Physical Activity in Older Adults: Applying Self-Efficacy Theory
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Growing rapidly of ageing population with increased healthcare needs. While the population can look forward to longer years of good health, many people will be living with one or more chronic conditions. However, modifiable lifestyle such as a physical activity can encourage healthy ageing. It is associated with better physical and mental functioning as well as reverse some effects of chronic disease. In order to modify physical activity, self-efficacy is a crucial factor. Older adults who receive the self-efficacy enhancement have higher self-efficacy, which make them adjust physical activity to enhance proper, correct, and sustainable exercise behavior to keep older adults mobile and independent and improve the quality of life of older adults.
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวชิรสารการพยาบาลถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ ทั้งสิ้น
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวชิรสารการพยาบาล ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวชิรสารการพยาบาล หากบุคคลใดหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวชิรสารการพยาบาลก่อนเท่านั้น
References
กุลทัต หงส์ชยางกูร, พงศ์เทพ สุธีรวุฒิ และ ญัตติพงศ์ แก้วทอง. (2561). คู่มือการเพิ่มกิจกรรมทางกาย ในคนไทย. สงขลา: สถาบันการจัดการระบบสุขภาพ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
คณะกรรมการพัฒนาแผนการส่งเสริมกิจกรรมทางกาย. (2561). แผนการส่งเสริมกิจกรรมทางกาย (พ.ศ. ๒๕๖๑ – ๒๕๗๓). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
ชลธิชา จันทร์คีรี. (2559). การส่งเสริมพฤติกรรมการออกกำลังกายในผู้สูงอายุที่เปราะบาง. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 24(2), 1-13.
ฐิติกร โตโพธิ์ไทย, อรณา จันทรศิริ และ ปฏิญญา พงษ์ราศรี. (บก.). (2560). ข้อแนะนำการส่งเสริม กิจกรรมทางกาย การลดพฤติกรรมเนือยนิ่ง และการนอนหลับสำหรับผู้สูงวัย (ตั้งแต่ 60 ปี ขึ้นไป). นนทบุรี: กรมอนามัย
ดุษณี เกศวยุธ. (2561). การใช้ชีวิตอย่างกระฉับกระเฉง ความพึงพอใจในชีวิต และความสามารถทางปัญญา. การประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิชาการระดับนานาชาติ UTCC Academic Day ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ
นพนัฐ จำปาเทศ, ละเอียด แจ่มจันทร์ และ พัชราภรณ์ ฝ่ายหมื่นไวย์. (2561). บทบาทพยาบาลในการประยุกต์ใช้ทฤษฎีการรับรู้ความสามารถของตนเองในผู้สูงอายุที่เป็นเบาหวาน. วารสาร มฉก.วิชาการ, 21(42), 153 – 164.
ปิยะภัทร เดชพระธรรม. (2556). การออกกำลังกายในผู้สูงอายุ. ในประเสริฐ อัสสันตชัย (บรรณาธิการ).ปัญหาสุขภาพที่พบบ่อยในผู้สูงอายุและการป้องกัน (พิมพ์ครั้งที่ 4). (หน้า 399 – 424). กรุงเทพฯ. ยูเนี่ยนครีเอชั่น.
ปรียาภรณ์ นิลนนท์, ยุวดี รอดจากภัย และ นิรัตน์ อิมามี. (2560). การรับรู้ความสามารถของตนเองในด้านการบริโภคอาหารและการออกกำลังกายของสมาชิกชมรมผู้สูงอายุ อำเภอบางคล้า จังหวัดฉะเชิงเทรา. วารสารราชนครินทร์, 1(2), 93 – 100.
มยุรา สร้อยชื่อ, ศรัณญา เบญจกุล, มณฑา เก่งการพานิช และ ธราดล เก่งการพานิช. (2560). ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายแกว่งแขนโดยการประยุกต์ใช้ทฤษฎีการรับรู้ความสามารถตนเองร่วมกับแรงสนับสนุนทางสังคมของผู้สูงอายุระดับต้นในกรุงเทพมหานคร. วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี กรุงเทพ, 33(2), 73 – 83.
มินตรา สาระรักษ์. (2558). การส่งเสริมกิจกรรมทางกายในวัยสูงอายุ. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 17(1), 23 – 36.
วิชัย เอกพลากร. (บก.). (2557). รายงานการสำรวจสุขภาพประชาชนไทยโดยการตรวจร่างกาย ครั้งที่ 5 พ.ศ. 2557. นนทบุรี: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข.
วีระวัฒน์ แซ่จิว. (2559). กิจกรรมทางกายและสมรรถภาพทางกายของผู้สูงอายุที่ออกกำลังกายในจังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตสาขาวิชาวิทยาศาสตร์การออกกาลังกายและการกีฬา, คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา มหาวิทยาลัยบูรพา.
สุปราณี หมื่นยา. (2560). การออกกำลังกายของผู้สูงอายุ: ประยุกต์ใช้ทฤษฎีสมรรถนะแห่งตน. วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชะนี อุตรดิตถ์, 9(1), 59 – 69.
อัจฉรา ปุราคม และคณะ. (2559). รูปแบบกิจกรรมทางกายเพื่อลดการเสื่อมถอยของสมรรถภาพการทำหน้าที่ทางกายสาหรับผู้สูงอายุ (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).
อวยพร ตั้งธงชัย, ณัฐยา แก้วมุกดา, พีระเดช มาลีหอม, และมาสริน ศุกลปักษ์. (2559). การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมกิจกรรมทางกายเพื่อพัฒนาความอยู่ดีมีสุขเชิงอัตวิสัยของผู้สูงอายุ. วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 31(3), 135 – 143.
American College of Sports Medicine. (2018). ACSM’s Guidelines for Exercise Testing and Prescription. (10ed). Philadelphia: Wolters Kluwer.
Hayden, J. (2009). Introduction to health behavior theory. United States of America: Jones and Bartlett Publishers.
Loyen, A., Clarke-Cornwell, M. A., Anderssen, A. S., Hagstromer, M., Sardinha, B, L., Sundquist, K., Ekelund, U., Steene-Johannessen, J., et al. (2017). Sedentary time and physical activity surveillance through accelerometer pooling in four European countries. Sports Med, 47, 1421 - 1435. DOI 10.1007/s40279-016-0658-y
National Center for Chronic Disease Prevention and Health Promotion. (2014). Physical Activity and Health Older Adults. Retrieved 17 February 2016, from Web site: http://www.cdc.gov/nccdphp/sgr/pdf/olderad.pdf
World Health Organization. (2019). Global Recommendations on Physical Activity for Health. Retrieved 10 May 2019, from Web site: https://www.who.int/dietphysicalactivity/factsheet_inactivity/en/
World Health Organization. (2011). Global Recommendations on Physical Activity for Health. Retrieved 15 June 2019, from Web site: https://www.who.int/dietphysicalactivity/physical-activity-recommendations- 65years.pdf?ua=1