การพัฒนาแนวปฏิบัติการพยาบาลทางคลินิกในการดูแลผู้ป่วย โรคความดันโลหิตสูงที่มีหัวใจห้องบนพลิ้วไหวในชุมชน จังหวัดเลย

บทคัดย่อ

การดูแลผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงที่มีภาวะหัวใจห้องบนพลิ้วไหวในชุมชนจำเป็นต้องมีแนวปฏิบัติการพยาบาลที่ชัดเจนเพื่อลดความรุนแรงของการเกิดโรค การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัญหาและความต้องการของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงที่มีหัวใจห้องบนพลิ้วไหว 2) พัฒนาแนวปฏิบัติการพยาบาลทางคลินิกในการดูแลผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงที่มีหัวใจห้องบนพลิ้วไหวในชุมชน และ 3) ศึกษาประสิทธิผลของแนวปฏิบัติฯ โดยแนวปฏิบัติฯครั้งนี้ได้รับการพัฒนาตามแนวคิดของซูคัพ กลุ่มตัวอย่างแบ่งตาม 3 ขั้นตอน ได้แก่ 1) การค้นหาปัญหาทางคลินิก กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้ป่วยและพยาบาลวิชาชีพกลุ่มละ 12 คน 2) การค้นหาหลักฐานเชิงประจักษ์ กลุ่มตัวอย่างคือตำราและงานวิจัย 11 เรื่อง พยาบาลวิชาชีพ 12 คน และผู้ทรงคุณวุฒิ 5 คน และ 3) การนำแนวปฏิบัติฯ ไปทดลองใช้ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้ป่วยและพยาบาลวิชาชีพกลุ่มละ 15 คน กลุ่มตัวอย่างถูกเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือการวิจัยประกอบด้วย 1) แนวคำถามการสนทนากลุ่ม 2) แนวทางการระดมสมอง 3) เครื่องมือการประเมินคุณภาพแนวทางปฏิบัติ  4) แบบสอบถามความรู้ พฤติกรรมการดูแลตนเอง และผลลัพธ์ทางคลินิก และ 5) แบบสอบถามความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา การวิเคราะห์เชิงเนื้อหา และสถิติทดสอบวิลล์คอกซัน ไซน์ แรงค์ ผลการวิจัยพบว่า ปัญหาและความต้องการของผู้ป่วยที่สำคัญ ได้แก่ 1) ใจสั่น หายใจหอบเหนื่อย เวียนศีรษะ อ่อนเพลีย ภาวะเลือดออกง่าย 2) ความเข้าใจเกี่ยวกับการดูแลตนเองไม่ถูกต้อง และ 3) ความกลัวในการสื่อสารกับเจ้าหน้าที่และการเข้าสังคม สำหรับผลการใช้แนวปฏิบัติฯ พบว่ามีผลการประเมินคุณภาพในภาพรวม ร้อยละ 92.86 และรายหมวด ร้อยละ 90.00-97.78 นอกจากนั้น ยังพบว่าหลังทดลองใช้แนวปฏิบัติฯ ผู้ป่วยมีความรู้และพฤติกรรมการดูแลตนเองดีขึ้น และพยาบาลวิชาชีพมีความพึงพอใจอยู่ในระดับมากที่สุด แต่อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์ทางคลินิกไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ทั้งนี้อาจเป็นเพราะความจำกัดของระยะเวลาในการทดลองใช้แนวปฏิบัติฯ