Overcoming violence: Guiding our children and youths with positive discipline
Main Article Content
Abstract
This article aimed to put forward the situation of violence in children and youths in Thailand and the importance of positive discipline to make relevant stakeholders recognized the significance of applying positive discipline instead of punishment with violence and developing concrete measures to promote positive discipline. The information in this article was obtained from literature reviews and analysis relevant to the research process; empirical evidence from an exchange of professionals' experiences involved in caring for children and youths. The statistic in Thailand regarding victims of violence who reported to the one-stop crisis center (OSCC) of various hospitals affiliated with the ministry of public health on 20 November 2015 showed that children and youths who were victimized by violence were as high as 10,712 or approximately 29 per day. We also found that some adults still believed that punishment is necessary for teaching discipline. According to researches, it had shown that violent punishment created only short-term benefits such as putting a stop to inappropriate behavior. However, it could create adverse effects not only on the child’s perspective on hope, but also on their physical, emotional, and behavioral wellbeing as well as the caregivers -particularly emotional aspects. Moreover, it was found that many caregivers were still unsure of how to teach or react in a way to promote effective discipline as well as favorable behavioral modification. By applying positive discipline measures to replace violent punishment would encourage positive learning experiences for children and youth. Subsequently, children and youth would express desired behaviors in the long run because self-regulation and learning are significantly correlated with positive discipline.
Article Details
References
1. ฐาศุกร์ จันประเสริฐ. ความรุนแรงในโรงเรียน: เสียงสะท้อนจากเด็ก เยาวชนและผู้เกี่ยวข้อง. วารสารพฤติกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนา. 2554; 1:1-9. Thai.
2. ชไมพันธุ์ สันติกาญจน์, ศิริวรรณ สันติเจียรกุล, ศิริลักษณ์ จิตต์ระเบียบ. รายงานระดับชาติ เรื่องความรุนแรงและสุขภาพประเทศไทย [National report on violence and health Thailand]. กรุงเทพมหานคร: กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข; 2550. Thai.
3. Burnett M, Blain H, Cho C, Coomer R, Hubbard D. Corporal punishment: national and international perspectives. Windhoek: John Meinert Printing; 2010.
4. สมบัติ ตาปัญญา. รักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี–ข้อสรุปจากงานวิจัย [อินเทอร์เน็ต]. กรุงเทพฯ: มูลนิธิศูนย์พิทักษ์สิทธิเด็ก; 2556 [สืบค้นเมื่อวันที่ 1 ต.ค. 2562]. จาก: https://www.thaichildrights.org/ articles/article-violence/% 95/. Thai.
5. Somayeh G, SayyedMirshah J, SayyedMostafa F, Azizollah A. Investigating the effect of positive discipline on the learning process and its achieving strategies with focusing on the students' abilities. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences 2013; 3: 305-14.
6. Human Rights Watch. A violent education: corporal punishment of children in US public schools. New York: American civil liberties union; 2008.
7. กลุ่มงานวิเคราะห์และพยากรณ์สถิติเชิงสังคม สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. วิเคราะห์เด็กและเยาวชน. กรุงเทพฯ: บางกอกบล็อก; 2558. Thai.
8. สำนักงานส่งเสริมสวัสดิภาพและพิทักษ์เด็ก เยาวชน ผู้ด้อยโอกาสและผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. รายงานการศึกษาเกี่ยวกับความรุนแรงต่อเด็ก: เด็กในกลุ่มสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชนเล่มที่6. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์; 2555. Thai.
9. สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. พระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ.2553. [อินเทอร์เน็ต]. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา; 2553 [สืบค้นเมื่อวันที่ 10 พ.ย. 2562]. จาก: http://www.oic.go.th/FILEWEB/CABINFOCENTER18/ DRAWER086/GENERAL/DATA0000/00000121.PDF Thai.
10. พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ2546 [อินเทอร์เน็ต]. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์คณะรัฐมนตรีและราชกิจจานุเบกษา; 2546 [สืบค้นเมื่อวันที่ 10 พ.ย. 2562]. จาก: https://dcy.go.th/webnew/upload/ regulation/regulation_th_20170105023516_1.pdf Thai.
