Participatory design modelling for school road safety: Ban Yang Loom School, Ubon Ratchathani Province
Keywords:
Safety, accident, schoolAbstract
This action research aimed to 1) develop a model of the participatory operation model for School road safety controlling and 2) investigate outcomes of the model for the participatory operation for school road safety controlling. The informants were 143 stakeholders, they were divided into 3 groups: stakeholders, the basic education board, and the students. The research there are 3 phases: 1) the study of problem and school road safety zone risk assessment in Ban Yang Lum, 2) to develop a model of the participatory operation model for School road safety controlling in Ban Yang Loom School, and 3) implementation of participatory operation modeling result for School road safety controlling. Research instruments were questionnaires, interviews, group discussion. The qualitative data were analyzed by content analysis and comparing the quantitative data used paired t-test statistics.
The results revealed 1) The participatory design model of traffic safety and accident control in the school was called Yang loom model: consisted of a community, participatory operation of road safety and accident control, and the target groups to support school road safety; and 2) risk assessment of road safety level score decreased after Yang loom model implementation, the comparison of before and after implementation of knowledge and road safety behavior were significant difference.
The participatory model of traffic safety and accident control in the school was called the Yang loom model, which can decrease road safety level score and increase knowledge and road safety behavior of the people.
References
เกศรา แสนศิริทวีสุข, ณพชร สีหะวงษ์, สุขสันต์ กองสะดี. (2559). การสร้างรูปแบบการสร้างเสริมความปลอดภัยจากการบาดเจ็บจราจรและจมน้ำ โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน ตำบลคอนกาม อำเภอยางชุมย้อย จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารวิชาการสาธารณสุข. 25(5). 812-822.
เกษม ชูจารุกุล, เกริกฤทธิ์ ศรีรุ่งวิกรัย, พิณทิพย์ ศิระอำพร. (2563). การประเมินความปลอดภัยทางถนน และระดับดาวตามมาตรฐาน iRAP สำหรับโรงเรียนเสี่ยงในกรุงเทพมหานคร. การประชุมวิชาการวิศวกรรมโยธาแห่งชาติ ครั้งที่ 25, ชลบุรี: วิศวกรรมสถานแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์.
ฑัณฑิกา สวัสดิ์ภักดี. (2560). การประเมินโครงการสร้างเสริมความปลอดภัยในการเดินทางสำหรับนักเรียน กรณีศึกษาโรงเรียนนำร่องในจังหวัดขอนแก่นเชียงใหม่ ชลบุรี และสงขลา. วารสารวิจัยรำไพพรรณี. 11(2). 151-152.
ทนงศักดิ์ ยิ่งรัตนสุข, พิศมัย เสรีขจรกิจเจริญ. (2560). ปัจจัยทำนายพฤติกรรมความปลอดภัยทางถนนของบุคลากรและนิสิต มหาวิทยาลัยบูรพา. วารวิชาการสาธารณสุข. 22(6). 937-943.
สุวณีย์ ศรีวรมย์, ศักดิ์ไทย สุรกิจบวร และวาโร เพ็งสวัสดิ์. (2555). ภาพและปัญหาการดำเนินการเกี่ยวกับความปลอดภัยด้านอุบัติเหตุของนักเรียนในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ในจังหวัดนครพนม. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม. 2(2). 68-75.
ณัฐสัญญ์ ปัญญาวิสุทธิชัย, เกษม ชูจารุกุล. (2563). ทัศนคติของนักเรียนต่อการใช้งานทางข้ามบริเวณโรงเรียน. การประชุมวิชาการวิศวกรรมโยธาแห่งชาติ ครั้งที่ 25, ชลบุรี: วิศวกรรมสถานแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์.
บุญชมศรีสะอาด.(2545). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ประพัทธ์พงษ์ อุปลา, สมลักษณ์ บุญณรงค์. (2560). การสร้างกระบวนการออกแบบอย่างมีส่วนร่วมในการปรับปรุงสภาพแวดล้อมทางเท้า และระบบป้ายสัญลักษณ์งานจราจร กรณีศึกษา โรงเรียนอนุบาลระนอง. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่. 9(1). 52-69.
พยอม อุดมคำ. (2551). อุบัติการณ์ สาเหตุ และความสัมพันธ์ของอุบัติเหตุกับวัยและเพศ ในผู้ป่วยเด็ก โรงพยาบาลโพธาราม จังหวัดราชบุรี. ศรีนครินทร์เวชสาร. 23(2). 192-199.
สำนักงานนโยบายและแผนการขนส่งและจราจร กลุ่มพัฒนาความปลอดภัย สำนักแผนความปลอดภัย. (2562). [ฉบับอิเล็กทรอนิกส์]. รายงานการวิเคราะห์สถานการณ์อุบัติเหตุทางถนน ของกระทรวงคมนาคม พ.ศ. 2561.เลขหน้า 1-34.
อธิราช มณีภาค, บุญทัน ดอกไธสง, สอาด บรรเจิดฤทธิ์, บุญเรือง ศรีเหรัญ. (2558). การลดอุบัติเหตุทางถนนในเขตกรุงเทพมหานคร. สุทธิปริทัศน. 29(91). 209-218.
กรมโรงงานอุตสาหกรรม. (2543). ระเบียบกรมโรงงานอุตสาหกรรมว่าด้วยหลักเกณฑ์การบ่งชี้อันตราย การประเมินความเสี่ยงและการจัดทำแผนงานบริหารจัดการความเสี่ยง พ.ศ.2543. ค้นเมื่อวันที่ 4 เมษายน 2564. จากhttp://www2.diw.go.th/km/manualpdf/risk/manual/acrobat%20files/ind64.pdf
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. สุขภาพคนไทย. ค้นเมื่อวันที่ 18 พฤศจิกายน 2563. จากhttps://www.thaihealthreport.com/article-december01-2020
Kemmis S, McTaggart R. (1988). The action research planner. 3rd ed. Geelong: Deakin University Press.
Raj Priyanka, Datta Sekhar, V Jayanthi,Singh Zile, V Senthilvel. (2011). Study of knowledge and behavioral patterns with regard to road safety among high school children in a rural community in Tamil Nadu, India. Indian journal of medical specialities. 2(2).110-113.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารนี้ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารฯ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรณ์จากบรรณาธิการวารสารนี้ก่อนเท่านั้น
