion for children of all ages. Khon Kean: Printing Press; 2012. 292 p. (in Thai).
Lengnoi N. Factors influencing mothers' behaviors in promoting the health of children with cancer. Songklanagarind Journal of Nursing. 2005;12(1):11-22. (in Thai).
Sanpakit K, Phuakpet K, Vathana N. Self-care guide for pediatric patients receiving chemotherapy, Vol.3 [handbook]. Bangkok: Roche Thailand; 2017. 10 p. (in Thai).
Orem DE. Nursing concept of practice. 6th ed. St. Louis: Mosby; 2001. 542 p.
Songkongdang W, Kantawang S, Niyomkar S. Factors influencing caregivers’ behaviors regarding nutritional care for preventing infection in leukemic children with chemotherapy induced neutropenia. Nursing Journal. 2015;42 Special 2:94-106. (in Thai).
Mahasaro P, Suwannaroop N, Watthayu N. Factors predicting caring behaviors among caregivers of 1-6 years old asthmatic children. Nursing Science Journal of Thailand. 2017;35(2):64-73. (in Thai).
Tapin P, Boonchieng W, Suttajit S. Parental health literacy and behavior to prevent hand-foot-and-mouth disease in child development Center of Charoen Mueang Sub-district, Chiang Rai. Lampang Medical Journal 2018;39(2):72-80. (in Thai).
Santawaja C. Basic concept, theory and nursing process. Bangkok: Transplace; 2005. 122 p. (in Thai).
Sorensen K, Van den Broucke S, Fullman J, Doyle G, Pelikan J, Slonska Z, et al. Health literacy and public health: a systemic review and integration of definitions and models. BMC Public Health. 2012;12:80. doi: 10.1186/1471-2458-12-80.
Bandura A. Self-efficacy: the exercise of control. New York: W.H. Freeman and Company; 1997. 118 p.
Cohen J. Statistical power analysis for the behavioral sciences. 2nd ed. Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates; 1988. 567 p.
Jansong W, Chaiyawat W. The effect of the nursing intervention based on Pender’s health promotion model on infection prevention behaviors in mothers of 1-5 year children with cancer undergoing chemotherapy. Thai Red Cross Nursing Journal. 2016;9(2):159-72. (in Thai).
Chanpa M, Sanasuttipaun W. Srichantaranit A. Relationship among children’s age, caregiver’ perceived severity of illness, stress, social support and quality of life among caregivers of children with congenital heart disease. Nursing Journal. 2018;36(1):73-86. (in Thai).
Thato R. Nursing research: concepts to application. Bangkok: Chulalongkorn University; 2018. 590 p. (in Thai).
Brega AG, Thomas JF, Henderson WG, Batliner TS, Quissell DO, Braun PA, et al. Association of parental health literacy with oral health of Navajo Nation preschoolers. Health Educ Res. 2017;31(1):70-81. doi: 10.1093/her/cyv055.
