ผลของการพยาบาลแบบเอื้ออาทรของสแวนสันต่อความผาสุกในผู้สูงอายุมะเร็งศีรษะและคอ ที่ได้รับการผ่าตัด

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการพยาบาลตามทฤษฎีเอื้ออาทรของสแวนสันต่อความผาสุกในผู้สูงอายุมะเร็งศีรษะและคอที่ได้รับการผ่าตัด กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาคือผู้สูงอายุมะเร็งศีรษะและคอที่ได้รับการผ่าตัด ในหอผู้ป่วยวิกฤติและศัลยกรรม โรงพยาบาลมะเร็งชลบุรี ระหว่างเดือน พฤศจิกายน 2565 ถึงเดือน มิถุนายน 2566 จำนวน 40 คน โดยจับฉลากเข้ากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมกลุ่มละเท่ากัน กลุ่มทดลองได้รับการพยาบาลตามทฤษฎีเอื้ออาทรของสแวนสันที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น ซึ่งแบ่งการพยาบาลเป็น 3 ระยะ ประกอบด้วยระยะ ที่ 1 การดูแลก่อนผ่าตัด ระยะที่ 2 การดูแลหลังผ่าตัดและระยะที่ 3 การดูแลก่อนจำหน่าย ใช้เวลาทั้งสิ้น 10 วัน ประกอบด้วยกิจกรรม 5 ด้าน ได้แก่1) การดำรงไว้ซึ่งความหวังความเชื่อความศรัทธา 2) การรู้จักผู้ป่วยในฐานะบุคคลคนหนึ่ง 3) การเฝ้าดูแลผู้ป่วยอยู่เสมอ 4) การช่วยเหลือทำกิจกรรมต่าง ๆ ให้และ5) การสนับสนุนให้ผู้ป่วยมีความสามารถ ส่วนกลุ่มควบคุม ได้รับการพยาบาลตามปกติ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลได้แก่แบบสัมภาษณ์ข้อมูลส่วนบุคคล ข้อมูลการเจ็บป่วย และแบบวัดความผาสุกสำหรับผู้สูงอายุมะเร็งศีรษะและคอที่ได้รับการผ่าตัด ซึ่งมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .91 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการแจกแจงความถี่ร้อยละค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติ Independent t-test ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้สูงอายุมะเร็งศีรษะและคอที่ได้รับการผ่าตัดผู้กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยความผาสุกในระยะหลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05 และ 2) ผู้สูงอายุมะเร็งศีรษะและคอที่ได้รับการผ่าตัด ในกลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยความผาสุกหลังการทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ ระดับ .05