The effectiveness of program for promoting caring behaviors among caregivers of cancer patients receiving chemotherapy
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This quasi-experimental research aims to study the effectiveness of the program for promoting caring behaviors among the caregivers of the cancer patients who are receiving chemotherapy. The developed program was based on the Perceived Self-Efficacy and the SocialSupport theories. Forty-two caregivers of cancer patients in the Chemotherapy unit, were selected as the research samples. The samples were divided into 2 groups; an experimental group and a control group with 21 caregivers in each. The quantitative data were collected with a set of questionnaires before and after the experiment. The results revealed that the experimental group significantly had the higher behavioral score after the treatment of the program at 2 weeks and 4 weeks (p<.001). Prior to the experiment, the experimental group had a higher mean of behavioral score than the control group at 15.67 points (95% CI 13.29-18.05, p<0.001). After the four-week program, the experimental group had a higher mean of behavioral score than the control group at 15.06 points (95% CI 12.98 - 17.14, p<0.001). Comprehensively, the experimental group had a higher behavioral score than the control group at 15.37 points (95% CI 13.53-17.20, p<0.001). According to the above findings, the program for promoting caring behaviors among caregivers, based on the Perceived Self-Efficacy and Social Support theories, had effectively promoted better care behaviors for the caregivers of the cancer patients who are receiving chemotherapy. Consequently, the program should be promoted among the caregivers of the cancer patients who are receiving chemotherapy, especially for those who are receiving chemotherapy for the first time.
Downloads
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวชิรสารการพยาบาลถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ ทั้งสิ้น
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวชิรสารการพยาบาล ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวชิรสารการพยาบาล หากบุคคลใดหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวชิรสารการพยาบาลก่อนเท่านั้น
References
คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล (2561 มิถุนายน 8 ). การดูแลผู้ป่วย“มะเร็งลำไส้ส่วนปลาย”หายได้จากคนใกล้ตัว : พบหมอรามาช่วง Rama Health Talk. [วีดีโอ]. เข้าถึงได้ จาก https://www.youtube.com/watch?v=n3eUNRWXYXA
เฉลิมศรี แนวจำปา, จงจิต เสน่หา, วิมลรัตน์ ภู่วราวุฒิพานิช, และนพดล โสภารัตนาไพศาล (2557). ประสบการณ์การมีอาการ กลวิธีการจัดการกับอาการ และภาวการณ์ทำหน้าที่ในผู้ป่วยมะเร็งเต้านม ระยะ IV ที่ได้รับเคมีบำบัด. วารสารสภาการพยาบาล, 29(1). 15-28
ชวิศา รัตนกมลกานต์, ศรีมนา นิยมค้า, และอุษณีย์ จินตะเวช. (2564). สมรรถนะแห่งตน การสนับสนุนทาง สังคม และภาระการดูแลของผู้ดูแลเด็กโรคมะเร็งที่ได้รับเคมีบำบัด. พยาบาลสาร. 48(2):232-245
ดวงพร ชาศรี, เรณู พุกบุญมี, และพิศมัย อรทัย. (2561). ผลของการเสริมสร้างการรับรู้สมรรถนะแห่ง ตนต่อความมั่นใจในการมีส่วนร่วมดูแลเด็กป่วยของผู้ดูแลก่อนย้ายจากหอผู้ป่วยวิกฤตเด็ก. วารสารพยาบาลทหารบก, 19(3), 234-242.
พิจิตรา เล็กดำรงกุล, คนึงนิจ พงศ์ถาวรกมล, ธนิษฐา ชมพูบุบผา, และนพดล ศิริธนารัตนกุล (2555). ความสัมพันธ์ระหว่างความต้องการข้อมูล ข้อมูลที่ได้รับ พฤติกรรมการดูแลตนเองและคุณภาพชีวิตในผู้ป่วยมะเร็งทางโลหิตวิทยาที่ได้รับยาเคมีบำบัด. วารสารพยาบาลศาสตร์, 30(3), 64-72.
ปาริฉัตร กุลษาบาล. (2550). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการดูแลผู้ป่วยมะเร็งที่ได้รับยาเคมีบำบัด. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยบูรพา, คณะพยาบาลศาสตร์.
วรรณิตา สอนกองแดง. (2558). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของผู้ดูแลในการดูแลเรื่องอาหารเพื่อป้องกันการติดเชื้อในเด็กป่วยมะเร็งเม็ดเลือดขาวที่มีภาวะเม็ดเลือดขาวต่ำจากเคมีบำบัด. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, คณะพยาบาลศาสตร์.
วารุณี มีเจริญ. (2557). ญาติผู้ดูแลผู้ป่วยมะเร็ง การปรับตัวต่อบทบาทและการส่งเสริมคุณภาพชีวิต.รามาธิบดีพยาบาลสาร, 20(1), 10-22.
อรุณ จิรวัฒน์กุล. (2558). สถิติทางวิทยาศาสตร์สุขภาพเพื่อการวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: วิทยพัฒน์.
อรุณรัตน์ กาณจนะ. (2549). ผลของโปรแกรมการเสริมสร้างพลังจูงใจของมารดาต่อพฤติกรรมการดูแลบุตร โรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวที่ได้รับยาเคมีบำบัด. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฏีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหิดล, คณะพยาบาลศาสตร์.
Albreht, T., Moreno, M.-M., Jelenc, M., Gorgojo, L., & Harris, M. (2015). European guide for quality national cancer control programmes. Slovenia: National Institute of Public Health, Trubarjeva 2, 1000 Ljubljana
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: W.H Freeman and company New York
Cancer care. (2018). Understanding and Managing Chemotherapy Side Effects. Retrieved from https://media.cancercare.org/publications/original/24-ccc_chemo_side_effects.pdf
Havyer, R. D., Ryn, V. M., Wilson, P. M., & Griffin, J. M. (2017). The effect of routine training on the self-efficacy of informal caregivers of colorectal cancer patients. Supportive Care in Cancer, 25(4), 1071-1077. doi:10.1007/s00520-016-3494-6
Hendrix, C. C., Landerman, R., & Abernethy, A. P. (2013). Effects of an individualized caregiver training intervention on self-efficacy of cancer caregivers. Western journal of nursing research, 35(5), 590-610. doi:10.1177/0193945911420742
House, J. S., (1987). Social support and social structure. Sociological Forum, 2(1), 135.
International Agency for Research on Cancer. (2018). Latest global cancer data Retrieved from https://www.who.int/cancer/PRGlobocanFinal.pdf
International Agency for Research on Cancer (2019). The Global Cancer Observatory Thailand-Fact-Sheets-2018. Retrieved from http://gco.iarc.fr/today/data/factsheets/populations/764-thailand-fact-sheets.pdf.
Lee, Y. H., Liao, Y. C., Shun, S. C., Lin, K. C., Liao, W. Y., Chang, P. H., . . . Lai, Y. H. (2018). Trajectories of caregiver burden and related factors in family caregivers of patients with lung cancer. Psychooncology, 27(6), 1493-1500. doi:10.1002/pon.4678
The American Cancer Society. (2019). Caregiver Resource Guide. Retrieved from https://www.cancer.org/treatment/caregivers/caregiver-resource-guide.html