การจัดการผิวหนังฉีกขาดในผู้สูงอายุ

บทคัดย่อ

ผิวหนังฉีกขาดเป็นปัญหาสำคัญ และพบได้บ่อยในผู้สูงอายุ ทำให้เกิดความเจ็บปวด และเกิดความทุกข์ใจ ซึ่งส่งผลต่อคุณภาพชีวิต การบาดเจ็บที่ผิวหนังอาจเพิ่มโอกาสในการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล และมีอัตราการเกิดอุบัติการณ์แตกต่างกันไปทั่วโลก การศึกษาเพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับการจัดการผิวหนังฉีกขาดในผู้สูงอายุ แบ่งเป็น 4 ประเด็น คือ 1) สาเหตุ และชนิดของแผลผิวหนังฉีกขาด แผลผิวหนังฉีกขาด เกิดจากแรงเฉือน แรงกระแทก และแรงเสียดสี ทำให้เกิดการแยกกันของชั้นผิวหนังแบ่งเป็นสามชนิด ได้แก่ 1.1) การฉีกขาดไม่มีการสูญเสียของผิวหนังด้านบน ไม่มีการสูญเสียของผิวหนังบริเวณ epidermis 1.2) ผิวหนังบริเวณรอยฉีกขาดมีการสูญเสียของผิวหนังบางส่วน 1.3) มีการสูญเสียของผิวหนังด้านบนไปทั้งหมด 2) ปัจจัยเสี่ยงที่ทำให้เกิดแผลผิวหนังฉีกขาดได้แก่ การสูญเสียการได้ยิน และการมองเห็น ปัญหาทางด้านจิตใจ ภาวะทุพโภชนาการ การรัประทานยาที่มากเกินไป การถูกจำกัดการเคลื่อนไหว หรือการที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายได้การเคลื่อนย้าย ประวัติการพลัดตกหกล้ม การใช้วัสดุปิดแผลที่ทำด้วยกาว โรคหรือการเจ็บป่วยทางกาย 3) การป้องกันการเกิดแผลผิวหนังฉีกขาด โดยมีการดูแลและตรวจสอบสิ่งแวดล้อมภายในบ้านปลอดภัย ประเมินอาการสับสน จัดการโภชนาการอาหาร และสารน้ำ ปรึกษาแพทย์ และเภสัชกรเรื่องการรับประทานยาที่มีจำนวนมากอาจมีผลต่อผิวหนัง หลีกเลี่ยงการเคลื่อนย้าย ที่ทำให้ผิวหนังฉีกขาด การดูแลผิวหนัง และการบำรุงผิว เพื่อให้ผิวหนังแข็งแรงขึ้น รวมถึงการเลือกใช้ผลิตภัณฑ์ในการบำรุงดูแลผิวหนังในผู้สูงอายุ 4) การจัดการผิวหนังฉีกขาดในผู้สูงอายุ โดยเลือกวัสดุปิดแผลที่เหมาะสมกับแผลโดยพิจารณาตามปริมาณสารคัดหลั่ง ความคุ้มค่า และควรเลือกวัสดุและผลิตภัณฑ์ปิดแผลที่เป็นซิลิโคน เพื่อป้องกันการฉีกขาดตามตารางการจัดการผิวหนังฉีกขาดของ The international skin tear advisory panel (ISTAP)