11. UNICEF Thailand. A situation analysis of adolescents in Thailand 2015-2016 [Internet]. Bangkok: UNICEF Thailand; 2018 [ Updated 2018; cited 2018 May 1]. Available from:
https://www.unicef.org/thailand/media/1021/file/A%20Situation%20Analysis%20of%20Adolescents%20in%20Thailand%202015-2016.pdf
12. คณะกรรมการคุ้มครองเด็กแห่งชาติและองค์การยูนิเซฟประเทศไทย. คู่มือปฏิบัติและข้อตกลงร่วมกัน: การคุ้มครองและช่วยเหลือเด็กในภาวะเสี่ยงและเป็นเหยื่อจากการละเมิด ละเลยทอดทิ้ง แสวงหาผลประโยชน์และความรุนแรง พ.ศ.2551 [อินเทอร์เน็ต]. กรุงเทพฯ: กองคุ้มครองเด็กและเยาวชน; 2551 [สืบค้นเมื่อวันที่ 1ต.ค. 2562]. จาก: https://dcy.go.th/webnew/uploadchild/ old/download/file_th_20160606023820_1.pdf Thai.
13. องค์การยูนิเซฟประเทศไทย. รู้จักกับความรุนแรงต่อเด็ก [อินเทอร์เน็ต]. กรุงเทพฯ: องค์การยูนิเซฟประเทศไทย; 2562 [สืบค้นเมื่อวันที่ 1ต.ค. 2562]. จาก: http://endviolencethailand.org/ violence_against_children Thai.
14. ศูนย์สุขภาพจิตที่ 7 กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. รายงานวิจัยเรื่องสถานการณ์การลงโทษด้วยความรุนแรงและการสร้างวินัยเชิงบวกในสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน และศูนย์ฝึกอบรมเด็กและเยาวชน ประเทศไทย: ความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการดูแลเด็กและเยาวชนที่เข้าสู่กระบวนการยุติธรรมของบุคลากรผู้ดูแล เสนอองค์กร UNICEF Thailand. อุบลราชธานี: ศูนย์สุขภาพจิตที่7 กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข; 2557. Thai.
15. กรมกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. รายงานข้อมูลสถานการณ์ด้านความรุนแรงในครอบครัวสำหรับการรายงานตามมาตรา17 แห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ.2550 ประจำปี2558 [อินเทอร์เน็ต]. กรุงเทพฯ: กรมกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์; 2558 [สืบค้นเมื่อวันที่ 1ต.ค. 2562]. จาก: https://library2.parliament.go.th/ giventake/content_ nla2557/d120859-06.pdf Thai.
16. UNICEF East Asia and Pacific Regional Office (EAPRO). Child maltreatment: Prevalence, incidence and consequences in the East Asia and Pacific Region: A systematic review of research, strengthening child protection system series No.1 [Internet]. Bangkok: UNICEF EAPRO; 2012 [ Updated 2012; cited 2018 Oct 3]. Available from: https://www.unicef.org/Child_Maltreatment.pdf
17. The Association of Southeast Asian Nations (ASEAN). The ASEAN guidelines for a non-violent approach to nurture, care and development of children, in all settings [Internet]. Jakarta: ASEAN; 2016 [Updated 2016 Oct; cited 2019 Oct 2]. Available from: https://asean.org/wp-content/uploads/2017/03/ASEAN-Guideline-for-Non-Violent-Approach_FINAL.pdf
18. จิรังกูร ณัฐรังสี, พรประไพ แขกเต้า, พรทิพย์ โพธิครูประเสริฐ. บทสรุปความรุนแรงสำหรับผู้บริหาร การศึกษาสถานการณ์ความรุนแรง กรณีศึกษาศูนย์ฝึกอบรมเด็กและเยาวชนจังหวัดสุราษฎร์ธานีและสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชนจังหวัดสุราษฎร์ธานี.2560.Thai.
19. สมบัติ ตาปัญญา.คู่มือครูการสร้างวินัยเชิงบวกในห้องเรียน. เชียงใหม่: คณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; 2549. Thai.
20. ปิยวลี ธนเศรษฐกร, ปนัดดา ธนเศรษฐกร. 101 เคล็ดวิธีสร้างเด็กดี มีความสุข. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ฐานบุ๊คส์; 2553. Thai.
21. สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. สุขภาพคนไทย2552: เพื่อสุขภาวะแห่งมวลมนุษย์ หยุดความรุนแรง ฉบับพิมพ์ครั้งที่1 31 มี.ค. 2553 [อินเทอร์เน็ต]. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล; 2553 [สืบค้นเมื่อวันที่ 2ก.ย.2562]. จาก: http://resource.thaihealth.or.th/library/academic/12130 Thai.