ผลของการใช้โปรแกรมการจัดการความรู้ของพยาบาลต่อการปฏิบัติตามแนวทางการดูแลผู้ป่วยที่ใส่สายสวนหลอดเลือดดำส่วนกลางหอผู้ป่วยศัลยกรรมเด็กโต สถาบันสุขภาพเด็กแห่งชาติมหาราชินี
คำสำคัญ:
การจัดการความรู้, การดูแลสายสวนหลอดเลือดดำส่วนกลาง, การติดเชื้อในกระแสโลหิตบทคัดย่อ
ภูมิหลัง: การทำหัตถการผู้ป่วยที่ใส่สายสวนหลอดเลือดดำส่วนกลางสามารถนำไปสู่การเกิดภาวะแทรกซ้อนได้ ความสำคัญของโปรแกรมการจัดการความรู้ของพยาบาลในการปฏิบัติตามแนวทางการดูแลผู้ป่วยที่ใส่สายสวนหลอดเลือดดำส่วนกลาง มีผลต่อความปลอดภัยของชีวิตผู้ป่วย วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบผลการปฏิบัติตามแนวทางการดูแลผู้ป่วยที่ใส่สายสวนหลอดเลือดดำส่วนกลางก่อนและหลังใช้โปรแกรมการจัดการความรู้ของพยาบาล วิธีการ: การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบกึ่งทดลอง (Quasi-Experimental research) แบบ 1 กลุ่ม วัดก่อน-หลัง (One Group Pre-Post Test Design) กลุ่มตัวอย่างคือ พยาบาลวิชาชีพประจำการหอผู้ป่วยศัลยกรรมเด็กโต (ส.7บี) สถาบันสุขภาพเด็กแห่งชาติมหาราชินี จำนวน 11 คน เป็นการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 1. โปรแกรมการจัดการความรู้ของพยาบาลเรื่องการดูแลผู้ป่วยที่ใส่สายสวนหลอดเลือดดำส่วนกลาง ตามแนวคิด ศ.นพ.วิจารณ์ พานิช 2. แนวทางการดูแลผู้ป่วยเด็กที่ใส่สายสวนหลอดเลือดดำส่วนกลำง 3. เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูลเป็นแบบบันทึกการสังเกตการรปฏิบัติตามแนวทางการดูแลผู้ป่วยเด็กที่ใส่สายสวนหลอดเลือดำส่วนกลาง สำหรับพยาบาล การเก็บรวบรวมข้อมูลกลุ่มทดลอง 11 คน ก่อนและหลังใช้โปรแกรมการรจัดการความรู้ โดยผู้วิจัย และพยาบาลจากหน่วยงานควบคุมและป้องกันการติดเชื้อของสถาบันสุขภาพเด็กแห่งชาติมหาราชินีมาร่วมเป็นผู้สังเกตและลงบันทึกในแบบบันทึก เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลได้ทดสอบความเชื่อมั่นได้ค่าสัมประสิทธิ์แอลฟ่าของครอนบาค 1. วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ Wilcoxon Signed Rank Test เปรียบเทียบคะแนน เฉลี่ยของกลุ่มทดลองก่อนและหลัง ผล: 1. คะแนนเฉลี่ยของการปฏิบัติตามแนวทางการดูแลผู้ป่วยที่ใส่สายสวนหลอดเลือดดำส่วนกลาง ก่อนใช้โปรแกรมการจัดการความรู้อยู่ในระดับปานกลาง ภายหลังการใช้โปรแกรมการจัดการความรู้อยู่ในระดับดีมาก 2. เปรียบเทียบการปฏิบัติตามแนวทางการดูแลผู้ป่วยที่ใส่สายสวนหลอดเลือดดำส่วนกลางภายหลังการใช้โปรแกรมการจัดการความรู้ ดีกว่าก่อนใช้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ยกเว้นด้านขั้นตอนการเปลี่ยนชุดให้สารละลาย และส่วนประกอบของเลือด ไม่แตกต่าง สรุป: โปรแกรมการจัดการความรู้เป็นเครื่องมือที่ช่วยให้พยาบาลปฏิบัติตามแนวทางดีขึ้น
เอกสารอ้างอิง
Macías AE, Ponce-de-León S. Infection control: old problems and new challenges. Arch Med Res 2005; 36: 637-45.
Apibunyopas Y. Central venous catheterization. Thammasat Medical Journal 2014; 14: 79-92.
Bishop L, Dougherty L, Bodenham A, Mansi J, Crowe P, Kibbler C, et al. Guideline on the insertion and management of central venous access devices in adult. Int J Lab Hematol 2007; 29: 261-78.
Pronovost P, Needham D, Berenholtz S, Sinopoli D, Chu H, Cosgrove S, et al. An Intervention to decrease catheterrelated bloodstream infections in the ICU. N Engl J Med 2006; 28: 2725-32.
Infectious Diseases and Infection Prevention at Queen Sirikit National Institute of Child Health. Infection Prevention Control Surveillance Assessment in the Infant and Child Crisis Ward at Queen Sirikit National Institute of Child Health 2013-2015. Bangkok: Queen Sirikit national institute of child health; 2015.
Miller MR, Griswold M, Harris JM, Yenokyan G, Huskins WC, Moss M, et al. Decreasing PICU catheter-association bloodstream infections: NACHRI’s quality transformation efforts. Pediatrics 2010; 125: 206-13.
Warren DK, Zack JE, Cox MJ, Cohen MM, Fraser VJ. An educational intervention to prevent catheter-associated bloodstream infections in a nonteaching, community medical center. Crit Care Med 2003; 31: 1959-63.
Panich V. What is the knowledge management? [Internet]. [cited 2017 Nov 23]. Available from: http://www.kmi.or.th/ kmiarticles/prof-vicharn-panich/28-0001-intro-to-km.html.
Mermel LA, Farr BM, Sherertz RJ, Raad II, O’Grady N, Harris JS, Craven DE. Guidelines for the management of intravascular catheter-related infections. Clin Infect Dis 2001; 32: 1249-72.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของกรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข
ข้อความและข้อคิดเห็นต่างๆ เป็นของผู้เขียนบทความ ไม่ใช่ความเห็นของกองบรรณาธิการหรือของวารสารกรมการแพทย์
