THE EFFECT OF A RESISTANCE EXERCISE PROGRAM ON GLYCEMIC CONTROL OF PREGNANT WOMEN WITH GESTATIONAL DIABETES MELLITUS CLASS A1
Main Article Content
Abstract
This quasi-experimental research aimed to examine the effect of a resistance exercise program on glycemic control of pregnant women with gestational diabetes mellitus class A1. The samples were 50 pregnant women with gestational diabetes mellitus class A1 who visited an antenatal clinic, and gestational diabetes mellitus clinic, at Ramathibodi Hospital between March to October, 2015. The samples were divided into the control group and the experimental group. Each group consisted of 25 participants. The control group received routine care, while the experimental group received routine care with a resistance exercise program. Data were collected by using personal information questionnaires and blood glucose recording books. Descriptive and inferential statistics were used to analyze the data. Results of the study showed that the proportion of pregnant women in the experimental group who could control blood glucose level within normal range was significantly higher than pregnant women in the control group (p< .05). Regarding the analytical consequences of this study, it could be summarized that the resistance exercise program could effectively influence the glycemic control in pregnant women with gestational diabetes mellitus class A1. Therefore, the program should be used as the guidelines of care to control blood sugar for pregnant women with gestational diabetes mellitus class A1.
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวชิรสารการพยาบาลถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ ทั้งสิ้น
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวชิรสารการพยาบาล ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวชิรสารการพยาบาล หากบุคคลใดหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวชิรสารการพยาบาลก่อนเท่านั้น
References
เจริญ กระบวนรัตน์. (2550). ยาง...ยืดชีวิตพิชิตโรค. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดี จำกัด.
ทิศนา แขมณี. (2557). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 18). กรุงเทพฯ: ด่านสุทธาการพิมพ์.
ธนพร วงษ์จันทร. (2543). ความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง การรับรู้ประโยชน์ของการส่งเสริมสุขภาพและพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของหญิงที่เป็นเบาหวาน. วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการพยาบาลแม่และเด็ก, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหิดล.
นฤมล ภานุเตชะ. (2548). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยคัดสรรกับพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของหญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะความดันโลหิตสูงขณะตั้งครรภ์. วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาพยาบาลศาสตร์, บัณฑิตวิทยาลัย, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พัญญู พันธ์บูรณะ และพงศ์อมร บุนนาค. (2545). โรคเบาหวานในสตรีตั้งครรภ์. ใน แสงชัย พฤทธิพันธุ์, พัญญู พันธ์บูรณะ, และจิตติมา มโนมัย (บรรณาธิการ), ความก้าวหน้าในการดูแลรักษาผู้ป่วยทางสูติศาสตร์-นรีเวชวิทยา (OB- GYN Update) (น.76- 112). กรุงเทพฯ: บียอนด์ เอ็นเทอร์ไพรซ์.
วรวรรณ วาณิชย์เจริญชัย. (2553). การเรียนรู้จากการปฏิบัติ: การประยุกต์ใช้ในการเรียนการสอน. วารสารพยาบาลศาสตร์, 28(4), 36- 44.
สุชยา ลือวรรณ. (2555). โรคเบาหวานในสตรีตั้งครรภ์. ใน ธีระ ทองสง (บรรณาธิการ), สูติศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 5), (น. 425- 438). กรุงเทพฯ: ลักษมีรุ่งจำกัด.
สุธัญญา นวลประสิทธิ์, พวงเพชร วุฒิพงศ์, และกษิรา จันทรมณี. (2553). ผลของการใช้สื่อวีดิทัศน์โปรแกรมการดูแลตนเองต่อความรู้และความสามารถในการดูแลตนเองของผู้ป่วยตาต้อกระจกและญาติผู้ดูแล. วารสารสภาการพยาบาล, 25(2), 78- 86.
American College of Obstetricians and Gynecologists. (2002). Exercise during pregnancy and the postpartum period (ACOG committee opinion No. 267). Obstetrics and Gynecology, 99(1), 171- 173.
American College of Obstetricians and Gynecologists. (2013). Committee on Practice Bulletin no. 137: Gestational diabetes mellitus. Obstetrics and Gynecology, 122, 406- 416.
American Diabetes Association. (2014). Standards of medical care in diabetes- 2014. Diabetes Care, 37(suppl 1), S14- S80.
Artal, R. (2003). Exercise: the alternative therapeutic intervention for gestational diabetes. Clinical Obstetrics and Gynecology, 40, 479- 487.
Ben- Haroush, A., Yogev, Y., & Hod, M. (2004). Epideminology of gestational diabetes mellitus and its association with type 2 diabetes. Diabetic Medicine, 21(2), 103- 113.
Brankston, G. N., Mitchell, B. F., Ryan, E. A., & Okun, N. B. (2004). Resistance exercise decreases the need for insulin in overweight women with gestational diabetes mellitus. American Journal of Obstetrics and Gynecology, 190(1), 188- 193.
Cohen, J. (1988). Statistical power analysis for the behavioral science (2nd ed.). New York: Lawrence Erlbaum.
Cunningham, F. G., Leveno, K. J., Bloom, S. L., Spong, C. Y., Dashe, J. S., Hoffman, B. L, …Sheffield, J. S. (2014). Williams obstetrics (24th ed., pp. 1125- 1146). New York: McGrew- hill.
De Barros, M. C., Lopes, M. A., Francisco, R. P., Sapienza, A. D., & Zugaib, M. (2010). Resistance exercise and glycemic control in women with gestational diabetes mellitus. American Journal of Obstetrics and Gynecology, 203, 566.e1- 6.
Deerochanawong, C., & Ferrario, A. (2013). Diabetes management in Thailiand: A literature review of the burden, costs, and outcomes. Globalization and Health, 9(11), 1- 18.
Irvine, C., & Taylor, N. F. (2009). Progressive resistance exercise improves glycaemic control in people with type 2 diabetes mellitus: A systematic review. Australian Journal of Physiotherapy, 55, 237- 246.
Limruangrong, P. (2011). A self- regulation program on diet and exercise behaviors in pregnant women with gestational diabetes mellitus. Unpublished doctoral dissertation, Mahidol University. Bangkok, Thailand.
Pender, N. J., Murdaugh, C. L., & Parsons, M. A. (2006). Health promotion in nursing practice. (5th ed.). New Jersey: Pearson Education.
Teeintong, K. (2002). Personal factors, perceived benefits of and perceived barriers to exercise and the exercise behavior of postpartum women. Unpublished master’s thesis, Mahidol University. Bangkok, Thailand.