ผลของโปรแกรมการให้ข้อมูลร่วมกับการสนับสนุนทางสังคมต่อความรู้สึกไม่แน่นอนต่อความเจ็บป่วยในผู้สูงอายุโรคกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันชนิดเอสทีไม่ยก

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง ศึกษาแบบหนึ่งกลุ่มวัดก่อนและหลังการทดลอง เพื่อเปรียบเทียบคะแนนก่อนและหลังเข้าร่วมโปรแกรมการให้ข้อมูลร่วมกับการสนับสนุนทางสังคมต่อความรู้สึกไม่แน่นอนต่อความเจ็บป่วยของผู้สูงอายุโรคกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันชนิดเอสทีไม่ยก วิธีการ: คัดเลือกตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง คือ ผู้สูงอายุ 60 ปี ขึ้นไป เพศชาย/หญิง ได้รับการวินิจฉัยครั้งแรกเป็นโรคกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันชนิดเอสทีไม่ยก จำนวน 27 ราย เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วย (1) โปรแกรมการให้ข้อมูลร่วมกับการสนับสนุนทางสังคมต่อความรู้สึกไม่แน่นอนต่อความเจ็บป่วยในผู้สูงอายุ โรคกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันชนิดเอสทีไม่ยก ประกอบด้วย 5 กิจกรรม ดังนี้ แหล่งสนับสนุนที่ดี รู้จักโรค การเพิ่มความกระจ่างในแผนการรักษา ข้อมูลเพียงพอ และการติดตามทางโทรศัพท์ ดำเนินกิจกรรม 2 สัปดาห์ (2) แบบสอบถามความรู้สึกไม่แน่นอนต่อความเจ็บป่วย ตรวจสอบความเที่ยงในกลุ่มตัวอย่าง 20 ราย ค่าสัมประสิทธิ์แอลฟ่าของครอนบาค เท่ากับ .72 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและสถิติทดสอบทีคู่ ผลการศึกษา: เปรียบเทียบคะแนนความรู้สึกไม่แน่นอนต่อความเจ็บป่วยหลังได้รับโปรแกรมฯ โดยรวมและรายด้าน ได้แก่ ด้านความคลุมเครือเกี่ยวกับความเจ็บป่วย ด้านความซับซ้อนในระบบการดูแลรักษา ด้านการได้รับข้อมูลที่ไม่สม่ำเสมอ และด้านการไม่สามารถทำนายผลลัพธ์ถึงระยะเวลาและการพยากรณ์โรคได้ ต่ำกว่าก่อนการเข้ารับโปรแกรมฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ สรุป: โปรแกรมฯ สามารถลดความรู้สึกไม่แน่นอนต่อความเจ็บป่วยโดยรวมและรายด้าน พยาบาลควรให้ความรู้ผ่านคู่มือการปฏิบัติตัวเกี่ยวกับความเจ็บป่วยแก่ผู้สูงอายุและญาติผู้ดูแล โดยมุ่งเน้นให้เข้าใจความหมายของการเจ็บป่วยได้ชัดเจน