การดูแลสุขภาพแบบผสมผสานของผู้ป่วยภาวะหัวใจล้มเหลวชาวไทยมุสลิม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์: การวิจัยแบบผสมผสานนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสบการณ์การใช้การดูแลสุขภาพแบบผสมผสานของผู้ป่วยชาวไทยมุสลิมที่มีภาวะหัวใจล้มเหลวที่มารับบริการในคลินิกหัวใจล้มเหลว โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในภาคใต้ของประเทศไทย วิธีการ: กลุ่มตัวอย่างจำนวน 121 ราย คัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจงตามคุณสมบัติที่กำหนด คือ ระดับความสามารถในการทำกิจกรรม 1-3 (NYHA functional class I-III) มีประสบการณ์การใช้การดูแลสุขภาพแบบผสมผสานอย่างน้อย 1 ชนิดนานกว่า 3 เดือน เครื่องมือวิจัย ได้แก่ 1) แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป 2) แบบสอบถามข้อมูลสุขภาพ 3) แบบสอบถามการใช้การดูแลสุขภาพแบบผสมผสาน และ4) แบบสอบถามปลายเปิดเกี่ยวกับ วัตถุประสงค์ ผลของการใช้ และปัจจัยที่ทำให้ใช้การดูแลสุขภาพแบบผสมผสาน ตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน ดัชนีความตรงเชิงเนื้อหา(Content Validity Index) ของเครื่องมือส่วนที่ 2-4 เท่ากับ 1, 0.93 และ 1 ตามลำดับ และหาค่าความเที่ยงของแบบสอบถามส่วนที่ 2 และ 3 ด้วยการวัดซ้ำได้เท่ากับ .80 และ .89 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา (content analysis) ผลการศึกษา: พบว่ากลุ่มตัวอย่างใช้การบำบัดแบบชีวภาพมากที่สุด (ร้อยละ 56.20) รองลงมาคือ การดูแลแบบการประสานกายจิต (ร้อยละ 33.90) และการบำบัดทางกายภาพ (ร้อยละ 6.60) ใช้เพื่อบรรเทาอาการ รักษาโรคและส่งเสริมสุขภาพ ผลของการใช้ คือ อาการลดลง จิตใจสงบ และรู้สึกแข็งแรงขึ้น ปัจจัยที่ทำให้ใช้ ได้แก่ 1) ความเชื่อ 2) บุคคลใกล้ชิด 3) ความต้องการดูแลสุขภาพ และ 4) สื่อออนไลน์ สรุป: ผลการวิจัยนี้ ช่วยให้เกิดความเข้าใจภาพรวมของการดูแลสุขภาพแบบผสมผสานของผู้ป่วยภาวะหัวใจล้มเหลวชาวไทยมุสลิม ใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานในการประเมินผู้ป่วย และศึกษาต่อยอดเกี่ยวกับประสิทธิผลของการดูแลสุขภาพแบบผสมผสานที่สอดคล้องกับแผนการรักษาและวิถีชีวิตตามบริบทของพื้นที่ต่อไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
American Heart Association. What is heart failure [Internet]. Dallas, TX: American Heart Association; 2022. [cited 2022 Oct 3]. Available from: https://www.heart.org/en/health-topics/heart-failure/what-is-heart-failure.
Kanchanavanit R, Promminthikun A. Comprehensive heart failure management program. 2 nd ed. Bangkok: Concept Medicus; 2015. Thai.
Lillahkul N, Suphankul P. Way of life of Muslim people in Thailand’s southern provinces, and health promoting lifestyle. SCNJ. 2018; 5(2): 302-12. Thai.
Buck HG, Harkness K, Wion R, et al. Caregivers’ contributions to heart failure self-care: A systematic review. Eur J Cardiovasc Nurs. 2014; 14(1): 1-11. doi: 10.1177/1474515113518434.
Aphisamajanyothin P. Integrated medicine use model in patients with musculoskeletal disease and outlines in Nakhon Pathom Province. SUJ. 2014; 34(3): 171-89. Thai.
Institute of Medicine Committee on the Use of Complementary and Alternative Medicine by the American Public. Complementary and alternative medicine in the United States. Washington DC: National Academies Press; 2005.
Krishna BH, Pal P, Pal G, et al. A randomized controlled trial to study the effect of yoga therapy on cardiac function and N terminal pro BNP in heart failure. Integr Med Insights. 2014; 1(9): 16. doi: 10.4137/IMI.S13939.
Gok Metin Z, Gulbahar M. The prevalence of complementary and integrative health approach use and quality of life among patients with heart failure: A cross-sectional, descriptive, and comparative study. Holist Nurs Pract. 2021; 35(3): 123-32. doi: 10.1097/HNP.0000000000000442.
