การวิจัยประเมินผลเพื่อการเรียนรู้และพัฒนา: โครงการสร้างเสริม สุขภาวะทางเพศในโรงเรียน กรณีศึกษาโรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดพังงา

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อประเมินผลลัพธ์การดำเนินงานของโครงการสร้างเสริมสุขภาวะทางเพศในโรงเรียน และสมรรถนะของพี่เลี้ยง รวมทั้งการบริหารจัดการของหน่วยจัดการจังหวัดพังงาที่ส่งผลต่อการบรรลุผลลัพธ์ของโครงการฯ วิธีการ: การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยประเมินผล โดยใช้แนวคิดการวิจัยประเมินผลเพื่อการเรียนรู้และพัฒนา ร่วมกับการประเมินผลแบบเพิ่มอำนาจเป็นแนวทางในการประเมินผล เริ่มดำเนินการ 16 สิงหาคม 2564 ถึง 30 เมษายน 2565 ผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ หัวหน้าหน่วยจัดการจังหวัดพังงา 1 คน พี่เลี้ยงโครงการฯ 1 คน ผู้รับผิดชอบโครงการฯ 1 คน และคณะทำงานหลักของโครงการฯ 2 คน ใช้การสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง ทางโทรศัพท์ 2 ครั้ง ครั้งละ 30-45 นาที จนข้อมูลมีความอิ่มตัว โดยใช้แบบสัมภาษณ์รวมทั้งการศึกษาเอกสารข้อเสนอโครงการฯ และรายงานกิจกรรมโครงการฯ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหาแบบอุปนัย ผลการศึกษา: การดำเนินงานของโครงการสร้างเสริมสุขภาวะทางเพศในโรงเรียน บรรลุทุกผลลัพธ์ ซึ่งผลลัพธ์สุดท้ายคือ ลดจำนวนนักเรียนตั้งครรภ์ในวัยเรียน ผู้รับผิดชอบโครงการ และคณะทำงานมีสมรรถนะในการดำเนินโครงการ ร่วมกับการสนับสนุนจากภาคีเครือข่าย รวมทั้งการติดตามของพี่เลี้ยงในรูปแบบของการกระตุ้นการทำงานของโครงการฯ และการบริหารจัดการแนวราบของหน่วยจัดการจังหวัดพังงา ล้วนมีส่วนต่อความสำเร็จของโครงการฯ สรุป: ควรนำแนวทางการดำเนินงานการสร้างเสริมสุขภาวะทางเพศ เพื่อป้องกันปัญหาการตั้งครรภ์และพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศในโรงเรียน ของโรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดพังงา ไปปรับใช้ในโรงเรียนอื่น ๆ โดยการมีส่วนร่วมของภาคีฝ่ายต่าง ๆ เช่น ผู้ปกครอง บุคลากรด้านการศึกษา เจ้าหน้าที่ท้องถิ่น รวมถึงบุคลากรทางสุขภาพ โดยเฉพาะพยาบาล