ความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมในการจัดการความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุ ในเขตรับผิดชอบโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านป่าไคร้ ตำบลหนองหล่ม จังหวัดลำปาง

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาระดับความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการจัดการความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุ และเพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่าง ความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการจัดการความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุ โดยกลุ่มตัวอย่างเป็นผู้สูงอายุที่เสี่ยงภาวะพลัดตกหกล้ม ในเขตรับผิดชอบโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านป่าไคร้ จำนวน 103 คน โดยวิธีการสุ่มแบบเฉพาะเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์แบบเชิงอนุมาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบสเปียร์แมน ผลการศึกษา พบว่า เพศมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับพฤติกรรมในการจัดการความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุ มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ เท่ากับ 0.020 อายุมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับพฤติกรรมในการจัดการความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุ มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ เท่ากับ 0.177 ความรู้มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับพฤติกรรมในการจัดการความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุ มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ เท่ากับ 0.309 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และทัศนคติมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับพฤติกรรมในการจัดการความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ เท่ากับ 0.646 จากการศึกษาผู้สูงอายุมีความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการในการจัดการความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุ ส่วนใหญ่อยู่ในเกณฑ์ระดับสูง แต่ยังมีความเสี่ยงในการพลัดตกหกล้ม ดังนั้นหน่วยงานที่เกี่ยวข้องควรนำข้อมูลที่ได้จากการวิจัยมาจัดทำแนวทางประยุกต์กิจกรรมส่งเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุ และวางแผนแก้ไขปัญหา ป้องกัน และลดความเสี่ยงพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุให้มีสุขภาพที่ดีต่อไป