Anbari K, Gholami M. Evaluation of trends in the use of complementary and alternative medicine in health centers in Khorramabad (West of Iran). Glob J Health Sci. 2016; 8(10): 71-6. doi: 10.5539/gjhs.v8n2p72.
Harnphadungkit K, Poompreecha K. Prevalence of complementary and alternative medicine used by stroke patients in Siriraj
Hospital, Thailand. ASEAN J Rehabil Med. 2020; 30(1): 26-31. Thai.
Khitka P, Tangsutthitham T, Ranron T, et al. A survey of the used of herb and dietary supplements among heart failure patients. Phn. 2019; 33(3): 61-77. Thai.
Bahall M. Complementary and alternative medicine usage among cardiac patients: a descriptive study. BMC Complement Altern Med. 2015; 15(100): 1-8. doi: 10.1186/s12906-015-0610-y.
Fouladbakhsh JM, Stommel M. Using the behavioral model for complementary and alternative medicine: The CAM healthcare model. J Complement Integr Med. 2007; 4(1): 1-19. doi: 10.2202/1553-3840.1035.
Andersen RM. Revisiting the behavioral model and access to medical care: Does it matter? J Health Soc Behav. 1995; 36(1): 1-10.
Phurithummachote P. Attitudes towards living wills and factors affecting living wills writing decisions of Borabue hospital’ patients. Academic Journal of Mahasarakham Prorincial Public Health Office. 2017; 1(1): 39-50. Thai.
Muflihah U, Chinnawong T, Kritpracha C. Complementary therapies used by Indonesians with myocardial infarction. Holist Nurs Pract. 2021; 35(1): 19-28. doi: 10.1097/HNP.0000000000000422.
Bengtsson M. How to plan and perform a qualitative study using content analysis. Nursing Plus Open. 2016; 2: 8-14. doi: 10.1016/j.npls.2016.01.001.
Sangmanee R. Using local wisdom with self-care behavior of hypertension patients in the three southern border provinces. Pnu Sci J. 2017; 9(2): 1-13. Thai.
Tohma H, Al-fariti, Masarakama N, et al. The mental health care, according to the Islamic way of terminally ill patients: Case study Muslims Thailand patients in the three southern border provinces. [Technical Report]. [Health systems research institute]: Health systems research institute; 2018. 227 p.
Choombuathong A, Yimnoi C, Samma C. Music therapy. Huachiew Chalermprakiet Sci Technol J. 2020; 3(2): 77-87. Thai.
Siriteerathitikul P, Chaitiang N. Principles of disease prevention in accordance with traditional Chinese medicine. RHPC9 Journal. 2021; 15(37): 196-209. Thai.
Than M, Anam A, Nurfarahi K, et al. Knowledge, use of complementary alternative medicine and health-related quality of life among cardiovascular disease patients. Food Res. Int. 2019; 3(5): 604-16. doi: 10.26656/fr.2017.3(5).118.
Dodd M, Janson S, Facione N, et al. Advancing the science of symptom management. J Adv Nurs. 2001; 33(5): 668-76. doi: 10.1046/j.1365-2648.2001.01697.x.
Worapongpichet P, Kamoltham S. Yoga guide for elderly. Bangkok: SF plus; 2021.
Chen X, Savarese G, Cai Y, et al. Tai Chi and Qigong practices for chronic heart failure: A systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials. Evid Based Complement Alternat Med. 2020; (14): 1-15. doi: 10.1155/2020/2034625.
Central Region Coordination Center, Health promotion program for Thai Muslims faculty of Economics Chulalongkorn University. Documents disseminating Islamic knowledge and health [Internet]. Bangkok: Faculty of Economics Chulalongkorn University; 2015 [cited 2022 Apr 10]. Available from: https://www.icenter.or.th/book/detail/76.
Pimpasan P, Wirojratana V, Jitramontree N. Factors related to self-care behaviours in older adults with heart failure. JTNMC. 2018; 33(1): 103-14. Thai.
National statistical office Ministry of Digital Economy and Society. Survey of use information and communication technology in the household [internet]. Bangkok: National statistical office Ministry of Digital Economy and Society; 2019 [cited 2022 Sep 3]. Available from: https://www.etda.or.th/th/Useful-Resource/publications/Thailand-Internet-User-Behavior-2019_Th.aspx?viewmode=0.
Yaree U, Seekiew M. The social network and elderly health care in Thailand 4.0 Model. JLPRU. 2019; 8(1): 222-38. Thai.
Kulprateepunya K. Health status of elderly in Thai society. UMTPOLY Journal. 2019; 16(1): 295-305. Thai.
Firdaus E, Widyawati W, Effendy C. Experience of patient with chronic diseases in complementary medicine and integrative health seeking behaviors. IJNMS. 2021; 5(1): 40-8. doi: 10.29082/IJNMS/2021/Vol5/Iss1/340.
